O επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου κ. Ευ. Παπάνης έχει ασχοληθεί επιστημονικά με την τρίτη ηλικία. «Η δουλειά παρατείνει τη ζωή των ηλικιωμένων. Οταν υπάρχει πρόβλημα ποιότητας ζωής ή ασθενειώντότε η ζωή τους παραλύει. Υπήρξαν συνάδελφοί μουοι οποίοι όταν άκουσαν ότι θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας χάρηκαν» λέει ο κ. Παπάνης. «Ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία οι συνταξιοδοτηθέντες και η μη παραγωγική τάξη περιθωριοποιούνται, με αποτέλεσμα η κρίση να κορυφώνεται στην τρίτη ηλικία. Σε άλλες χώρεςόμωςη εμπειρία των μεγαλυτέρων χρησιμοποιείται για την πρόοδο της κοινωνίας» τονίζει. Οπως εξηγεί, υπάρχουν δύο μεγάλες παρεξηγήσεις στην τρίτη ηλικία: η πρώτη είναι ότι αφορά μια μεγάλη ηλικιακή ομάδα μεταξύ 65 και 95 ετών, στην οποία συνυπάρχουν άτομα διαφορετικών ταχυτήτων. Η δεύτερη, όπως τονίζει, βασίζεται «σε μια προβολή που κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι,η οποία έχει να κάνει με τους δικούς μας φόβους εν είδει αντανάκλασης» συμπληρώνει. «Από την έρευνά μας βρήκαμε ότι στην τρίτη ηλικία υπάρχει ένα τεράστιο ποσοστό κατάθλιψης. Ταδεμη παραγωγικά άτομα είναι αυτά που έχασαν τις κοινωνικές τους επαφές, οι οποίες ήταν μέσω της εργασίας και των παιδιών τους» τονίζει. «Οσοι γέροντες είχαν αποτραβηχτεί σε ιδρύματααντιμετώπιζαν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Αν και είχαν καλύτερο επίπεδο ζωής, όλοι δήλωναν δυστυχισμένοι και σκέφτονταν την αυτοκτονία και τον θάνατο» λέει. «Επίσης, βρήκαμε ότι η κατάθλιψη αναστέλλεται όταν έχουν διαπροσωπικές σχέσεις ή όταν βρουν κάποιο νέο ενδιαφέρον- όχι κατ΄ ανάγκη χόμπι. Η απασχόληση παρατείνει τη ζωή μετά τη σύνταξη. Στο εξωτερικόυπάρχει πλήθος δραστηριοτήτων και κοινωνικών προγραμμάτων (εκεί υστερεί η Ελλάδα), διότι θεωρείται ότι οι ηλικιωμένοι είναι ενεργοί πολίτες με συσσωρευμένη εμπειρία» τονίζει ο κ. Παπάνης. «Ο νους παραλύει από τη στιγμή που δεν χρησιμοποιείται. Το άλλο πράγμα όμως που παρατείνει τη ζωή είναι ο έρωτας» καταλήγει.