O Ματιέ Πιγκάς κοιμάται λίγες ώρες κάθε μέρα. Δουλεύει ως πολύ αργά και ενίοτε στέλνει e-mail στους συνεργάτες του στις 2 τα ξημερώματα. Με τους ρυθμούς φυσικά που κινείται η πολιτική ηγεσία εν Ελλάδι, μοιάζει δύσκολο να βρεθεί κάποιος να του απαντήσει αμέσως. Η συνήθεια αυτή αποδεικνύει όμως ότι ο 42χρονος γάλλος τραπεζίτης με τις ισχυρές πολιτικές φιλίες δεν κάνει βήμα πίσω ώσπου να επιτύχει στους στόχους της εταιρείας που εκπροσωπεί, της Lazard. Εδώ και μερικούς μήνες λοιπόν η Lazard, ένας κολοσσός που ιδρύθηκε το 1848 και σήμερα έχει γραφεία σε 26 χώρες σε όλον τον κόσμο, αποτελεί τον οικονομικό σύμβουλο της ελληνικής κυβέρνησης. Και ο κ. Πιγκάς, ο οποίος από τον Σεπτέμβριο του 2009 είναι συνδιευθυντής του γαλλικού κλάδου της Lazard, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «ο άνθρωπος που πέταξε την Goldman Sachs εκτός Ελλάδος».

Δεν τα κατάφερε μόνος του όμως. Αλλωστε θα ήταν πολύ δύσκολο να νικήσει στα ίσα τη μεγάλη αμερικανική επενδυτική τράπεζα, η οποία επί χρόνια κυριαρχούσε σε όλες τις μεγάλες δουλειές (π.χ. αποκρατικοποιήσεις ή μετοχοποιήσεις) στην Ελλάδα. Η φιλία του όμως με τον Ντομινίκ Στρος-Καν τον βοήθησε να ανοίξει την πόρτα.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι, όταν στα τέλη του 2009 ο κ. Γ. Παπανδρέου συνειδητοποίησε σε όλη του την έκταση το πρόβλημα με το υπέρογκο δημόσιο χρέος των 300 δισ. ευρώ, εστράφη στον κ. ΣτροςΚαν ζητώντας τη βοήθειά του. Ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) δεν χρειάστηκε να ψάξει πολύ για να δώσει τη συμβουλή. «Πάρε τη Lazard και τον Πιγκάς» φέρεται να του είπε. Ο χαρισματικός Ματιέ Πιγκάς υπήρξε σύμβουλος του Ντομινίκ Στρος-Καν την περίοδο 1998-1999, όταν ο δεύτερος ήταν υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας- προτού μεταπηδήσει στο επιτελείο του Λοράν Φαμπιούς. «Στον πρώτο χρωστάω τη φαντασία. Στον δεύτερο την αίσθηση της ευθύνης» είχε πει παλαιότερα σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Le Μonde».

Η ανέλιξη του κ. Πιγκάς στην ιεραρχία της Lazard υπήρξε ραγδαία. Προτού αναλάβει τη θέση του συνδιευθυντή του γαλλικού τομέα της Lazard τον περασμένο Σεπτέμβριο, υπήρξε αντιπρόεδρος του ευρωπαϊκού της τμήματος (2006), διευθυντής Μάρκετινγκ το 2005 και επικεφαλής του τμήματος για την παροχή συμβουλών σε κυβερνήσεις το 2003. Εχει μάλιστα χειριστεί σειρά καυτών φακέλων, όπως η συγχώνευση των ενεργειακών κολοσσών Suez και Gaz de France, η δημιουργία της επενδυτικής τράπεζας Νatixis, η επαναδιαπραγμάτευση των χρεών της Αργεντινής και του Ιράκ, αλλά και η εθνικοποίηση της εταιρείας φυσικού αερίου της Βολιβίας.

Αφού επιβεβαιώθηκε ότι ο γαλλικός κολοσσός θα παράσχει οικονομικές συμβουλές στην Αθήνα, σιγά-σιγά κορυφώθηκαν οι φήμες ότι η Lazard θα αναλάβει να συμβουλεύσει την ελληνική κυβέρνηση περί της αναδιάρθρωσης του χρέους της. Η ειδίκευσή της άλλωστε σε τέτοιου είδους υποθέσεις σε χώρες όπως η Αργεντινή, ο Ισημερινός και η Ακτή Ελεφαντοστού τροφοδότησαν τους σχετικούς συνειρμούς. Και χρειάστηκε να βγει ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου για να διαψεύσει το ενδεχόμενο αυτό.

Σύμφωνα πάντως με ορισμένες πληροφορίες, ο κ. Πιγκάς έστειλε μια απόρρητη έκθεση προς το Μέγαρο Μαξίμου τον περασμένο Μάιο. Αυτή περιείχε οδηγίες για το πώς η Αθήνα θα μπορέσει να δαμάσει το τέρας του δημοσίου χρέους το οποίο, μετά το τέλος εφαρμογής του μνημονίου, θα προσεγγίσει το 150%. Και μεταξύ αυτών φαίνεται ότι ήταν τόσο η χρονική επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους ώστε να ανασάνει η ελληνική οικονομία όσο και η στενή παρακολούθηση της πορείας των spreads των ελληνικών ομολόγων ώστε η Ελλάδα να βγει, αν μπορέσει, στις αγορές για δανεισμό ως τα μέσα του 2011. Ωστόσο ο ακριβής ρόλος της Lazard παραμένει ταμπού στους κυβερνητικούς διαδρόμους και η επιβεβαίωσή του δύσκολη.

Η ανάληψη γενικού συμβουλευτικού ρόλου από τη Lazard δεν είναι πάντως η πρώτη της ανάμειξη στην Ελλάδα και ούτε φυσικά η τελευταία. Είχε ενεργό συμμετοχή στην πώληση των περιουσιακών στοιχείων της Ολυμπιακής Αεροπορίας προς τη ΜΙG το 2009, ενώ και το 2004 είχε ανακοινώσει άλλη μία συνεργασία με το Ελληνικό Δημόσιο ως σύμβουλος ιδιωτικοποίησης του εθνικού αερομεταφορέα. Το σχέδιο εκείνο δεν προχώρησε πάντως. Η Lazard ανέλαβε επίσης να αξιολογήσει την πρόταση της Αbu Dhabi Μar (ΑDΜ) για την αγορά του 75% των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Και συμμετέχει, μαζί με τη γερμανική Deutsche Βank και τη βρετανική ΗSΒC, ως σύμβουλος για την εκπόνηση σεναρίων για το μέλλον του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ ΚΑΙ Η ΕΞΑΓΟΡΑ ΤΟΥ «ΜONDE»

Ο Νικολά Σαρκοζί εξοργίστηκε με την εξαγορά του «Μonde» από τον Πιγκάς, ο οποίος είναι φίλος του πιθανού αντιπάλου του στις εκλογές του 2012 Ντομινίκ ΣτροςΚαν

Ενα από τα προσωνύμια του κ.Πιγκάς είναι αυτό του «αριστερού τραπεζίτη».Δεν είναι μόνο οι στενές σχέσεις του με τον Ντομινίκ Στρος-Καν και τον Λοράν Φαμπιούς.Ο κ.Πιγκάς είναι επίσης μέλος του ινστιτούτου «Ζαν Ζορές», το οποίο αποτελεί τη δεξαμενή σκέψης του Σοσιαλιστικού Κόμματος,ενώ το 2007 υπήρξε σύμβουλος τηςΣεγκολέν Ρουαγιάλ κατά τις προεδρικές εκλογές.

Δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι το επόμενο μεγάλο άλμα του κ.Πιγκάς θα είναι από τις συγχωνεύσεις και τις αποκρατικοποιήσεις στον πολιτικό στίβο.Αν μάλιστα ο κ.Στρος-Καν κατέλθει ως υποψήφιος των Σοσιαλιστών στις προεδρικές εκλογές του 2012 απέναντι στονΝικολά Σαρκοζί, τότε ο κ.Πιγκάς θα συμπαραταχθεί μαζί του.

Ηδη άλλωστε ο χαρισματικός Πιγκάς προέβη σε μια κίνηση που εξόργισε τον σημερινό κάτοικο του Μεγάρου των Ηλυσίων.Μαζί με άλλους δύο επιχειρηματίες,τον Πιερ Μπερζέ, άλλοτε συνεργάτη του σχεδιαστή μόδαςΙβ Σεν Λοράν, και τονΞαβιέ Νιέλ,δισεκατομμυριούχο των τηλεπικοινωνιών,ο γάλλος τραπεζίτης προχώρησε στην εξαγορά της εφημερίδας «Le Μonde», επενδύο- ντας ένα ποσό περίπου 110 δισ.

ευρώ. Η κίνηση της τριάδας Πιγκάς- Μπερζέ- Νιέλ προκάλεσε την έντονη ενόχληση του Σαρκοζί,ο οποίος επεχείρησε να εκβιάσει τη διοίκηση της εφημερίδας να μη συναινέσει και να προτιμήσει την εναλλακτική προσφορά της France Telecom, της ισπανικής Ρrisa και τουΚλοντ Πεντριέλ, ιδιοκτήτη του περιοδικού «Νouvel Οbservateur». Ο λόγος της αγωνιώδους προσπάθειας του γάλλου προέδρου να αποτρέψει την εξέλιξη αυτή είναι μάλλον σαφής: δεν ήθελε να περάσει η συγκεκριμένη εφημερίδα,η οποία παρά τα οικονομικά της προβλήματα έχει μεγάλη διεισδυτικότητα και παρεμβατικότητα,στα χέρια ενός τόσο στενού συνεργάτη του πιθανού αντιπάλου του στις εκλογές του 2012, του Ντομινίκ Στρος-Καν.