ΛΙΟΥΜΠΛΙΑΝΑ. Οι περισσότεροι πολιτικοί στη Σλοβενία- και ο λαός που τους ψήφισε- είναι… «μουτζαχεντίν» της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ). Στη Λιουμπλιάνα δεν έχει θέση ο ευρωσκεπτικισμός.

«Μήπως να γίνει ένα πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα την ίδια ημέρα και στα 27 κράτη-μέλη ώστε να εγκριθεί ένα μίνι θεσμικό πλαίσιο, ό,τι δηλαδή μπορεί να διασωθεί από το Ευρωσύνταγμα;» ρωτήσαμε κορυφαίο στέλεχος της σλοβενικής κυβέρνησης. «Οχι!» απάντησε δυνατά, συγκρατώντας με δυσκολία την (μισο-)κεντροευρωπαϊκή ψυχραιμία του. «Εκαναν λάθος και οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί που απέρριψαν το Ευρωσύνταγμα!Αυτό είναι η ελπίδα μας!».

Είναι εύλογος ο φανατισμός. Κάτι πρέπει να ενώσει αυτή τη μικρή χώρα, η οποία στο μυαλό πολλών έχει «πρόβλημα ορατότητας» ( δεν είναι η Σλοβακία,δεν είναι η Σλαβονία…ποια είναι ακριβώς; ) με τους βόρειους και δυτικούς της γείτονες.

Από τους Νότιους, αυτούς των Βαλκανίων, αποσυνδέθηκε εδώ και 16 χρόνια, όταν με τις ευλογίες της Δύσης (και) αυτό το κομμάτι της πρώην Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας έγινε ανεξάρτητοαβρόχοις ποσί, με έναν ψευτοπόλεμο δέκα ημερών. Σήμερα δύο εκατομμύρια κάτοικοι απολαμβάνουν ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο, όπως διαπίστωσε η ελληνική δημοσιογραφική αποστολή που επισκέφθηκε πρόσφατα τη Σλοβενία φιλοξενούμενη της κυβέρνησης, με την φροντίδα του δραστήριου εν Ελλάδι προξένου και προέδρου του Ελληνοσλοβενικού Εμπορικού Επιμελητηρίου κ. Ευάγγελου Τζιαβού. Εντύπωση πρώτη: στα ταμεία οι σλοβένοι υπάλληλοι αργούν λίγο να δώσουν τα ρέστα. Γιατί; Διότι το ευρώ κυκλοφόρησε εκεί την περασμένη Πρωτοχρονιά! Στα μόλις 47 χιλιόμετρα των σλοβενικών ακτών της Αδριατικής υπάρχει ένα και μοναδικό εμπορικό λιμάνι, στο Κόπερ, που τώρα αναπτύσσεται. Λίγο πιο κάτω, στο Πορτορόζ (το «Λιμάνι των Ρόδων»…) καζίνο και πολυτελή ξενοδοχεία προσπαθούν να προσελκύσουν τον τουρισμό του τζόγου και της χλιδής.

Στα εκτροφεία αλόγων της περιοχής Λίπιτσα τα κατάλευκα και περήφανα σλοβενικά άτια (τα πασίγνωστα «λιπιτσάνερ» από την Ισπανική Σχολή Ιππασίας της Βιέννης) έχουν γίνει πόλος έλξης για όσους μαγεύονται από τις «χορευτικές» δυνατότητές τους- αποτέλεσμα σκληρής πολυετούς εκπαίδευσης. «Χορεύουν» μόνο τα νεαρά αρσενικά με… ταλέντο. Αν δεν έχουν ταλέντο, ευνουχίζονται!

Στα εκπληκτικά σπήλαια της περιοχής Ποστόινα ένα τρενάκι παραλαμβάνει κατά δεκάδες τους επισκέπτες, τους μεταφέρει δύο χιλιόμετρα μέσα στη γη(!), τους αποβιβάζει για μια εντυπωσιακή περιήγηση και τους επιστρέφει στο φως, αφού πρώτα δουν έναν ολόκληρο υπόγειο ποταμό να κυλάει ορμητικά…

Λίγο πιο πέρα, στην περιοχή Πρεντιάμα, υψώνεται περήφανο το κάστρο του ντόπιου τυχοδιώκτη πολεμιστή Ερασμου (καμία σχέση με τον διάσημο ολλανδό λόγιο). Αλλοτε περίμενε τους παντοειδείς «εχθρούς». Σήμερα περιμένει τους τουρίστες, πρόθυμους να μειδιάσουν με την ιστορία μιας βρωμερής προδοσίας από τον 15ο αιώνα μ.Χ. Ο υπηρέτης του Ερασμου, λέει, έστειλε σήμα στους Αυστριακούς ότι το ανίκητο αφεντικό του, που υποστήριζε τους Ούγγρους, είχε πάει στην… τουαλέτα. Τα αυστριακά κανόνια στράφηκαν εκεί όπου «και ο βασιλεύς πηγαίνει μόνος» και άνοιξαν πυρ- ο Ερασμος πέρασε ανακουφισμένος στην αιωνιότητα!

Νέο κράτος, η Σλοβενία αναζητεί ταυτότητα και τη βρήκε στην Ευρώπη.

«Ο παππούς μου πολέμησε με τους Αυστριακούς,ο πατέρας μου με τους Ιταλούς, εγώ υπηρέτησα στον στρατό της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο» μας είπε ο ευγενέστατος διευθυντής της εταιρείας που εκμεταλλεύεται τουριστικά τα σπήλαια και το κάστρο. Περασμένες εποχές…

«Οι Leibach είναι το πιο γνωστό ροκ γκρουπ εδώ. Αλλά θα σου συνιστούσα να ακούσεις τους Siddharta, τους Κatalena,τους Silence,τους Τerrafolk, την Βrina, ακόμη και αυτούς τους παλιοροκάδες Βig Foot Μama» συμβουλεύει η ενημερωμένη σλοβένα δημοσιογράφος, κομψότατα ντυμένη. Νέες εποχές…

Τι είναι «τυπικά σλοβενικό»; Δεν ξέρω για τη γαστριμαργική σπεσιαλιτέ «κρέας αλόγου με σάλτσα και λαχανικά»- δεν άντεξα στην ιδέα, προτίμησα μια καλοψημένη μπριζόλα.

Εμαθα όμως για τα κρασιά (εξαιρετικά!), για την ανεξάρτητη ροκ σκηνή (δυνατή!), για τους φοιτητικούς ραδιοσταθμούς και τα φοιτητικά στέκια (μια χαρά…), για την αγάπη αρκετών Σλοβένων για την Ιταλία (ένα τμήμα της χώρας ανήκε στη Βενετία επί 500 χρόνια), καθώς και για την υψηλή αισθητική της καθημερινής ζωής (στο ντύσιμο, στους τρόπους, στην ευγένεια).

Τα υπόλοιπα- από το χαμένο βλέμμα ενός ζητιάνου, έως τα μεγαλεπήβολα σχέδια για ένα θεματικό πάρκο κόστους ενός δισ. ευρώ…-, θα μείνουν για να εξηγηθούν καλύτερα την άλλη φορά. Ως τότε, ίσως να έχουν συνδεθεί επιτέλους αεροπορικά η Αθήνα με τη Λιουμπλιάνα.

Πάντως για το άμεσο μέλλον η «ημερομηνία-σταθμός» είναι η 1η Ιανουαρίου 2008, όταν η μικρή και ευλογημένη από τη φύση χώρα, η στριμωγμένη ανάμεσα στην Κροατία, στην Ιταλία, στην Αυστρία και στην Ουγγαρία, θα ασκήσει για ένα εξάμηνο την προεδρία της ΕΕ. Είναι ο πρώτος από τους 10 «νεοφώτιστους» του 2004 που θα αναλάβει αυτή την ευθύνη. Και, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ο πιο ενθουσιώδης.

galaman@dolnet.gr