Ηταν 8:05 το βράδυ χθες, πέντε μόλις λεπτά πριν από τη φονική έκρηξη ο Γιώργος Βασιλάκης, υπασπιστής και στενότερος συνεργάτης του υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Μιχ.Χρυσοχοΐδη , τηλεφώνησε στον υπασπιστή του αρχηγού της Αστυνομίας κ. Λευτέρη Οικονόμου: «Σου στέλνω έναν φάκελο με μια σοβαρή καταγγελία πολιτών και να τη δούμε αύριο κατά προτεραιότητα.Είναι όντως σοβαρή. Τώρα αρχίζω να ανοίγω την αλληλογραφία, είχαμε όλη ημέρα επισκέψεις, βουλευτές, πολίτες, αστυνομικούς». Αυτά ήταν και τα τελευταία λόγια του αστυνομικού υποδιευθυντή. Πέντε λεπτά αργότερα ακούστηκε η έκρηξη. Ηταν ισχυρή, ακούστηκε σε όλο το Μέγαρο της οδού Κατεχάκη, σείστηκε ολόκληρος ο 7ος όροφος, όπου βρισκόταν το γραφείο του νεκρού αστυνομικού, αλλά και του υπουργού.

Ηταν ένας πρόσχαρος, ανοικτός άνθρωπος, Κρητικός στην καταγωγή, δεν είχε καμία σχέση με το ύφος ορισμένων υψηλόβαθμων αξιωματικών, η πόρτα του γραφείου του ήταν πάντοτε ανοιχτή για όλους. Μέτρα ασφαλείας δεν έπαιρνε. Με το ιδιωτικό του αυτοκίνητο πήγαινε κάθε πρωί στο γραφείο του, με το ίδιο έφευγε γύρω στα μεσάνυχτα. Καμιά φορά έλεγε σε συνεργάτη του να τον μεταφέρει με μοτοσικλέτα επειδή δεν μπορούσε εύκολα να βρει πάρκινγκ τα μεσάνυχτα έξω από το σπίτι του.

Στις 8: 09 ακούστηκε η έκρηξη. Ακολούθησε ένα κύμα σκόνης που σκέπασε τα πάντα και σπασμένα τζάμια εκτοξεύθηκαν σε όλο τον καλά φρουρούμενο 7ο όροφο του Μεγάρου της οδού Κατεχάκη. Ο Βασιλάκης , όπως είχε πει στον συνάδελφό του, είχε ήδη αρχίσει να ανοίγει την αλληλογραφία του υπουργού αλλά και τη δική του. Συνήθως περιελάμβανε καταγγελίες πολιτών ή αιτήματα αστυνομικών για μεταθέσεις και αναρρωτικές άδειες. Τον βρήκε νεκρό συνεργάτης του υπουργού που έσπευσε πρώτος στο γραφείο του. Οταν σημειώθηκε η έκρηξη ο συνεργάτης αυτός τηλεφωνούσε στο διπλανό γραφείο. Τον βρήκε καθισμένο, πεσμένο στο πλάι, μέσα σε μια λίμνη αίματος και με εμφανή βαθιά τραύματα στα χέρια, στο στήθος και στο πρόσωπο. Στο στήθος φαινόταν ότι είχε τραυματισθεί περισσότερο.

Σήμανε συναγερμός. Αμέσως έτρεξαν κοντά στο γραφείο ο υπουργός, ο διευθυντής του γραφείου του κ. Ακης Σκέρτζος και η φρουρά του. Σε λίγα λεπτά ανέβηκε από τον 6ο όροφο και ο αρχηγός της Αστυνομίας. Ο υπουργός δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ο στενότερος συνεργάτης του, ο προσωπικός του φίλος κείτονταν νεκρός στον πιο καλά φρουρούμενο όροφο της χώρας. Οι ζημιές που προκλήθηκαν ήταν τεράστιες. Αλλά μόνο στο εσωτερικό του γραφείου, όπου υπήρχε ψευδοροφή, υαλότουβλα και έπιπλα. Εμοιαζε σαν βομβαρδισμένο. Από μέσα ή από έξω; Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που κυριάρχησε.

Εκλήθησαν οι άνδρες του ΤΕΜτου Τμήματος Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών- γιατί υπήρχε κίνδυνος δεύτερου εκρηκτικού μηχανισμού. Ουδείς γνώριζε τα πρώτα λεπτά τι ακριβώς είχε συμβεί. Εκλήθη και ο ιατροδικαστής, ενώ ο υπουργός ανέλαβε το δύσκολο έργο να ειδοποιήσει τη σύζυγό του- υπάλληλο του Δημοσίου- και τα δύο παιδιά του, ο ένας φοιτητής στη Θεσσαλονίκη 23 ετών και ο άλλος 19.

«Ουδέποτε ανέφερε ότι απειλείται»
Το γραφείο του Γιώργου Βασιλάκη 10 μόλις μέτρα από το γραφείο του υπουργού δεν έμοιαζε με αυτά των δημοσίων υπηρεσιών. Μοναδική επίπλωσή του, ένας φοριαμός και ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής. Ούτε καν συσκευή τηλεόρασης διέθετε. Ο Γιώργος Βασιλάκης σπανίως έβγαινε από το γραφείο του. Εβγαινε μόνον όταν έβγαινε και ο υπουργός. Ακόμη και στα χρόνια που κυβερνούσε η ΝΔ, ο Βασιλάκης βρισκόταν δίπλα στον Χρυσοχοΐδη. Είχε αποσπαστεί στην προσωπική του ασφάλεια.

«Ουδέποτε ανέφερε ότι απειλείται» βεβαιώνει ο υπασπιστής του αρχηγού. Και ουδέποτε έκανε συζητήσεις ότι φοβάται κάτι ή κάποιους, συμπληρώνει. Εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν η ασφάλεια του υπουργού και του υπουργείου. Ο έλεγχος στο ισόγειο του κτιρίου (έπρεπε να) ήταν αυστηρός. Πέραν των Χ-Ray ακτίνων που όλοι υποχρεωτικώς περνούσαν από εκεί προκειμένου να εισέλθουν στο κτίριο, υπήρχε και ένας τομογράφος (σε πλήρη ευαισθησία «έπιανε ακόμα και καρφίτσα» όπως χαρακτηριστικά έλεγαν οι αστυνομικοί). Από τον τομογράφο επέμενε ο Βασιλάκης να περνούν κάθε ημέρα οι φάκελοι, τα δέματα ακόμη και οι τσάντες. Για λόγους ασφαλείας…