Το πρώτο καμπανάκι χτύπησε για την κυβέρνηση του κ. Καραμανλή. H τελευταία δημοσκόπηση δίνει αποτελέσματα που πρέπει να ανησυχήσουν τους κυβερνώντες. Υστερα από αρκετά χρόνια, η Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται να χάνει δυνάμεις, με το ποσοστό της να διαφέρει μόλις κατά 4% από το αντίστοιχο του ΠαΣοΚ και τη διαφορά στις προτιμήσεις μεταξύ των κκ. Καραμανλή και Παπανδρέου να μειώνεται και αυτή εντυπωσιακά.
Βεβαίως τόσον η ΝΔ όσον και ο πρόεδρός της διατηρούν την πρωτιά τους. Αλλά στέκονται ήδη σε έδαφος ολισθηρό, με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μέσος πολίτης να συσσωρεύονται και να δημιουργούν έναν χώρο με κινούμενη άμμο μέσα στην οποία μπορεί να γλιστρήσει η σημερινή κυβέρνηση.
Εναν χρόνο μετά τις εκλογές του περυσινού Μαρτίου η περίοδος χάριτος, που ο λαός δίνει σε κάθε κυβέρνηση, έχει ήδη εξαντληθεί. Και ο απολογισμός του κυβερνητικού έργου είναι πτωχός, ενώ εντυπωσιάζουν οι αδεξιότητες της κυβερνήσεως.
Το Υπουργικό Συμβούλιο έχει ουσιαστικώς παραμερισθεί, καθώς έχει μόλις δύο φορές συνεδριάσει! H εξουσία μοιάζει να ασκείται από μια ομάδα ανθρώπων που έχουν τις δικές τους προτεραιότητες· προφανώς διαφορετικές από εκείνες του προγράμματος που παρουσίασε στον λαό η ΝΔ για να λάβει ψήφους. H απογοήτευση είναι αύξουσα και διατρέχει ως εφιάλτης σχεδόν όλους τους κυβερνητικούς βουλευτές, που ήδη καλούνται κατά ομάδες στο Μέγαρο Μαξίμου για ψυχολογικό μασάζ αισιοδοξίας.
Και το κυριότερο απ’ όλα, οι πολίτες στη μεγάλη πλειοψηφία τους είναι φανερά απογοητευμένοι, όπως έδειξε η τελευταία δημοσκόπηση. Αυτή η απογοήτευση εκφράζεται σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε είναι φανερό ότι στο πλειοψηφούν μέτωπο των απογοητευμένων προσχωρούν κατά μάζες και ψηφοφόροι της ΝΔ! Εως πότε;
Το ερώτημα είναι ρητορικόν, αλλά ο χρόνος τρέχει. Ενώ αρχίζει το δεύτερον έτος των κυβερνώντων, φαίνεται στον ορίζοντα η πρώτη ουσιαστική πολιτική αναμέτρηση. Το επόμενο έτος είναι χρόνος δημοτικών εκλογών. Οι παλαιότεροι ενθυμούνται ότι η κατάρρευση του ΠαΣοΚ το 1989 είχε προαγγελθεί από την ευρεία πολιτική νίκη της ΝΔ στις Δημοτικές του 1986, έναν περίπου χρόνο μετά τον εκλογικό θρίαμβο του A. Παπανδρέου το 1985, όταν το ΠαΣοΚ είχε υποσχεθεί ακόμη καλύτερες ημέρες για να εφαρμόσει τελικώς μια οικονομική πολιτική που έχει απροσδόκητες ομοιότητες με το αληθές οικονομικό πρόγραμμα της τωρινής κυβερνήσεως του κ. Καραμανλή!
Δεν είναι βέβαια δυσάρεστον το ότι η ΝΔ μοιάζει να χάνει τις δυνάμεις της ταχύτερα από όσο περίμεναν και οι φανατικότεροι αντίπαλοί της. Το δυσάρεστον είναι ότι αυτή η ταχεία φθορά οφείλεται στο ότι η κυβέρνηση δεν παράγει έργον, ενώ δημιουργεί προβλήματα εκ του μη όντος. Το παράδειγμα της περιβόητης απογραφής που οδήγησε την ελληνική οικονομία σε καθεστώς κοινοτικής επιτήρησης είναι το πιο εντυπωσιακό, αλλά όχι το μόνο. H μετάβαση τριάδος υπουργών στις Βρυξέλλες για οιονεί απολογίαν ενώπιον ενός γενικού διευθυντή της Επιτροπής δείχνει πού οδηγούν οι λεονταρισμοί χωρίς περιεχόμενο.
Ολα αυτά βέβαια θα διορθωθούν και η ελληνική οικονομία θα ξαναβρεί τον δρόμο της. Είναι απλώς κρίμα που η παρούσα κυβέρνηση, η οποία ήλθεν ως φωνή ελπίδας μιας ισχυρής λαϊκής πλειοψηφίας, τείνει να αποχωρήσει ως υπόκωφος γδούπος.
Θα μπορούσε η σημερινή κυβέρνηση να κάνει κάτι για τον τόπο. Οχι για να σωθεί πολιτικά – δικό τους το πρόβλημα – αλλά για να μη χαθούν τελικώς τέσσερα ολόκληρα χρόνια.
