– Πότε συζητήσατε με τον Πρωθυπουργό πρώτη φορά για τον εκσυγχρονισμό και την ενδυνάμωση του Μεγάρου Μαξίμου;

«Εγινε μια συζήτηση με τον κ. Παπανδρέου προτού γίνει πρωθυπουργός με αφορμή ένα βιβλίο που γράφω μαζί με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου για τους έλληνες πρωθυπουργούς. Με τον κ. Παπανδρέου συμφωνήσαμε ότι όλοι οι πρωθυπουργοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με το πρόβλημα συντονισμού της κυβέρνησής τους. Στην Ελλάδα ο εκάστοτε πρωθυπουργός είναι πολύ ισχυρός, αλλά στην πράξη η δυνατότητά του για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, την εφαρμογή της πολιτικής και την παρακολούθηση της απόδοσης των μέτρων που αποφασίζονται είναι περιορισμένη». – Αυτό παρατηρείται σε όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις ή κυρίως σε ορισμένες;

«Παρατηρείται σε όλες, ανεξάρτητα με το ποιο κόμμα βρίσκεται στην κυβέρνηση. Εχουμε έναν ισχυρό πρωθυπουργό με ένα πρωθυπουργικό γραφείο με περιορισμένες δυνατότητες και “αποκομμένα” υπουργεία». – Πώς μπορεί να λυθεί αυτό το πρόβλημα;

«Χρειάζονται περισσότερες θεσμικές δυνατότητες στο πρωθυπουργικό γραφείο και περισσότερο προσωπικό». – Χρειάζεται περισσότερο προσωπικό το γραφείο του Πρωθυπουργού;

«Πιστεύω πως ναι. Το ελληνικό πρωθυπουργικό γραφείο είναι ένα από τα μικρότερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Στην Ιρλανδία το γραφείο του πρωθυπουργού διαθέτει τρεις φορές περισσότερο προσωπικό από το ελληνικό».

Ποιο είναι ένα «καλό μοντέλο» που ακολουθείται στην Ευρώπη και βρίσκεται πιο κοντά στις προτάσεις της Επιτροπής;

«Θα ανέφερα το γερμανικό μοντέλο. Στη Γερμανία η καγκελαρία είναι θεσμικά ισχυρή και διαθέτει επιστημονικό προσωπικό. Ωστόσο το ζητούμενο δεν είναι η αντιγραφή ενός μοντέλου, αλλά η διαμόρφωση ενός σύγχρονου ελληνικού μοντέλου, προσαρμοσμένου στα ειδικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας. Είμαι βέβαιος ότι οι αλλαγές που θα ανακοινώσει ο Πρωθυπουργός δεν θα προέρχονται πλήρως από τα συμπεράσματα της Επιτροπής, αλλά θα είναι το αποτέλεσμα της δικής του δημιουργικής αξιολόγησης όλων των σχετικών προτάσεων».

Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που κατά τη γνώμη σας πρέπει να διαθέτει το νέο Μέγαρο Μαξίμου;

«Πρώτον, κάτω από τον Πρωθυπουργό πρέπει να δημιουργηθεί μια ισχυρή υπουργική θέση με προσωπικό και θεσμικές δυνατότητες. Δεύτερον, πρέπει να υπάρχει μια ομάδα στο κέντρο του νέου αυτού υπουργείου για την υλοποίηση των πολιτικών. Τρίτον, πρέπει να συσταθεί μια ομάδα για να αξιολογεί τις πολιτικές, όπως αυτές εφαρμόζονται μετά την ολοκλήρωση του νομοθετικού έργου. Δηλαδή, το ζητούμενο είναι ο καλύτερος σχεδιασμός, η καλύτερη εφαρμογή και η καλύτερη αξιολόγηση της επίδρασης των εφαρμοζόμενων πολιτικών. Οι λειτουργίες αυτές είναι σωστό να ανήκουν στον πυρήνα της κυβέρνησης».

Οταν αλλάξει ο πρωθυπουργός όμως θα αλλάξει και η δομή. Μιλάμε για κάτι προσωρινό;

«Ακριβώς γι΄ αυτό πρέπει να επιδιωχθεί ευρύτερη συναίνεση έτσι ώστε η αλλαγή να αποτελέσει μια εξέλιξη του θεσμού του πρωθυπουργικού γραφείου αποδεκτή από τις επόμενες κυβερνήσεις».

Ποια ήταν η αμοιβή σας για τη συμμετοχή σας στην Επιτροπή;

«Ζήτησα να μην έχω καμία αμοιβή». – Ετοιμάζετε, όπως είπατε, ένα βιβλίο για τους έλληνες πρωθυπουργούς. Από πότε ξεκινά χρονικά η έρευνα;

«Εχουμε μελετήσει το πρωθυπουργικό γραφείο κάτω από όλους τους πρωθυπουργούς από το 1974 και μετά και το σχετικό βιβλίο θα είναι έτοιμο το 2011. Διαπιστώσαμε ότι πολλοί πρωθυπουργοί προχώρησαν σε αλλαγές στη δομή του πρωθυπουργικού γραφείου, αλλά όλοι είχαν ανάλογα προβλήματα επαρκούς παρακολούθησης της εφαρμογής και της αξιολόγησης των πολιτικών». – Ποιος θα είναι ο τίτλος του βιβλίου;

«Εχουμε σκεφτεί το “Γυμνός Αυτοκράτορας” (Νaked Εmperor)».

Δηλαδή, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι οι προτάσεις της Επιτροπής είναι προτάσεις για να ντυθεί ο «έλληνας αυτοκράτορας»;

«Ναι, θα μπορούσαμε να το πούμε και έτσι…».