OΜάρτιος έφθασε, οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία απέχουν μονάχα περίπου πενήντα ημέρες, αλλά το αποτέλεσμά τους εμφανίζεται το ίδιο αβέβαιο, όπως και πριν από κάποιες εβδομάδες, όπως και πριν από τόσους μήνες. Τα ποσοστά στις σφυγμομετρήσεις μεταβλήθηκαν, αλλά οι αυξομειώσεις και οι θέσεις των υποψηφίων δεν προμηνύουν ακόμη τίποτε το σημαντικό για την τελική έκβαση. Πριν από 15 ημέρες ο Νικολά Σαρκοζί προηγείτο και ανησυχούσαν οι σοσιαλιστές. Τα τελευταία 24ωρα η Σεγκολέν Ρουαγιάλ κάλυψε τη διαφορά και ανησύχησαν οι γκωλικοί. Ομως και ο κεντρώος «τρίτος άνθρωπος» της προεκλογικής εκστρατείας Φρανσουά Μπαϊρού έδειξε προσφάτως να ανεβαίνει, με αποτέλεσμα να ανησυχούν και σοσιαλιστές και γκωλικοί.

Ως τις 16 Μαρτίου οι υποψήφιοι πρέπει να έχουν εξασφαλίσει τις 500 ο καθένας ή η καθεμία υπογραφές εκλεγμένων, χωρίς τις οποίες δεν νομιμοποιούνται για να διεκδικήσουν την εκλογή. Και οι εκπλήξεις δεν μπορούν καθόλου θα αποκλεισθούν. Στο ίδιο διάστημα, ο σημερινός πρόεδρος της γαλλικής Δημοκρατίας κ. Ζακ Σιράκ χρειάζεται να δηλώσει ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος. Και ο μεν αποκλεισμός της υποψηφιότητάς του δεν προκαλεί στους παρατηρητές διλήμματα, αλλά ο τρόπος που θα τοποθετηθεί απέναντι στο Νικολά Σαρκοζί προβληματίζει αρκετούς. Είναι γνωστό ότι ο γάλλος πρόεδρος δεν έχει συγχωρήσει στον κ. Σαρκοζί την ενίσχυση, το 1995, της υποψηφιότητας του αντιπάλου του, τότε πρωθυπουργού, Εντουάρ Μπαλαντίρ. Πώς και πόσο θα τον στηρίξει σήμερα;

Οι έννοιες αυτές αφορούν βέβαια το άμεσο μέλλον. Οι ανησυχίες συνδέονται, εν τούτοις, με το άμεσο παρελθόν. Και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, όπως και ο Νικολά Σαρκοζί, δείχνουν εξίσου να προβληματίζονται με τις ενδείξεις ανόδου του Φρανσουά Μπαϊρού στις δημοσκοπήσεις- όσο κι αν οι επιτελείς του κ. Σαρκοζί εκτιμούν ότι ο κ. Μπαϊρού «κόβει» οκτώ πόντους από την κυρία Ρουαγιάλ και μονάχα τρεις από τον δικό τους υποψήφιο. Ο κεντρώος υποψήφιος δέχεται πάντως και από τις δύο άλλες πλευρές πυρά ομαδόν. Η Γαλλία δεν πρόκειται να προχωρήσει με μια πτυχή κοινωνικής πολιτικής σ΄ έναν ωκεανό φιλελευθερισμού, σημείωσε σαρκαστικά η Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Ο Νικολά Σαρκοζί δεν υστέρησε σε έντονα καταδικαστικά σχόλια. Το «λίγο αριστερά, λίγο δεξιά» το γνωρίσαμε την περίοδο της 4ης γαλλικής Δημοκρατίας, παρατήρησε. Και η τάση αυτή πού οδήγησε; Στην αδυναμία.

Η ένσταση, που θα μπορούσε να διατυπωθεί από αυτή τη στήλη, είναι πάντως ότι το «ούτε αριστερά ούτε δεξιά» ή «λίγο αριστερά και λίγο δεξιά» φαίνεται κατ΄ αρχήν να ελκύει αρκετούς γάλλους ψηφοφόρους. Το αδύνατο σημείο της τοποθετήσεως του κ. Μπαϊρού συνδέεται όμως με την προσωπικότητα που θα μπορούσε να συνενώσει όλους τους Γάλλους, δεξιούς και αριστερούς. Το ερώτημα τέθηκε στον κεντρώο ηγέτη κατά τον διάλογό του με το αντιπροσωπευτικό δείγμα 100 γάλλων ψηφοφόρων, από την τηλεόραση. Και ο κ. Μπαϊρού ανέφερε το παράδειγμα του στρατηγού Ντε Γκωλ το 1945 και το 1958. Υπήρχε ωστόσο εθνική κρίση τις δύο εκείνες εποχές και υπήρχε και ο Ντε Γκωλ. Πόσο μπορεί να συγκριθεί με τον στρατηγό Ντε Γκωλ ο Φρανσουά Μπαϊρού και πόσο να θεωρηθεί μια περίοδος κάποιας παρακμής εθνική κρίση; Από την απάντηση στα δύο αυτά ερωτήματα θα διαγραφούν και τα όρια ανόδου του κεντρώου πολιτικού και το κατά πόσον μπορεί να πλησιάσει ή και να ξεπεράσει τους δύο ισχυρούς του αντιπάλους. Ο κ. Γ. Ν. Αναστασόπουλος είναι πρεσβευτής της Ελλάδας στην UΝΕSCΟ.