Α ν ένας 18χρονος αμερικανός στρατιώτης διοχέτευε στρατιωτικά έγγραφα σε πράκτορες του Ιράν, θα συλλαμβανόταν, θα γινόταν πρωτοσέλιδο στον Τύπο και θα καταδικαζόταν σε πολυετή φυλάκιση.
Υπάρχει ωστόσο ένας Αμερικανός ο οποίος έχει προσφέρει στο Ιράν πολύ μεγαλύτερες υπηρεσίες. Δεν μπορεί λοιπόν παρά να αναρωτηθεί κανείς: μήπως ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσένι είναι ιρανός πράκτορας;
Ιδού και οι αποδείξεις. Στόχος της πρώτης μεγάλης στρατιωτικής επιχείρησης της κυβέρνησης Μπους ήταν η ανατροπή των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, του μεγαλύτερου δηλαδή εχθρού του Ιράν προς Ανατολάς. Ακολούθως η αμερικανική κυβέρνηση προχώρησε στην ανατροπή του κυριότερου εχθρού του Ιράν προς Δυσμάς: του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ.
Πρόκειται άραγε περί συμπτώσεως; Από τα 193 κράτη του πλανήτη οι ΗΠΑ που ανέτρεψαν τα δύο γειτονικά και εχθρικά προς το Ιράν καθεστώτα. Ακολούθησαν η διάλυση του στρατού του Ιράκ, του κόμματος Μπάαθ και η εγκαθίδρυση μιας φιλοϊρανικής κυβέρνησης στη Βαγδάτη.
Ούτε οι ιρανοί αγιατολάχ δεν θα μπορούσαν να έχουν γράψει καλύτερο σενάριο: οι Αμερικανοί πολέμησαν το Ιράκ και νίκησε το… Ιράν!
Ας αναλογιστεί κανείς και την ευρύτερη πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης στη Μέση Ανατολή.
Επί έξι έτη ο Λευκός Οίκος στήριζε τους σκληροπυρηνικούς του Ισραήλ, υποδαυλίζοντας τον αντιαμερικανισμό και τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Και πέρυσι το καλοκαίρι ο Λευκός Οίκος στήριξε την ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο, η οποία μετέτρεψε τους μαχητές της Χεζμπολάχ σε ήρωες.
Ας αναλογιστεί και το πώς η κυβέρνηση Μπους έρχεται συστηματικά σε αντίθεση με τους πρώην συμμάχους της σε Ευρώπη και Ασία, υπονομεύοντας τη δυνατότητα σχηματισμού ενιαίου μετώπου για τη διακοπή της ανάπτυξης πυρηνικών όπλων. Μπορεί ο κ. Τσένι να υποστηρίζει κατ΄ όνομα την επιβολή σκληρών κυρώσεων κατά του Ιράν, η απομόνωση ωστόσο των συμμάχων των ΗΠΑ περιορίζει τις πιθανότητες για την επίτευξή τους.
Η ανοχή των βασανιστηρίων και των παράνομων κρατήσεων του Γκουαντάναμο έχει συνέπεια να μοιάζει υποκριτικό να μιλάνε οι ΗΠΑ για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Ιράν και τους Αραβες. Ακόμη και μέσα στο Ιράν η πολιτική της κυβέρνησης Μπους πυροδότησε τον ιρανικό εθνικισμό προσφέροντας κάλυψη στον σκληροπυρηνικό Αχμαντινετζάντ- παρά τις αντίθετες μετριοπαθείς φωνές.
Γιατί όμως να επικεντρωθεί κανείς στον κ. Τσένι και όχι στο αφεντικό του; Εν μέρει επειδή ο αντιπρόεδρος στηρίζει συστηματικά, σε μεγαλύτερο βαθμό από τον πρόεδρο, μια σκληροπυρηνική ατζέντα η οποία εξυπηρετεί τους σκοπούς του Ιράν. Και στο εσωτερικό των ΗΠΑ ο ρόλος του στο σκάνδαλο του «Σκούτερ» Λίμπι οδήγησε στην παράλυση και στη γελοιοποίηση της αμερικανικής κυβέρνησης.
Μήπως τελικώς ο κ. Τσένι είναι πράκτορας του Ιράν; Υπερβολές. Ο αμερικανός αντιπρόεδρος δεν είναι πράκτορας ούτε της Βόρειας Κορέας (παρά το γεγονός ότι η άρνησή του για συνομιλίες με τη χώρα οδήγησε στον τετραπλασιασμό του πυρηνικού οπλοστασίου της) ούτε της Αλ Κάιντα (αν και σήμερα η οργάνωση διαθέτει νέα βάση στήριξης στο Ιράκ).
Μπους και Τσένι (όπως ο Κένεντι και ο Τζόνσον στο Βιετνάμ) έβλαψαν τα αμερικανικά συμφέροντα όχι από δόλο, αλλά από αδεξιότητα. Ποιο είναι το συμπέρασμα; Τα αμερικανικά συμφέροντα είναι ευάλωτα τόσο στην ανικανότητα όσο και στη δόλια βλάβη. Οφείλουμε να εγκαταλείψουμε τις πολιτικές που έχουν τόσο αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Και τα νήματα που συνδέουν αυτές τις πολιτικές είναι σαφή: η άρνησή μας να διαπραγματευθούμε με το «κακό», η εμμονή στη χρήση στρατιωτικής ισχύος για την επίλυση προβλημάτων, η περιφρόνηση των συμμάχων μας και η υποχώρηση των νομικών και ηθικών αξιών μας, η οποία επιτρέπει τη χωρίς όρια κράτηση και τα βασανιστήρια.
Εφθασε η ώρα να εγκαταλείψουμε αυτές τις πολιτικές, οι οποίες επί έξι χρόνια αποδεικνύονται πολύ πιο επιζήμιες για τα συμφέροντα των ΗΠΑ απ΄ οποιονδήποτε πράκτορα.
