Με έντονα ειρωνική διάθεση αντιμετώπισε η διαδικτυακή κοινότητα άρθρο την Τετάρτη του «Ριζοσπάστη», το οποίο εξαπέλυε επίθεση στο Twitter. Από χθες το πρωί χρήστες της δημοφιλούς υπηρεσίας κοινωνικής δικτύωσης ξεκίνησαν ένα μπαράζ καυστικών και χιουμοριστικών σχολίων, με τα οποία ειρωνεύονταν το, μάλλον, ατυχές κείμενο της εφημερίδας.
«Καταργώ τον λογαριασμό μου! Δεν ξανακάνω τουίτ και πάω να πάρω έναν ριζοσπάστη! Αν δεν βρω ο οδηγητής κάνει ή θα πάει για το Facebook?» ήταν το σχόλιο της Tsitsinaki.
«Τέρμα οι θυσίες, για την πλουτοκρατία, παρ’ το iPhone, και κάνε απεργία» είπε ο Greek_Writer, ενώ ο Charkoul πρόσθεσε: «Ένας είναι ο εχθρός – ο tweet-αρισμός».
«Εξω οι servers τουtwitter απο την Ελλαδα» έγραψε ο Nikolaos T., ενώ ο Arkoudos σημείωσε: «Νομίζω μία καλή ερώτηση προς το ΚΚΕ θα μπορούσε να είναι: «Αν βγαίνατε κυβέρνηση, θα κλείνατε την πρόσβαση στο twitter;»».
«Είναι κρίμα ένας ιστορικός πολιτικός σχηματισμός να ξεπερνά σε συντηρητισμο και οπισθοδρομισμο ότι πολέμησε» σχολίασε ο Miltiaids.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα εκατοντάδες σύντομα σχόλια που εμφανίστηκαν στο Διαδίκτυο. Αιτία στάθηκε κεντρικό άρθρο της εφημερίδας, με τίτλο «Κανένα “τουίτ”, μόνο “Ριζοσπάστη”!», το οποίο επιτέθηκε στο Twitter, σημειώνοντας μεταξύ άλλων τα εξής:
«Τα “τουίτ” έχουν ένα ρόλο:Τη ποδηγέτηση, τον έλεγχο από αυτούς που κατέχουν το δίκτυο και τις μηχανές. Καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει, αλλά ισχύει κι εδώ ό,τι και για κάθε μηχανή. Το κρίσιμο είναι ποιος είναι ο ιδιοκτήτης» αναφέρεται στο επίμαχο άρθρο. «Ποια ήταν η είδησηστα χτεσινά πρωτοσέλιδα του αστικού Τύπου; Ποιο ήταν το κύριο στο «twitter»; Ψάξε – ψάξεδεν θα το βρεις» σημειώνεται.
«Αν πιστέψουμε τις διαβεβαιώσεις των αστών, ο κόσμος πλέον έχει γίνει πολύ μικρός: Όσο ένα «τουίτ». Ένα χτύπημα, δηλαδή, στο πρόγραμμα που παρουσιάζεται ως η απόλυτη έκφραση της δημοκρατίας. Ενα “τουίτ”, λένε, έκανε τις εξεγέρσεις στις χώρες της βόρειας Αφρικής. Ενα “τουίτ”, επίσης, λένε, ανακοίνωσε την εκτέλεση του Μπιν Λάντεν. Ενα “τουίτ” είναι όλη η δημοκρατία, βεβαιώνει και ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα» αναφέρεται.
«Πράγματι,από τη σκοπιά των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών, ο περιορισμός της έκφρασης σ’ ένα «τουίτ» αρκεί για να ‘ναι η λαϊκή αντίδραση ακίνδυνη και ο κόσμος ελεγχόμενος» συμπεραίνει το κείμενο, καταλήγοντας ότι «η ανάγκηαποφασιστικής ενίσχυσης του επαναστατικού Τύπου, στο προκείμενο του “Ριζοσπάστη”, ώστε να υπηρετείται απόλυτα και μόνο η υπόθεση της εργατικής τάξης, αναδεικνύεται ξανά σήμερα σε κυρίαρχη».
