Πίνουμε και ποτίζουμε με βρώμικο νερό.Ενα κοκτέιλ τοξικών ουσιών και παθογόνων μικροοργανισμών δηλητηριάζουν το ποτήρι μας.Εξασθενές χρώμιο,μόλυβδος,ψευδάργυρος,αρσενικό,κάδμιο και άλλες τοξικές ουσίες,νιτρικά
και διάφορα κατάλοιπα αζωτούχων λιπασμάτων,καθώς και βακτηρίδια,ανιχνεύονται σε πολύ υψηλές συγκεντρώσεις στο νερό που πίνουμε και με το οποίο ποτίζουμε.Μολυσμένες πηγές και δίκτυα μεταφέρουν επικίνδυνα μικρό
βιακαι τοξικές ουσίες στα σπίτια και στις καλλιέργειες.Εδώ και χρόνια οι ειδικοί προειδοποιούν για τους κινδύνους τους οποίους εγκυμονεί η μακροχρόνια κατανάλωση των ακατάλληλων υδάτων,αλλά η κεντρική διοίκηση κωφεύει.
Νερό-δηλητήριο και με τη… βούλα πανεπιστημιακών ερευνητών πίνουν εδώ και χρόνια οι κάτοικοι σε περιοχές της Αττικής και της Βοιωτίας, όπου ο Ασωπός έχει μετατραπεί σε αγωγό λυμάτων. Κατά καιρούς και σε άλλες περιοχές της χώρας έχουν εντοπιστεί σοβαρά προβλήματα. Οι μετρήσεις στον Αξιό έδειξαν υψηλές συγκεντρώσεις μολύβδου, ψευδαργύρου, καδμίου και αρσενικού, στον Αλιάκμονα χρωμίου, νικελίου και βαρίου, στον Λουδία και στον Πηνειό χαλκού και κοβαλτίου. Στον Εβρο, στον θεσσαλικό κάμπο, στο αργολικό πεδίο και στον κάμπο της Θεσσαλονίκης οι επιστήμονες κατέγραψαν αυξημένα επίπεδα νιτρικών στα νερά άρδευσης. Στα πόσιμα νερά της Ηπείρου η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων απομόνωσε στελέχη βακτηριδίων ανθεκτικών στα αντιβιοτικά. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση απαξιώνει τον πλέον αρμόδιο φορέα, το ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών), το οποίο επί μισόν αιώνα ασχολούνταν με την έρευνα, την αξιοποίηση και την προστασία των υδάτινων πόρων, με αποτέλεσμα να υπάρχει πλέον πλήρης αποδιοργάνωση στη διαχείριση των νερών. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του που, παρά τα σημαντικά προβλήματα στην ποιότητα και στην ποσότητα των διαθέσιμων υδατικών πόρων τα οποία έρχονται διαρκώς στην επικαιρότητα, το ΙΓΜΕ ηχηρά απουσιάζει.
Εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι και εργαζόμενοι στις περιοχές γύρω από τον Ασωπό, στο Σχηματάρι, στο Δήλεσι, στον Ωρωπό και στα Οινόφυτα πίνουν εδώ και χρόνια «βρώμικο νερό» που θέτει σε κίνδυνο την υγεία τους, εξαιτίας τοξικών ουσιών. Οι αρμόδιοι γνώριζαν, αλλά ουδείς μέχρι πρότινος, οπότε ξεσκεπάστηκε η ιστορία, αναλάμβανε τον συντονισμό της κατάστασης εις όφελος της τοπικής κοινωνίας, αφήνοντας ασύδοτες τις βιομηχανίες να… αλωνίζουν με τα λύματά τους. Το δράμα είναι ότι και περιοχές όπου οι αρμόδιοι διαβεβαιώνουν πως δεν υπάρχει κίνδυνος για την υγεία βρίσκονται αντιμέτωπες με νερό που «μυρίζει» αλλά δεν «σκοτώνει». Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Καρδίτσα, μια πόλη 80.000 κατοίκων, υπάρχει αναστάτωση από τη δυσοσμία του νερού ύδρευσης. Η στάθμη του νερού στον ταμιευτήρα- σχεδόν όλη η Καρδίτσα υδρεύεται από τη λίμνη Πλαστήρα- έχει πέσει δραματικά εξαιτίας της ξηρασίας. Σε συνδυασμό με τις κλιματικές συνθήκες, ποσότητες μικροφυκών αποσυντέθηκαν, με αποτέλεσμα τη δημιουργία δυσοσμίας στο νερό και γεύσης «λάσπης». Ο δήμος εφαρμόζει πρόγραμμα καθαρισμού του νερού με οζόνωση και ενεργό άνθρακα.
Στις αρχές του χρόνου μετρήσεις του Εργαστηρίου Ελέγχου Ρύπανσης Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο πόσιμο νερό οκτώ οικισμών του Δήμου Πολυκάστρου στον Νομό Κιλκίς έδειξαν ότι περιέχει υψηλές συγκεντρώσεις επικίνδυνων ουσιών, όπως αρσενικό, νιτρικά, κάδμιο, αντιμόνιο και νικέλιο. Μάλιστα, οι κάτοικοι των χωριών Ασπρου, Αξιοχωρίου και Νέου Συρράκου ενημερώθηκαν στις αρχές Μαρτίου από τον νυν δήμαρχο Πολυκάστρου κ. Δ.Σμυδάκη και τον καθηγητή του ΑΠΘ κ. Κ.Φυτιάνο, ο οποίος πραγματοποίησε τις μετρήσεις, ότι εδώ και χρόνια καταναλώνουν επικίνδυνο νερό, το οποίο δεν πρέπει να χρησιμοποιούν ούτε για μαγείρεμα. Αν και έγιναν νέες γεωτρήσεις στα χωριά Ασπρος, όπου ήταν πιο έντονο το πρόβλημα, και Αξιοχώρι, από όπου υδρευόταν και ο οικισμός Νέου Συρράκου, παραμένει το πρόβλημα στις υπόλοιπες κοινότητες του Δήμου Πολυκάστρου. «Η πολιτεία αθέτησε τις υποσχέσεις της,τις οποίες μάλιστα είχε υπερτονίσει προεκλογικά η κυβέρνηση.Οι κάτοικοι στις κοινότητες του Κιλκίς που έχουν ακόμη πρόβλημα είναι σε απόγνωση.Αναγκάζονται να πίνουν εμφιαλωμένο ή να πηγαίνουν χιλιόμετρα μακριά για να βρουν πόσιμο νερό» λέει στο «Βήμα» ο κ. Φυτιάνος.
Παρά τις συνεχείς καταγγελίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και τοπικών φορέων, η ελληνική κυβέρνηση ποτέ δεν εφάρμοσε ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της ρύπανσης του πόσιμου νερού από βαρέα μέταλλα και άλλα τοξικά στοιχεία. Είναι ενδεικτικό ότι η ρύπανση από αρσενικό- ενοχοποιείται για την εμφάνιση καρκίνου και άλλων σοβαρών ασθενειών- έχει εντοπιστεί σε πολλές περιοχές της χώρας. Στις Βρυξέλλες έχουν κατά καιρούς φθάσει προς εξέταση για παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εκθέσεις δήμων με πρόβλημα στην υδροδότηση. Από το 1999, αναλύσεις του υπουργείου Υγείας έδειχναν ότι το πόσιμο νερό σε 15 μικρούς δήμους της Κεντρικής Μακεδονίας αλλά και της Κορινθίας και της Εύβοιας περιείχε υψηλές συγκεντρώσεις αρσενικού, νιτρικών, μαγγανίου και άλλων τοξικών ουσιών. Σήμερα η ποιότητα των πόσιμων υδάτων σε αρκετές περιοχές εξακολουθεί να μην ανταποκρίνεται στις κοινοτικές απαιτήσεις.
Ιδιαίτερα υψηλές συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων ανίχνευσε προ τριετίας σε πέντε ποτάμια της Βόρειας Ελλάδας η ερευνητική ομάδα της Μονάδας Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων σε συνεργασία με το Τμήμα Πυρηνικής Φυσικής του ιδίου πανεπιστημίου.
Οι πιο υψηλές συγκεντρώσεις αρσενικού είχαν ανιχνευθεί στον Λουδία, στον Αξιό και στον Πηνειό, χαλκού και κοβαλτίου στον Λουδία, χρωμίου και νικελίου στον Αλιάκμονα, μαγγανίου και στροντίου στο Μαυρονέρι, βαρίου στον Αλιάκμονα και στον Αξιό, στον οποίο τα επίπεδα μολύβδου, ψευδαργύρου και καδμίου είναι πολύ υψηλά, κυρίως τη θερινή περίοδο. Εκτός από βαρέα μέταλλα, από την έρευνα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων βρέθηκαν και υψηλά επίπεδα μικροβιακής ρύπανσης. Η πολύχρονη- εν πολλοίς ανεξέλεγκτη- χρήση αζωτούχων λιπασμάτων στη γεωργία αποτελεί τον υπ΄ αριθμόν ένα παράγοντα για τη ρύπανση υπόγειων και επιφανειακών υδάτων από νιτρικά. Από την παρακολούθηση των υπόγειων υδάτων από επιστήμονες του ΙΓΜΕ, με βάση πρόγραμμα το οποίο είναι εν εξελίξει, έχει διαπιστωθεί επιβάρυνση από νιτρικά στον Εβρο, στη λεκάνη του Στρυμόνα και στη λίμνη Κερκίνη, σε περιοχές του Νομού Λαρίσης, στο αργολικό πεδίο, ακόμη και στην Αττική. Σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνώνται τα ανώτατα επιτρεπόμενα όρια για ύδρευση- σε ορισμένες περιοχές ακόμη και δέκα φορές!
Στον Νομό Θεσσαλονίκης, και συγκεκριμένα στις λεκάνες των ποταμών Αξιού, Γαλλικού και Λουδία, καθώς και στις λίμνες Λαγκαδά και Βόλβης, παρουσιάζονται υψηλές συγκεντρώσεις αζωτούχων ενώσεων. Το ίδιο και σε περιοχές με εντατικές καλλιέργειες στην περιοχή της Λάρισας, ενώ αυξημένες συγκεντρώσεις νιτρικών εντοπίζονται στους υπόγειους υδροφορείς του Σπερχειού. Στην Πελοπόννησο εδώ και χρόνια παραμένει το πρόβλημα ρύπανσης του υδροφόρου ορίζοντα στο αργολικό πεδίο (κυρίως γύρω από το Αργος και το Ναύπλιο).
