Ο ευρωσκεπτικισμός και η ξενοφοβία κυριάρχησαν στην προεκλογική εκστρατεία για την ανάδειξη αυστριακών εκπροσώπων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η κυριαρχία του ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας σε ό,τι αφορά τη συνθηματολογία, τις πολιτικές και κοινωνικές του «αξίες» και βεβαίως στον χώρο των ιδεών στην Αυστρία μοιάζει ασφυκτική. Τα «παραδοσιακά», τρόπος ειπείν, πολιτικά κόμματα της χώρας, δηλαδή το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα, μοιάζουν να αδυνατούν να αντιπαραθέσουν επιχειρήματα και πολιτικές απέναντι σε προκλητικά συνθήματα, όπως «Προδοτική ΕΕ» ή «Η Δύση ανήκει στους χριστιανούς».
Απέναντι σε συνθήματα μισαλλόδοξα, που ανήκουν αναμφίβολα στην εποχή του Μεσοπολέμου, οι Σοσιαλδημοκράτες και το Λαϊκό Κόμμα προσπάθησαν να αντιπαραθέσουν μια πιο σύγχρονη και δημοκρατική φρασεολογία. Δεν τόλμησαν, ωστόσο, να διεξαγάγουν μια προεκλογική εκστρατεία πραγματικά ευρωπαϊκή. Δηλαδή, στο απόλυτο σκοτάδι προσπάθησαν να αντιπαραθέσουν τη δημοκρατία και τον ανθρωπισμό. Και για να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα ευήκοα ώτα στον αντίλογό τους, χρησιμοποίησαν και αυτά τον ευρωσκεπτικισμό (σε πιο μετρημένη εκδοχή βεβαίως) δίκην «διαβατηρίου» ή «καλών συστάσεων» ενώπιον του ακροατηρίου τους. Για να καθησυχάσουν, θα έλεγε κανείς, μια κοινωνία φοβισμένη και εσωστρεφή- πρόκειται για το επικοινωνιακό τέχνασμα της «καθησυχαστικής ταυτότητας».
Το Κόμμα της Ελευθερίας δεν έχει ωθήσει μόνο την εφετινή εκλογική αναμέτρηση στα άκρα- ευτυχώς μόνο σε επίπεδο γλωσσικής έκφρασης-, απειλεί να θέσει την Αυστρία στις παρυφές (αν όχι στο περιθώριο) κάθε ευρωπαϊκού εγχειρήματος.
Και πρόκειται για μια χώρα που όχι μόνο οικονομικά ή γεωγραφικά αλλά και ιστορικά (οφείλει να) ανήκει στην καρδιά της Ευρώπης. Και στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ. Υπό μίαν έννοια, είναι απορίας άξιον πώς πριν από δεκαπέντε χρόνια δύο στους τρεις Αυστριακούς ενέκριναν την ένταξη της χώρας τους στην ΕΕ. Κάποιοι είχαν σπεύσει τότε να προαναγγείλουν την εγκατάλειψη της ουδετερότητας από την Αυστρία- διότι το αυστριακό Σύνταγμα του 1955 κηρύσσει τη χώρα «ουδέτερη εις το διηνεκές» .
Ολοι αυτοί έσφαλαν. Η Αυστρία επιδεικνύει μιαν επιλεκτική ουδετερότητα, όπως άλλωστε και η έτερη «ουδέτερη» χώρα της Κεντρικής Ευρώπης, η Ελβετία. Για την ακρίβεια, από το 1995 που εντάχθηκε στην ΕΕ, η Αυστρία επιδεικνύει ένα πνεύμα εθνικισμού και εσωστρέφειας, που αγγίζει τα όρια της αντικοινοτικότητας. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχει διακομματική συναίνεση στην Αυστρία για να κλείσει «αεροστεγώς» ως το 2011
η αγορά εργασίας των παλαιών κρατώνμελών στους εργαζομένους των χωρών που εντάχθηκαν το 2004. Βεβαίως, η κυβέρνηση της Βιέννης είχε συμφωνήσει ρητώς τότε στη μεγάλη διεύρυνση της ΕΕ προς Ανατολάς.
Πιο πρόσφατα, όταν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έγινε ψηφοφορία για την ένταξη των πολιτικών προσφύγων στην αγορά εργασίας των κρατών-μελών, οι περισσότεροι αυστριακοί ευρωβουλευτές καταψήφισαν την προοπτική αυτή (που εν τέλει εγκρίθηκε). Το ότι τα ακροδεξιά κόμματα δεν μετέχουν στην κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών και Λαϊκού Κόμματος που σχηματίστηκε τον περασμένο Δεκέμβριο, δεν έχει διαλύσει τη δυσπιστία πολλών εταίρων έναντι της Βιέννης. Υπενθυμίζεται ότι η συμμετοχή του Κόμματος της Ελευθερίας στην κυβέρνηση του 2000 είχε προκαλέσει τέτοιο σοκ στην ΕΕ, που κάποιες χώρες-μέλη είχαν επιβάλει κυρώσεις κατά της Αυστρίας- τις οποίες ήραν λίγους μήνες αργότερα.
