Για τον πολιτικό μηχανικό κ. Γ. Ράγγα το καθισιό αποτελεί, όπως λέει ορθά κοφτά, τρέλα! «Εργάζομαι από το 1959» διηγείται ο 74χρονος μηχανικός, ο οποίος κυκλοφορεί ακόμη υπερήφανα με τα μαλλιά του σε κοτσίδα. Γεννήθηκε στην ηπειρώτικη Κόνιτσα το 1936 και σπούδασε μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. «Το 1994, όταν ήμουν 58 ετών, πήρα σύνταξη, όμως κράτησα ένα κομμάτι των δραστηριοτήτων μου από τον χώρο της δουλειάς μου. Ηδη μετράω 16 χρόνια έτσι. Πλέον ασχολούμαι με χωρίσματα χώρων, με την τοποθέτηση ψευδοροφών και με τη δημιουργία στούντιο ηχογραφήσεων. Ο ήχος, βλέπετε, είναι η ειδικότητά μου» λέει. Ο ίδιος δηλώνει ότι αντέχει στην πίεση της δουλειάς. « Βρίσκομαι καθημερινώςανάμεσα σε δικαιολογημένες απαιτήσεις των πελατών και σε συνεργείασυχνά ανυπάκουα» τονίζει. Εξακολουθεί να πηγαίνει στο γραφείο του καθημερινώς, συχνά και τα Σαββατοκύριακα. «Δεν έχει αλλάξει κάτι στη ζωή μου και ούτε θα αλλάξειεάν άλλοι λόγοι δεν με αναγκάσουν να σταματήσω. Δεν έχει νόημα να σταματήσει κανείς τις δραστηριότητές του. Απορώ γιατί κάποιοι θέτουν στόχο να αράξουν. Αυτή είναι η ζωή;Χωρίς να δημιουργείς, χωρίς να προσφέρεις;» αναρωτιέται. Για τον κ. Ράγγα η πεμπτουσία της υπόθεσης εντοπίζεται στην «έννοια της οργάνωσης της άλλης ημέρας». «Καμιά φορά διαμαρτύρεται η γυναίκα μου που δουλεύωι. Επίσης, αρκετοί φίλοι μου εξακολουθούν να δουλεύουν» συμπληρώνει. «Διακοπές θα πάω όπως πήγαινα πάντοτε. Ενα μήνα στο Ξυλόκαστρο ή στην Ικαρία, τον χειμώνα για κυνήγια στην Κόνιτσα. Δουλειά δεν σημαίνει σκλαβιά» λέει.