Η απάθεια, η αποχή, η συζήτηση για εθνικά και όχι ευρωπαϊκά ζητήματα, αλλά και η άνοδος εξτρεμιστικών κομμάτων που αντιτίθενται στην Ενωμένη Ευρώπη, αναμένεται να είναι τα χαρακτηριστικά των σημερινών ευρωεκλογών στα 27 κράτη-μέλη. Και παρά την έκκληση που πρόσφατα απηύθυναν με κοινό άρθρο τους ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί και η καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ «σε όλους τους Ευρωπαίους να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές», το κλίμα δεν φαίνεται να αλλάζει.
Σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατη πανευρωπαϊκή δημοσκόπηση, με δείγμα 28.000 ατόμων, μόλις το 43% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι θα ψηφίσει σίγουρα. Το ποσοστό αυτό είναι σημαντικά μικρότερο από το 62% που ψήφισε στις πρώτες ευρωεκλογές το 1979 και χαμηλότερο από το 45,5% της αναμέτρησης του 2004. Και όλα αυτά παρά τις προσπάθειες και τα πολλά χρήματα που έχουν δαπανηθεί στην προεκλογική εκστρατεία από το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Φαίνεται επίσης ότι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), αν και θα έχει απώλειες, θα παραμείνει ως πρώτη δύναμη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς τα σοσιαλιστικά κόμματα δεν εμφανίζονται ικανά να κεφαλαιοποιήσουν σε έδρες τη δυσαρέσκεια των πολιτών λόγω της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, που σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία έχει φθάσει το 9,2% στην ευρωζώνη.
Οι ευρωεκλογές αναμένεται να εξελιχθούν σε Βατερλό για πολλά κόμματα που βρίσκονται στην κυβέρνηση. Εν μέσω κρίσης άλλωστε, αυτά δέχονται την ύψιστη κριτική. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, η παραδοσιακά ευρωσκεπτικιστική Βρετανία όπου το Εργατικό Κόμμα του πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν απειλείται με συντριβή στις κάλπες, οι οποίες στήθηκαν την Πέμπτη, αλλά τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν μαζί με εκείνα από τις υπόλοιπες χώρες το βράδυ της 7ης Ιουνίου. Ο κ. Μπράουν βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα» όχι μόνο λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης αλλά και εξαιτίας του σκανδάλου με τα έξοδα βουλευτών. Μάλιστα, το Κόμμα Ανεξαρτησίας (UΚΙΡ) που υποστηρίζει την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ δεν αποκλείεται να έρθει τρίτη δύναμη, ξεπερνώντας τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες.
Προβλήματα αντιμετωπίζουν και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Στην Ιταλία, ο πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι μπορεί να μην αισθάνεται απειλή εξ αριστερών, καθώς η ιταλική Αριστερά εμφανίζεται πλήρως αποδυναμωμένη, ωστόσο οι αποκαλύψεις για τις παρεμβάσεις του στη Δικαιοσύνη και τα σκάνδαλα γύρω από την προσωπική του ζωή πλήττουν την αξιοπιστία του. Στη Γαλλία, ο πρόεδρος Σαρκοζί αναμένεται να έχει απώλειες από την Ακροδεξιά, ενώ η οικονομική κρίση θα επηρεάσει την ψήφο των πολιτών. Στο κεντροδεξιό UΜΡ υπολογίζουν ότι θα λάβουν ένα ποσοστό γύρω στο 30%. Στη Γερμανία, με τις εθνικές εκλογές του φθινοπώρου στον ορίζοντα, το αποτέλεσμα της 7ης Ιουνίου θα συνιστά «πρόβα τζενεράλε» για τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλδημοκράτες.
Τα εξτρεμιστικά κόμματα και η επίδοσή τους θα κρίνουν πολλά. Στη Βρετανία, η μεγάλη έκπληξη φαίνεται ότι θα προέλθει από το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα (ΒΝΡ), το οποίο βάσει των δημοσκοπήσεων παρουσιάζει μεγάλα κέρδη σε περιοχές- προπύργια των Εργατικών. Εξτρεμιστικά κόμματα όπως το ΒΝΡ πηγαίνουν καλά και σε άλλες χώρες, εκμεταλλευόμενα την οικονομική ύφεση και το ξέσπασμα σκανδάλων που πλήττουν τις πολιτικές ελίτ. Υψηλά ποσοστά εμφανίζει και η Ακροδεξιά στην Αυστρία, ενώ ανανεωμένος εμφανίζεται και ο Ζαν Μαρί Λεπέν στη Γαλλία.
