Σε μια εποχή που η χώρα μας χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε την εξωστρέφεια και την ενίσχυση της διεθνούς θέσης και εικόνας της, οφείλουμε να προειδοποιήσουμε την κοινή γνώμη και την πολιτική ηγεσία για τις καταλυτικές επιπτώσεις που θα έχει η αποδυνάμωση του θεσμικού μηχανισμού της ελληνικής διπλωματίας στην εξωτερική πολιτική και στην ασφάλεια της χώρας.
Η κυβέρνηση, στο πλαίσιο μιας ισοπεδωτικής και, για αυτόν τον λόγο, άνισης φορολογικής πολιτικής, σχεδιάζει να φορολογήσει σαν ατομικό εισόδημα τα έξοδα (ενοίκια κατοικίας, δίδακτρα σχολείων παιδιών, κόστος διαβίωσης κτλ.), στα οποία αναπόφευκτα υποβαλλόμαστε ως υπάλληλοι του υπουργείου Εξωτερικών, προκειμένου να εκπληρώσουμε την αποστολή μας όταν υπηρετούμε τις Πρεσβείες, τα Προξενεία και τις Μόνιμες Αντιπροσωπείες της χώρας μας στο εξωτερικό.
Σωρεία δικαστικών αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένων αποφάσεων του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας, έχουν ήδη κρίνει ότι η αποζημίωση αυτή, ως μη τακτική, πρόσθετη παροχή που χορηγείται για την κάλυψη δαπανών που προκαλούνται κατά την άσκηση καθηκόντων στην αλλοδαπή, οι οποίες διαφοροποιούνται, εκάστοτε, ανάλογα με τις συνθήκες διαβίωσης, του κόστους ζωής, τις στεγαστικές ανάγκες κτλ., δεν εμπίπτει στην έννοια του προσωπικού εισοδήματος και, επομένως, δεν μπορεί να φορολογηθεί.
Εξάλλου, η φορολόγηση αυτή αντίκειται στη συνταγματική αρχή της ισότητας, διότι φορολογεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τον έλληνα υπάλληλο που υπηρετεί στο εξωτερικό και εκείνον που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν τελείως διαφορετικό κόστος και συνθήκες ζωής.
Το κυριότερο όμως είναι ότι η σχεδιαζόμενη φορολόγηση, σε συνδυασμό με την περικοπή κατά 12% που αποφασίσθηκε στο πλαίσιο της εισοδηματικής πολιτικής, θα οδηγήσουν σε συνολική μείωση της αποζημίωσής μας στο εξωτερικό κατά 45%-50%, δηλαδή περίπου στο μισό. Αν συμβεί αυτό, δεν θα μπορούμε πλέον όχι μόνον να επιτελέσουμε αποτελεσματικά την αποστολή μας, αλλά ούτε καν να καλύψουμε στοιχειώδεις δαπάνες της διαβίωσής μας στο εξωτερικό.
Με τον τρόπο αυτόν θα πληγεί καίρια η λειτουργία του διπλωματικού μηχανισμού της χώρας μας, διότι η εξοντωτική φορολόγηση της αποζημίωσής μας, δίκην εισοδήματος, καθιστά ανέφικτη την παραμονή μας στο εξωτερικό. Προκύπτει το ερώτημα, ποιοι θα αναλάβουν τη διπλωματική εκπροσώπηση της χώρας, όταν αυτή δεν θα μπορεί πλέον να ασκείται από τους φυσικούς, θεσμικούς της φορείς, που είναι οι έλληνες διπλωμάτες και οι υπάλληλοι του υπουργείου Εξωτερικών;
Εμείς, οι υπάλληλοι του υπουργείου Εξωτερικών, συναισθανόμενοι την κρισιμότητα των περιστάσεων, δεν ζητούμε- ούτε ποτέ ζητήσαμε- να εξαιρεθούμε από τα αυστηρά δημοσιονομικά και φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης.
Οι μισθοί μας, που είναι από τους χαμηλότερους, αναλογικά, στον δημόσιο τομέα, έχουν ήδη υποστεί σημαντική μείωση στο πλαίσιο της εισοδηματικής πολιτικής για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Εκείνο που ζητούμε είναι αφενός την αναλογική συνεισφορά μας, χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, αφετέρου τη δυνατότητα να μας παρέχονται τα στοιχειώδη μέσα για να επιτελούμε την αποστολή μας και να εκπροσωπούμε με αξιοπρέπεια την Ελλάδα.
