O ι εκλογές της Γαλλίας έδειξαν ότι όσο πιο ομογενοποιημένες είναι οι απόψεις της κοινωνίας και των κομμάτων τόσο πιο εύκολα γίνονται κατανοητές από τους ψηφοφόρους και οδηγούν σε ασφαλή αποτελέσματα.
Και όλα αυτά γιατί πολιτικό κόμμα είναι μια ομάδα ανθρώπων με τις ίδιες περίπου πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις και όχι μια ομάδα η οποία οραματίζεται μια ιδεώδη κοινωνία και συζητά ατελείωτα για ανέφικτα πράγματα. Κόμμα είναι μερίδα της κοινωνίας, ένας πολιτικο-κοινωνικός φορέας ο οποίος εκπροσωπεί μια μεγάλη ομάδα η οποία αγωνίζεται για το δημόσιο συμφέρον. Στόχος των κομμάτων ήταν και παραμένει η εκλογή τους από την πλειοψηφία του λαού για την υλοποίηση του προγράμματός τους και όχι οι θεωρητικές αμπελοφιλοσοφίες περί ορθής πορείας της κοινωνίας, οι οποίες κουράζουν και απογοητεύουν τους πολίτες και οι οποίες είναι δουλειά των φιλοσόφων και των κοινωνιολόγων.
Ο Συνασπισμός (ΣΥΝ), ο οποίος εκπορεύτηκε από τη σύμπτυξη των αριστερών δυνάμεων με πυρήνα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) στις εκλογές του 1989, διασπάστηκε λίγο αργότερα σε δύο μέρη, στο ΚΚΕ και στον ΣΥΝ. Εκτοτε, ο ΣΥΝ λειτουργεί ως αυτόνομη παράταξη και κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ευρισκόμενος στα όρια του 3%, με αποτέλεσμα μερικές φορές να εισέρχεται και άλλες να μένει έξω από τη Βουλή. Ταυτόχρονα, ο πολιτικός αυτός φορέας βρίσκεται σε πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση τόσο με το ΚΚΕ όσο και με το ΠΑΣΟΚ. Μέσα στο κόμμα συγκρούονται με σφοδρότητα τα διάφορα ρεύματα, σε θεωρητικό και ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο, χωρίς να ασχολούνται ουσιαστικά με τα προβλήματα του λαού.
Μπορεί στη Βουλή ο σημερινός αρχηγός του κόμματος να ασκεί κριτική στις δράσεις της κυβέρνησης, αλλά αυτό δεν έχει ουσιαστικό αντίκρισμα στο σύνολο της κοινωνίας. Ο πολίτης-ψηφοφόρος, πληροφορούμενος τις εσωτερικές τριβές των στελεχών του, διαπιστώνει ότι πρόκειται για πολιτικό φορέα ο οποίος δεν του δίνει λύσεις, γιατί πρεσβεύει ανέφικτες απόψεις, χωρίς καμιά προοπτική να συμβάλει, έστω και ελάχιστα, στη λύση των προβλημάτων που ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό (ανεργία, Υγεία, Παιδεία, οικονομία κτλ.).
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις φαίνεται ο ΣΥΝ να συγκεντρώνει την προτίμηση περίπου του 4% των ερωτηθέντων. Αλλά, άλλο τα γκάλοπ και άλλο η ψήφος στην κάλπη. Εκεί δεν λειτουργεί μόνον η συμπάθεια προς ένα κόμμα, αλλά και η αποτελεσματικότητα του κόμματος. Και ποια μπορεί να είναι η χειροπιαστή αποτελεσματικότητα του ΣΥΝ στα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας; Χωρίς αμφιβολία, καμιά.
Οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με το νέο εκλογικό σύστημα (Νόμος Σκανδαλίδη), το οποίο ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και λειτουργεί πιο αναλογικά για τα μικρά κόμματα από οποιονδήποτε άλλο εκλογικό νόμο που εφαρμόστηκε ποτέ στην Ελλάδα – κάτι που ήταν διαχρονικό και πάγιο αίτημα αλλά και σύνθημα των κομμάτων της Αριστεράς (92%- απλή αναλογική).
Εάν, υποθετικά, ο ΣΥΝ αποσπάσει στις προσεχείς εκλογές το 3% θα στείλει στη Βουλή όχι 6 (όπως σήμερα), αλλά 14 βουλευτές. Ετσι, εάν η πλειοψηφία πάει ξανά στη ΝΔ, η οποία κατά την άποψη των στελεχών του ΣΥΝ είναι ένα αστικό, συντηρητικό και αντεργατικό κόμμα, το οποίο θα συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική του, τότε μπορεί να μας πει ο ΣΥΝ τι θα αλλάξει; Απολύτως τίποτα. Υπάρχει περίπτωση ο ΣΥΝ να συνεργαστεί με τη ΝΔ; Κατηγορηματικά όχι. Ποια, λοιπόν, θα είναι η προσφορά του ΣΥΝ τόσο προς τους ψηφοφόρους του όσο και προς τον ελληνικό λαό; Καμιά, γιατί θα περιορισθεί και πάλι στην αντιπολιτευτική θεωρητική φρασεολογία, ελέγχοντας απλώς τις πράξεις της κυβέρνησης, όπως προβλέπει το Σύνταγμα για τις μειοψηφίες του Κοινοβουλίου.
Το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα εξουσίας, παρά τα κάποια μειονεκτήματά του, διαμόρφωσε τις εξελίξεις στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια. Πρόσφατα έκανε και πρόταση προς τον ΣΥΝ για αληθινή συνεργασία, με στόχο μια νέα πολιτική εποχή για τον τόπο. Οι προτάσεις του Κινήματος πρέπει να θεωρούνται ειλικρινείς, αφού ο Γ. Παπανδρέου πρότεινε να γίνουν συζητήσεις και στο περιεχόμενο των προγραμμάτων. Ο ΣΥΝ απορρίπτει την όποια συζήτηση για συνεργασία προ και μετά τις εκλογές, με το επιχείρημα ότι δεν συμπίπτουν οι προγραμματικές τους θέσεις. Και βέβαια δεν συμπίπτουν. Ούτε θα συμπέσουν, αφού απλά είναι δύο διαφορετικά κόμματα- αν και τα δύο υποστηρίζουν ότι εκπροσωπούν τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων. Με βάση τις δημοσκοπήσεις (gallups) και τη δεδομένη φθορά της κυβέρνησης, το εκλογικό παιχνίδι μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα είναι ντέρμπι. Αν καταφέρει όμως το κυβερνητικό κόμμα να βγει πρώτο έστω και με διαφορά λίγων ψήφων, αφού ενισχύεται με 40 έδρες (bonus), η ΝΔ θα σχηματίσει πάλι κυβέρνηση. Δηλαδή μια από τα ίδια. Εάν η ΝΔ δεν σχηματίσει κυβέρνηση θα συνεργαστεί ο ΣΥΝ με αυτήν; Κατά τα φαινόμενα και αυτονόητα ΟΧΙ. Τότε τι θέλει επιτέλους ο ΣΥΝ; Στα παραπάνω ερωτήματα όμως υπάρχει απάντηση, η οποία δεν είναι άλλη από την προεκλογική συνεργασία μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ. Αν τα δύο κόμματα εμφανιστούν στο εκλογικό σώμα ως ενιαίος φορέας τότε η ΝΔ θα μειοψηφήσει και την κυβέρνηση θα σχηματίσουν τα δύο συνεργαζόμενα κόμματα. Σε αυτήν την περίπτωση θα συμβούν δύο τινά: πρώτον, ο ΣΥΝ δεν θα στείλει στη Βουλή 14 εκπροσώπους αλλά σίγουρα περισσότερους, με βάση τις συμφωνίες που θα γίνουν με το Κίνημα και δεύτερον, ο ΣΥΝ θα συμμετάσχει στην κυβέρνηση για να εφαρμόσει την πολιτική του στα πλαίσια των συμφωνιών και για να βοηθήσει εμπράκτως όσους εκπροσωπεί ως μια οργανωμένη ομάδα συμφερόντων.
Εάν τίποτε από τα παραπάνω δεν γίνει και ο ΣΥΝ βρεθεί εκτός εξουσίας, θα παραμείνει μετά βεβαιότητας μια ομάδα διαμαρτυρίας και τίποτε άλλο. Και αυτό θα είναι ό,τι πιο λυπηρό για την ελληνική κοινωνία στο τέλος της Μεταπολίτευσης και στην αρχή της Νέας Εποχής.
Ο κ. Λ. Γρηγοράκος είναι βουλευτής ΠαΣοΚ Λακωνίας.
