Από την πρώτη στιγμή της ανάδειξής του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, πριν από ενάμιση χρόνο, ο κ. Ιερώνυμος μίλησε για την ανάγκη ανάπτυξης της εκκλησιαστικής περιουσίας με στόχο, όπως επισήμανε, την προσφορά στον πάσχοντα άνθρωπο. Στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας και ενώ βρισκόταν στην Τρίπολη, όπου είχε συνάντηση με τους ιεράρχες της Πελοποννήσου, αλλά και σε συνέντευξη που παραχώρησε ενώ βρισκόταν στην Αίγυπτο, ο κ. Ιερώνυμος τόνισε την ανάγκη έναρξης ενός διαλόγου με την πολιτεία για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
«Η περιουσία στην Ελλάδα, η περισσότερη που είναι αξιοποιήσιμη, είναι εν αιχμαλωσία και ομηρεία» είπε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του ο κ. Ιερώνυμος. Και σε μια κίνηση να ξεπεραστούν τα εμπόδια που υπάρχουν στην αξιοποίησή της κάλεσε την Πολιτεία σε διάλογο: «Να καθήσουμε κάτω- είναι η προτροπή που απευθύνει- και να κουβεντιάσουμε πώς μπορούμε αυτή η περιουσία να αξιοποιηθεί, όχι για να μπορέσει το κράτος να κερδίσει κάτι από αυτά, αλλά πώς θα μπορέσει αυτή η περιουσία να γίνει τρόπος εξυπηρετήσεως των προβλημάτων της Εκκλησίας. (…) Να επενδυθεί με έναν τρόπο που θα γίνεται αμέσως προς εξυπηρέτηση των ανθρώπων». Λίγες ημέρες πριν, μιλώντας με τους μητροπολίτες της Πελοποννήσου, είχε επισημάνει ότι η πολιτεία δεν βοηθάει την Εκκλησία να αξιοποιήσει την περιουσία της γιατί έχει χαρακτηρίσει τις περισσότερες εκτάσεις δασικές ή ημιδασικές.
Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος, όπως τονίζουν μητροπολίτες, είναι ένας από τους ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος που γνωρίζει όσο ελάχιστοι το πρόβλημα. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όντας στενός συνεργάτης του τότε Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν και οδήγησαν στην απομάκρυνση του αείμνηστου Αντώνη Τρίτση από το υπουργείο Παιδείας. Ο κ. Ιερώνυμος μαζί με τον μακαριστό Χριστόδουλο που τότε ήταν Μητροπολίτης Δημητριάδος, τον τότε Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως και σημερινό Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμο και τον Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κ. Αλέξιο το 1987 αποτελούσαν τα τέσσερα μέλη της επιτροπής που όρισε η Εκκλησία της Ελλάδος για τις διαπραγματεύσεις με την Πολιτεία, οι οποίες κατέληξαν σε αδιέξοδο.
Μερικούς μήνες αργότερα και ενώ σημειώθηκαν ακόμη και μικροεπεισόδια θα επέλθει συμφωνία μεταξύ του Ανδρέα Παπανδρέου και του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Η μοναστηριακή περιουσία θα δοθεί προς αξιοποίηση από την Εκκλησία της Ελλάδος στην πολιτεία. Τα πάντα όμως θα ανατραπούν με την προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο οκτώ μοναστηριών, τα οποία και θα δικαιωθούν και θα κληθεί η ελληνική Πολιτεία να καταβάλει αποζημιώσεις τρισεκατομμυρίων δραχμών ή να επιστρέψει την περιουσία τους.
