Η απόλυτη κυριαρχία της κυρίας Αλέκας Παπαρήγα και η πλήρης «στεγανοποίηση» των δομών του στελεχικού μηχανισμού του ΚΚΕ προς αποφυγήν τυχόν μελλοντικών «παρεκκλίσεων» ήταν το «διά ταύτα» του 18ου Συνεδρίου του κόμματος, το οποίο ανέδειξε την πλέον «συμπαγή» Κεντρική Επιτροπή (ΚΕ) που διέθετε μετά τη διάσπαση του 1991 και επιβεβαίωσε τη σκλήρυνση της στάσης της σημερινής ηγεσίας σε όλα τα επίπεδα: πολιτικό, ιδεολογικό και οργανωτικό. Μια πολύμηνη εσωκομματική διαδικασία για την ανάδειξη των νέων καθοδηγητικών οργάνων του ΚΚΕ σε πανελλαδικό επίπεδο κορυφώθηκε στο συνέδριο με την απομάκρυνση 17 μελών της απελθούσης ΚΕ από το σύνολο των 77 μελών που διαθέτει (ποσοστό 22%), επιβεβαιώνοντας τις προβλέψεις για πλήρη «εκκαθάριση» του εσωκομματικού τοπίου από την κυρία Παπαρήγα.
? Ο «εξοστρακισμός» των στελεχών
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται ο «εξοστρακισμός» αναγνωρισμένων στελεχών με μεγάλη κομματική εμπειρία και κύρος, όπως ο νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ κ. Αντ.Σκυλλάκος, ο μέχρι πρότινος επικεφαλής του Πολιτιστικού Τμήματος της ΚΕ και πρώην βουλευτής κ. Γ. Αραβανής, ο πρώην γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης κ. Χρ. Κόφφας , ο οποίος είχε σηκώσει στις πλάτες του μεγάλο μέρος της πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης με τον καρατομηθέντα και πρώην ηγετικό στέλεχος του Περισσού κ. Μ. Κωστόπουλο, ο κ. Ηλ. Λέγγερης , από τα πλέον έμπειρα στελέχη του κόμματος στα θέματα διεθνών σχέσεων και εκ των συνεπέστερων πολεμίων της «ανανεωτικής» ομάδας κατά την εσωκομματική κρίση του 1991, όπως άλλωστε και όλοι οι προηγούμενοι, ο κ. Ι.Νάκης, στέλεχος με εμπειρία στα θέματα των δημοκρατικών δικαιωμάτων συμπεριλαμβανομένου του τομέα των σωμάτων ασφαλείας, η βουλευτής κυρία Βέρα Νικολαΐδου, η οποία εκτός των άλλων είναι και επικεφαλής της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), ο βουλευτής και καθηγητής Αστροφυσικής κ. Κ. Αλυσσανδράκης , ο κ. Ι. Ποσοτίδης, εκπρόσωπος της αντιδικτατορικής γενιάς και άλλοτε μέλος της πανίσχυρης Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, αλλά και οι παλαιότεροι κκ. Σπ.Στριφτάρης και Ορ.Κολοζώφ, πρώην βουλευτές και μέλη του Πολιτικού Γραφείου. Αίσθηση εξάλλου προκάλεσε η ομιλία του τελευταίου στο συνέδριο, στην οποία διατύπωσε αιχμές για την ακολουθούμενη πολιτική συμμαχιών του κόμματος, λέγοντας ότι «σε αυτήν την αντεπίθεση (σ.σ.: για τη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου, που διακηρύττει το ΚΚΕ) το κόμμα μας δεν θα πάει μόνο του». «Το κόμμα μας ποτέ δεν επιδίωξε να πάει μόνο του. Τους στόχους του Μετώπου θα τους κατακτήσει με συμμάχους.Αυτό μπορεί να μας το εξασφαλίσει η άσκηση μιας πολιτικής που να συσπειρώνει, μια πολιτική που να εμπνέει τον λαό μας στην πάλη του για την κοινωνική χειραφέτηση» πρόσθεσε χαρακτηριστικά.
Ωστόσο η «σκληρή γραμμή» της «ρήξης, της σύγκρουσης και της αμφισβήτησης του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος» κυριάρχησε στο συνέδριο. Οπως ξεκαθάρισε με απόλυτο τρόπο η κυρία Παπαρήγα προς αποφυγήν παρερμηνειών των στόχων που θέτει πλέον το ΚΚΕ, χρειάζεται «να καλλιεργείται το έδαφος για να κερδίζει η πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης,να συνειδητοποιείται, έστω και αχνά στην αρχή,ότι πρέπει να γίνει αλλαγή στο επίπεδο εξουσίας και όχι εναλλαγή των δύο εταίρων ή κυβερνήσεων συνεργασίας διαχείρισης». Ετσι ο Περισσός καθόρισε με κάθετο τρόπο τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη «γραμμή της ταξικής συνεργασίας και υποταγής», από την μια πλευρά, και τη «γραμμή της ταξικής πάλης και αντεπίθεσης», από την άλλη, την οποία πρεσβεύει το ΚΚΕ. Προς την κατεύθυνση αυτή αναμένεται να σκληρύνει περαιτέρω τη στάση του έναντι των «οπορτουνιστών» του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εμφανίζεται ως κύριος εκφραστής της «ταξικής συνεργασίας». Παράλληλα στο 18ο Συνέδριο επιβεβαιώθηκε «η ιδεολογικοπολιτική ενότητα του κόμματος» , όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, καθώς τόσο στα θέματα πολιτικής τακτικής και στρατηγικής όσο και στο θέμα της αποτίμησης του σοσιαλιστικού εγχειρήματος κατά τον 20ό αιώνα επικράτησαν οι θέσεις της ηγεσίας.
? Σταλινική στροφή
Σχετικά με την επίσημη στροφή προς το σταλινικό πρότυπο που επιχειρεί ο Περισσός και παρά τους προβληματισμούς που διατυπώθηκαν, η κυρίαρχη άποψη επιβεβαιώθηκε. Οπως είπε σχετικά η ιδεολογική «ινστρούχτορας» του κόμματος και στενή συνεργάτις της κυρίας Παπαρήγα από την εποχή που η τελευταία ήταν γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας κυρία Ελένη Μπέλλου: «Η συζήτηση έδειξε την ωριμότητα του κόμματος να συζητά και να αποφασίζει σε θεωρητικά ζητήματα, να κρίνει θέσεις που υιοθετήθηκαν στο παρελθόν χωρίς να κινδυνεύει από συναισθηματική απογοήτευση ή μηδενισμό».
Η αποκατάσταση του Ζαχαριάδη
ΤΟ ΝΕΟ στοιχείο που προκύπτει από το 18ο Συνέδριο ως προς τα θεωρητικά και ιστορικά ενδιαφέροντα του κόμματος είναι η επίσημη κατεύθυνση που δόθηκε για την αξιολόγηση της ιστορίας του ΚΚΕ της περιόδου 1949-1974 στη σκιά των αναλύσεων του κόμματος για την «αγιοποίηση» του Στάλιν. Οπως τόνισε σχετικά η κυρία Μπέλλου, κατά την ολοκλήρωση της συζήτησης για την εμπειρία από την οικοδόμηση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», «το συνέδριο αποδεικνύει την ωριμότητα του κόμματος να συζητήσει κριτικά και δημιουργικά την ιστορία του για την περίοδο 1949- 1974,ένα από τα πρώτα καθήκοντα για την επόμενη 4ετία». Στο πλαίσιο αυτό αναμένεται να τεθεί και η αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη, θύματος της «αποσταλινοποίησης», καθώς και όσων διώχθηκαν εκείνη την περίοδο, κάτι που εδώ και χρόνια ζητούν ανοιχτά αρκετά στελέχη και μέλη του ΚΚΕ.
Η «αποστρατεία» του κ. Χαλβατζή
Στην ίδια λογική των «εκκαθαρίσεων» που επικράτησε στη διαδικασία εκλογής της νέας ΚΕ του ΚΚΕ κινήθηκε και η ανάδειξη του νέου Πολιτικού Γραφείου του κόμματος, από το οποίο απομακρύνθηκαν οι κκ. Σπ. Χαλβατζής και κ. Θ. Τζιαντζής, οι οποίοι παραμένουν απλά μέλη της ΚΕ. Ο κ. Χαλβατζής, εκ των μετριοπαθών στελεχών του ΚΚΕ, είχε απομονωθεί σταδιακά από την κυρία Παπαρήγα και ουσιαστικά παραγκωνισθεί από τα τεκταινόμενα στον Περισσό. Στη θέση τους εκλέχθηκαν ο κ. Κ. Αβραμόπουλος, κομματικό στέλεχος της Θεσσαλονίκης, και ο κ. Ν. Σοφιανός, πρώην γραμματέας της ΚΝΕ μετά τη διάσπαση του ΄91, ενώ στο 11μελές ως τώρα ΠΓ προστέθηκε άλλο ένα: η κυρία Λουίζα Ράζου, οργανωτικό στέλεχος του κόμματος.
