Ο Ιούνιος μάς έφθασε και ο πρώτος γύρος των γαλλικών βουλευτικών εκλογών, που ακολουθούν τις προεδρικές, απέχει λίγες μονάχα ημέρες. Αλλά η προεκλογική ατμόσφαιρα ακόμη αναζητείται. Η ανάδειξη του μετανάστη Νικολά Σαρκοζί στην Προεδρία της Δημοκρατίας έδειξε να στερεί από την αναμέτρηση της ερχόμενης Κυριακής (10ης Ιουνίου) το βασικό πολιτικό ενδιαφέρον. Και το ερώτημα αν η συμμετοχή των εκλογέων θα είναι αρκετά πιο περιορισμένη σε σχέση με το εντυπωσιακό ποσοστό (85%) της παρουσίας τους στην προεδρική εκλογή έχει αρχίσει να προβάλλεται.
Σε οποιαδήποτε πάντως περίπτωση το υποτονικό προεκλογικό κλίμα των τριών τελευταίων εβδομάδων δεν έπαυσε να προβληματίζει. Η επικράτηση του Νικολά Σαρκοζί στη μάχη για τα Ηλύσια Πεδία είχε γενικότερα προβλεφθεί. Η εκλογή του δεν περιελάμβανε όμως το στοιχείο της εκπλήξεως ώστε να «παγώσει» τους αντιπάλους του. Γιατί, επομένως, οι τελευταίοι χρειάστηκαν τόσες ημέρες για να «αφομοιώσουν» το γεγονός;
Η υπεροχή του Νικολά Σαρκοζί έναντι της ωραίας σοσιαλίστριας συνυποψήφιάς του Σεγκολέν Ρουαγιάλ ήταν από την άλλη πλευρά σημαντική αλλά όχι βέβαια και συντριπτική. Ούτε και το στοιχείο αυτό θα δικαιολογούσε συνεπώς το «πάγωμα» των πολιτικών αντιπάλων του κ. Σαρκοζί.
Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ είχε άλλωστε επικρατήσει στην προεδρική εκλογή σε περισσότερες από 200 γαλλικές εκλογικές περιφέρειες. Και αν στον αριθμό αυτόν προσετίθεντο και 50 ακόμη περιφέρειες όπου ο Σαρκοζί είχε κερδίσει με ελάχιστη διαφορά, η πλειοψηφία των εδρών στις βουλευτικές εκλογές θα μπορούσε, θεωρητικά τουλάχιστον, να διεκδικηθεί. Για ποιους λόγους τότε οι σοσιαλιστές και οι άλλοι αντίπαλοι της προεδρικής πλειοψηφίας φάνηκαν τόσο να πτοούνται; Ο κυριότερος ήταν ίσως η γαλλική πολιτική παράδοση, σύμφωνα με την οποία οι γάλλοι πολίτες συνηθίζουν κατ΄ αρχήν μετά την εκλογή του προέδρου τους να του εξασφαλίζουν την απαραίτητη πλειοψηφία για να μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Αυτή η περίοδος της παραδοσιακής «χάριτος» στη νέα πλειοψηφία μετράει πολύ.
Υπήρχαν όμως και άλλοι ειδικότεροι λόγοι. Σημαντική ήταν οπωσδήποτε η επίπτωση των πρώτων κινήσεων του Νικολά Σαρκοζί μετά την ανάληψη των καινούργιων καθηκόντων του. Ο νέος πρόεδρος διήρυνε την κυβέρνηση και προς τους σοσιαλιστές- και η προσθήκη του δημοφιλέστατου Μπερνάρ Κουσνέρ, ως υπουργού Εξωτερικών, μέτρησε πολύκαι κινήθηκε επί 15ήμερο προς όλες τις κατευθύνσεις με εντυπωσιακή ταχύτητα και με προτάσεις και σκέψεις που μια πλειοψηφία των Γάλλων φαίνεται να αποδέχεται.
Οι σοσιαλιστές, από την άλλη πλευρά, διηρημένοι και χωρίς ηγεσία, δεν μπόρεσαν να ανασυγκροτηθούν. Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ παρέμεινε η δημοφιλέστερη αλλά οι οπαδοί της δεν συγχώρεσαν τον Ντομινίκ Στρος-Καν και τον Λοράν Φαμπιούς για τις εναντίον της επιθέσεις, ενώ ο σύντροφός της Φρανσουά Ολάντ βαλλόταν από όλες τις πλευρές.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν είναι ίσως περίεργες οι σφυγμομετρήσεις που προεξοφλούν για την Κυριακή θρίαμβο της προεδρικής πλειοψηφίας με ποσοστό άνω του 40%, για τους σοσιαλιστές γύρω στο 30%, για το νέο Δημοκρατικό Κόμμα του Φρανσουά Μπαϊρού ποσοστό 10%, αλλά ούτε 10 βουλευτές, και για το Εθνικό Μέτωπο του Ζαν-Μαρί Λεπέν ένα καταστροφικό 4%! Οι εκλογές είναι όμως πάντα εκλογές και δεν χρειάζεται να προτρέχουμε…
Ο κ. Γ. Ν. Αναστασόπουλος είναι πρέσβης της Ελλάδας στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία στην UΝΕSCΟ.
