Σ το Βέλγιο, ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, παρατηρείται πάντοτε μία από τις υψηλότερες προσελεύσεις στις κάλπες, την ώρα που σε άλλα κράτημέλη κυριαρχεί η αποχή. Το μυστικό είναι ότι η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική στη χώρα όπου βρίσκεται η έδρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και του ΝΑΤΟ. Το ποσοστό αναμένεται λοιπόν να πλησιάσει και πάλι το 90%.
Οι ευρωεκλογές συμπίπτουν με τις τοπικές εκλογές στη Φλάνδρα και στη Βαλλονία, τα θέματα των οποίων κυριαρχούν στον πολιτικό διάλογο. Ωστόσο τα διάφορα πολιτικά κόμματα έχουν αναρτήσει στις ιστοσελίδες τους εκτενή προγράμματα για μια σειρά ζητήματα, όπως η ασφάλεια και η μετανάστευση- ένα από τα αγαπημένα θέματα του δεξιού αποσχιστικού κόμματος Vlaams Βlok από τη Φλάνδρα. Αλλο ένα ευρωπαϊκό ζήτημα που απασχολεί τις αντίπαλες παρατάξεις είναι και οι προτεραιότητες που θα πρέπει να θέσει το Βέλγιο εν όψει της ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ το δεύτερο εξάμηνο του 2010.
Η πολιτική μάχη στο Βέλγιο προσωποποιείται σε δύο πρώην πρωθυπουργούς οι οποίοι ηγούνται στις ευρωλίστες των Φιλελευθέρων Δημοκρατών και των Συντηρητικών. Πρόκειται για τον Γκυ Φέρχοφσταντ (πρωθυπουργό από το 1999 ως το 2008) και τον προκάτοχό του
Ζαν-Λυκ Ντεάν (πρωθυπουργό από το 1992 ως το 1999) αντιστοίχως. Ο Φέρχοφσταντ υπήρξε και υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2004, αλλά εκρίθη υπερβολικά φιλο-ομοσπονδιακός για τους Βρετανούς. Ο βελγικός Τύπος έχει ήδη κάνει λόγο για το «ντουέτο των γιγάντων».
Το Βέλγιο είναι ομοσπονδιακό κράτος αποτελούμενο από τρεις περιφέρειες: την ολλανδόφωνη Φλάνδρα στον Βορρά, τη γαλλόφωνη Βαλλονία στον Νότο και τις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα, όπου και οι δύο γλώσσες είναι επίσημες και ομιλούνται εξίσου. Υπάρχει επίσης μια μικρή γερμανόφωνη μειονότητα περίπου 70.000
ατόμων στο ανατολικό τμήμα της χώρας. Συνταγματική μοναρχία σήμερα, το Βέλγιο έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1830. Το κοινοβούλιο αποτελείται από δύο Σώματα: τη Βουλή των Αντιπροσώπων, τα μέλη της οποίας εκλέγονται για μέγιστη περίοδο τεσσάρων ετών, και τη Γερουσία ή Ανω Βουλή, τα μέλη της οποίας εκλέγονται με άμεση ψηφοφορία ή διορίζονται από τα τρία περιφερειακά κοινοβούλια ή τις δύο κοινότητες αναλόγως της δύναμης των κομμάτων. Λόγω της πολιτικής του υπόστασης, το Βέλγιο διοικείται συνήθως από κυβερνήσεις συνασπισμού, κάτι που συνεπάγεται απρόβλεπτες εναλλαγές καθώς και συνεχείς, επίπονους συμβιβασμούς.
Οπως και οι περισσότερες χώρες-μέλη της ΕΕ, έτσι και το Βέλγιο θα αντιμετωπίσει
οικονομικά προβλήματα λόγω της διεθνούς κρίσεως το 2009. Η ανάπτυξη θα είναι αρνητική, η ανεργία θα αυξηθεί και το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα κυμανθεί στο 3%. Ωστόσο οι προηγούμενες κυβερνήσεις (της περιόδου 2000-2008) κατάφεραν να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό και να μειώσουν το υπέρογκο έλλειμμα από τα επίπεδα του 120% του ΑΕΠ σε περίπου 80%. Για την αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης, οι Βρυξέλλες έλαβαν μέτρα για την ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού τομέα τα οποία αποβλέπουν στη σταθεροποίηση του τραπεζικού πεδίου, γεγονός που, όπως σημειώνεται, θα συμβάλει στη βελτίωση της πρόσβασης στη χρηματοδότηση και με τον τρόπο αυτό στη στήριξη της ευρύτερης οικονομίας και στην ενίσχυση της μακροοικονομικής σταθερότητας. Επιπλέον, η βελγική κυβέρνηση εξήγγειλε μέτρα, όπως η παροχή οικονομικής ενίσχυσης στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
