Γράφοντας για τον κ. Ανδρέα Βγενόπουλο ζυγίζουμε τις λέξεις. Στρογγυλεύουμε τις αιχμές, τσεκάρουμε τα δεδομένα και προσπαθούμε να μην τον τσαντίσουμε. Αν το κάνουμε, κινδυνεύουμε με αγωγή. Μπορεί να ζητήσει αποζημίωση που υπερβαίνει τον προϋπολογισμό του Μαλάουι. Λατρεύει τις δικαστικές διαμάχες προς αποκατάστασιν της τιμής του. Οι σημερινές εκλογές έχουν μια ιδιότυπη διάσταση για τον πρόεδρο της ισχυρότερης επιχείρησης στην Ελλάδα: είναι ο μόνος πολίτης που έχει καταθέσει αγωγές εναντίον δύο αρχηγών κομμάτων και μιας προαλειφόμενης ως αρχηγού. Υπάρχει μία ακόμη παραδοξότητα: αυτός που θα αναλάβει τη διακυβέρνηση δεν μπορεί να τον αποφύγει. Κάποια στιγμή θα βρεθεί μαζί του σε ένα τραπέζι για να διαπραγματευθούν. Η ισχύς του κ. Βγενόπουλου δεν εκπορεύεται από τον λαό του: έχει 50.000 εργαζομένους και άλλους τόσους θαυμαστές από την εξυγίανση του Παναθηναϊκού. Δεν εκπορεύεται από την ποικιλία των δραστηριοτήτων του: τρώμε τα γαλακτοκομικά και τα γαριδάκια του, ταξιδεύουμε με τα βαπόρια και τα αεροπλάνα του, αναρρώνουμε στις κλινικές του. Η ισχύς του κ. Ανδρέα Βγενόπουλου εκπορεύεται από όλα αυτά μαζί με τη συνήθεια να ασκεί πολιτική χωρίς να πολιτεύεται.
▅ Ιδρυμα υπέρ αδυνάτων
Πέρυσι τέτοια εποχή υπήρχαν φήμες για την ίδρυση ενός κόμματος των επιχειρηματιών. Είχε προσδιοριστεί μάλιστα και το ιδεολογικό στίγμα. Θα ήταν κεντροδεξιό. Οι πρόχειρες αναλύσεις και η δημοσιογραφική φαντασία έβαλαν στο μίξερ τον αυτονόητο φιλελευθερισμό των καρχαριών της αγοράς με το φιλόπτωχο πνεύμα του Μr ΜΙG. Ορισμένοι διέκριναν βλέψεις σε άρθρο του κ. Βγενόπουλου στο περιοδικό που διανέμεται στους εργαζομένους του ομίλου. Εκεί ασκούσε κριτική στις «αποσπασματικές πολιτικές πράξεις» που, κατά την κρίση του, δείχνουν έλλειψη σοβαρότητας. Επί λέξει: «Η άσκηση κυβερνητικής εξουσίας με κριτήριο τις δημοσκοπήσεις και το πολιτικό κόστος, η εύκολη λύση του ξύλινου πολιτικού λόγου αντί της σοβαρής ανάλυσης και οι προσωπικές φιλοδοξίες εξασφαλίζουν την επιδείνωση της κρίσης με απρόβλεπτες συνέπειες». Πρακτικά απέθεσε τις ελπίδες του για καλύτερη κοινωνία στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Του αντιστοιχούσε ένα ίδρυμα υπέρ αδυνάτων. Είναι δυνατόν ένας δικηγόρος που πλούτισε μέσα σε 20 χρόνια να είναι ενσυνείδητος και ψυχοπονιάρης και τίμιος;
Τέτοια εποχή πέρυσι ξετσούπισε το Ιδρυμα Μarfin. Στόχος να βοηθήσει «τους ανθρώπους χαμηλών εισοδημάτων που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, τους νέους, την προστασία περιβάλλοντος, τη βοήθεια σε πυρόπληκτους και την προστασία δασών». Σε έναν κόσμο όπου η παραμικρή κίνηση κρύβει υστεροβουλία αποκτάμε μια κουκουεδίστικη καχυποψία. Στην καλύτερη περίπτωση είπαμε ότι βρέθηκε νέα Φρειδερίκη να μπαλώσει τις τρύπες της κοινωνικής πρόνοιας. Ο κ. Βγενόπουλος αναφερόταν σε κοινωνική ευαισθησία και υπευθυνότητα. Πέρυσι τέτοια εποχή ο κ. Βγενόπουλος αναφερόταν, όχι τυχαία, σε έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης. Είπε σχετικά με το νομοσχέδιο για τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος ότι είναι ανεπαρκές, άδικο και αντιδεοντολογικό. «Οδηγούμεθα με μαθηματική ακρίβεια σε συρρίκνωση της οικονομίας, κλείσιμο επιχειρήσεων, εκρηκτική ανεργία, εξαθλίωση των οικονομικά ασθενέστερων πολιτών». Τότε μας μπέρδεψε. Είχαμε την εντύπωση ότι είναι άνθρωπος της Νέας Δημοκρατίας. Είχαμε κι άλλες εντυπώσεις που δεν γράφουμε γιατί όσοι τις εξέφρασαν δημόσια σύρθηκαν στα δικαστήρια. ▅ «Σιγά τα λάχανα»
Από την υπόθεση ΟΤΕ η ΜΙG κέρδισε 140 εκατ. ευρώ. Οταν ο κ. Βγενόπουλος ως πρόεδρος του ομίλου κλήθηκε (τον Μάιο του 2008) στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων στη Βουλή είπε ένα ευγενές «σιγά τα λάχανα», ότι δηλαδή το ποσό δεν είναι υψηλό σε σχέση με τον κίνδυνο της επένδυσης των 2,3 δισ. ευρώ. Πολλά ακούστηκαν για το ύφος της τοποθέτησής του. Δεν ήταν πολιτική ομιλία, δεν ήταν αρχηγική εμφάνιση, δεν είχε απολογητική διάθεση. Απαξίωσε τους βουλευτές με πολλούς τρόπους, με αποστροφές όπως αυτή: «Εγώ είμαι υπηρέτης των μετόχων και αν έχετε μετοχές είμαι υπηρέτης σας, αλλά και εσείς είστε υπηρέτες του λαού, άρα και δικοί μου. Πρέπει να με σέβεστε, αν με προσβάλλετε θα λογοδοτείτε». Εκείνος είναι το αφεντικό της γιγάντιας εταιρείας, εκείνοι οι υπηρέτες του έθνους. Αν αυτή η φράση είχε συνυπολογιστεί σωστά με την κριτική στα πολιτικά πρόσωπα, δεν θα είχαν ξετυλιχθεί τα σενάρια περί υποψηφιότητας νέου κόμματος και επιθυμίας για βουλευτικό έδρανο.
Φανταστείτε τον αναβρασμό στα κόμματα εκείνη την ημέρα που ο κ. Βγενόπουλος προσερχόταν στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής. Λίγες ημέρες πριν είχε καταθέσει τις αγωγές εναντίον του κ. Αλ. Τσίπρα και του κ. Γ. Παπανδρέου. Για τον νεαρό πολιτευτή είχε πει ότι η μήνυση κατατέθηκε «επειδή δεν έχει την προστασία της βουλευτικής ασυλίας». Ζητούσε αποζημίωση 1 εκατ. ευρώ και για τις δηλώσεις «η ΜΙG αγόρασε αέρα και πούλησε αέρα» και «όλοι μαζί θα αγωνιστούμε να αποκαλύψουμε την απάτη της ΜΙG». Ο κ. Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής προσέφερε την παραίτησή του από τη βουλευτική ασυλία για να αντιμετωπίσει ενδεχόμενη αγωγή από τον επιχειρηματία. Ο κ. Βγενόπουλος δεν έχασε ευκαιρία μηνύοντας και τον αρχηγό του ΠαΣοΚ. Σαν να μην έφταναν αυτά, στράφηκε εναντίον του τηλεοπτικού σταθμού Star ζητώντας 120 εκατ. ευρώ. Το κανάλι έκανε 95 δυσφημιστικές αναφορές στον επιχειρηματικό κολοσσό, λέγοντας μάλιστα ότι τα χρήματα που επενδύθηκαν στον ΟΤΕ προέρχονται από την αλβανική μαφία (καλά, τόσο πολλά λεφτά βγάζουν οι μαφιόζοι;).
Θα περιμέναμε ότι οι προαναφερθέντες δεν μιλιούνται. Κοτζάμ αγωγές είναι αυτές. Με την οικογένεια Βαρδινογιάννη και το Star ο κ. Βγενόπουλος τα ξαναβρήκε μέσω Παναθηναϊκού. Δεν κάθησε όμως στα γήπεδα να χάσει τον χρόνο του. Μόλις έγινε η δουλειά αποχώρησε κρατώντας εφ΄ όρου ζωής το 11%. Με τον κ. Γ. Παπανδρέου χρειάστηκε να συναντηθούν λόγω της διεθνούς κρίσης. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάλεσε τους μπανκέρηδες να μιλήσουν για τα χρηματοπιστωτικά προβλήματα. Ο κ. Βγενόπουλος δεν έχασε την ευκαιρία. Τι να κάνει, δηλαδή, να κρατήσει μούτρα και να αφήσει τον κ. Σάλλα με τον κ. Νανόπουλο να παίξουν μόνοι τους; Πήγε λοιπόν στη συνάντηση, τα είπαν και όταν μετά τον ρώτησαν αν θα αποσύρει την αγωγή, είπε απλά ότι δεν ετέθη ζήτημα. Με τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ ξανασυναντήθηκε βεβαίως βεβαίως. Ηταν όρος για την εξαγορά της Ολυμπιακής. Η κουβεντούλα έγινε έναν μήνα μετά τον ανασχηματισμό του Ιανουαρίου 2009. Ο πρόεδρος της ΜΙG διέβλεψε εξελίξεις. Είπε: «Η συνάντηση πήγε καλά, ο κ. Παπανδρέου μου εξήγησε το πρόγραμμα του ΠαΣοΚ σε σχέση με την ΟΑ και παρεμφερείς επιχειρήσεις που προβλέπει ένα μεικτό σχήμα». Και προσέξτε λεπτομέρεια: «Στην πρότασή μας εμείς δίνουμε τη δυνατότητααν υπάρχει κυβέρνηση ΠαΣοΚ να διαμορφωθεί η ΟΑ σε ένα σχήμα συμβατό με τις επιθυμίες τους». ▅ Προτάσεις και συνεργασίες
Είναι προφανές ότι ο κ. Ανδρέας Βγενόπουλος κοιτάει την τσέπη του. Η εκτίμηση ότι χτύπησε την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη για να την υπονομεύσει προεκλογικά είναι άστοχη. Τον ενδιαφέρουν τα προνόμια που έχασε και θα κάνει τα πάντα για να τα ξανακερδίσειασχέτως αν οι ενέργειές του κάνουν γκέλες επικαιρότητας. Αν μεθαύριο χρειαστεί, θα τα ξαναβρεί και με την υπουργό Εξωτερικών. Αυτή είναι η στρατηγική του: να επιδιώκει συνεργασίες. Για τον προϋπολογισμό έκανε μια πρόταση τόσο σουρεαλιστική ώστε αποκτά ενδιαφέρον: να μαζευτούν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, να βάλουν από τη μια τις παροχές και από την άλλη το Σύμφωνο Σταθερότητας. Να πουν όλοι τις ιδέες τους για να καταλήξουν σε μια πρόταση που θα ψηφιστεί από όλους. Τόσο απλά. Ο κ. Ανδρέας Βγενόπουλος πέτυχε όσα πέτυχε στον επιχειρηματικό κόσμο λόγω συγχωνεύσεων. Επαιρνε δύο επιχειρήσεις και τις έκανε μία. Κατόπιν κολλούσε και μια τρίτη και πάει λέγοντας. Στα πολιτικά είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να γίνει κάτι αντίστοιχο, οπότε αυτό που αναμένουμε με ενδιαφέρον είναι ο ρόλος που θα παίξει ο ισχυρός οικονομικός παράγοντας στην εφαρμογή της πολιτικής που θα επιλέξουν οι ψηφοφόροι. Ενα παράδειγμα: συμφώνησε με τη ρύθμιση χρεών στα δάνεια μιλώντας για «πάγωμα». Το παρουσιάζει ως ανακούφιση: «Είναι μια ανακούφιση να μην πληρώσεις κάτι τώρα και να το πληρώσεις αργότερα» . Καμία τράπεζα όμως δεν κάνει δώρα. «Αν πρόκειται να γίνει μια χαρισματική ρύθμιση, τότε χρειάζεται δημόσια δαπάνη». Τα λέει ξεκάθαρα όλα αυτά ο κ. Ανδρέας Βγενόπουλος γιατί ξέρει ότι δεν χρειάζεται δημόσιο αξίωμα για να διοικήσει τη χώρα. Εχει μερίδιο εξουσίας άνευ λαϊκής εντολής.
