Ο κ. Γιώργος Ρωμαίος τίμησε με την εποικοδομητική κριτική του το νεοσύστατο Φόρουμ της Εκσυγχρονιστικής και Οικολογικής Αριστεράς. Ας επεκτείνουμε τον διάλογο.
1. Ο πρώην υπουργός δεν μπορεί «να ξεχάσει ότι κάποιοι θεωρούσαν τον Ανδρέα Παπανδρέου πολύ αριστερό και τον πολεμούσαν».
Ο πανδαμάτωρ χρόνος απέδειξε ότι ούτε το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» παλαιότερα ούτε το εμπάργκο στην πΓΔ της Μακεδονίας πρόσφατα ήταν αριστερές πολιτικές. Βασικά ήταν λάθος πολιτικές. Προφανώς η αποτίμηση της ιστορικής διαδρομής και προσφοράς του ΠαΣοΚ και του ιδρυτή του δεν επιδέχεται μονοσήμαντες απλουστευτικές ερμηνείες σαν αυτές στις οποίες παγιδεύτηκε η ηγεσία της Αριστεράς το 1989. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την ανανεωτική Αριστερά, η οποία έχασε μεν το στοίχημα της σύνδεσης με τα λαϊκά στρώματα, συνέβαλε όμως με τις ιδέες της στον αναπροσανατολισμό του μεγάλου δημοκρατικού ρεύματος σε κρίσιμες επιλογές. Προς τι όμως η μετά δωδεκαετία αναμόχλευση του παρελθόντος; Αν επρόκειτο να πορευτούμε προς το 2010 μόνο με τους υποστηρικτές του Ανδρέα Παπανδρέου, τότε το τοπίο θα ήταν μελαγχολικό για την Κεντροαριστερά αλλά και για το ΠαΣοΚ. Ευτυχώς ούτε το ΠαΣοΚ ούτε η δημοκρατική Αριστερά κοιτάνε προς το 1989. Είμαστε όλοι σοφότεροι.
2. Οι μετέχοντες στο Φόρουμ είναι «αξιόλογα πρόσωπα που μόνο τη δική τους ψήφο προσφέρουν και την εύθραυστη εσωτερική συνοχή του ΠαΣοΚ διαταράσσουν». Επιπλέον δε «κάποιοι διολίσθησαν σε επίζηλες κυβερνητικές θέσεις».
Ειλικρινά δεν έχω υπολογίσει ακριβώς τις ψήφους μας. Ξέρω όμως ότι οι εκλογές του 2000 κερδήθηκαν με 70.000 ψήφους, ότι στις επόμενες θα χρειαστεί και η τελευταία, αδυνατώ δε να κατανοήσω αυτοκαταστροφικές αντιδράσεις. Εμείς είμαστε αριστεροί, υπερήφανοι για τη διαδρομή μας, δεν είμαστε εκβιαστές ούτε βέβαια θα γίνουμε επαίτες. Δεν ήμασταν και δεν θα γίνουμε πραιτοριανοί οιουδήποτε, δεν θα αναμειχθούμε στα εσωτερικά του ΠαΣοΚ. Επειδή αντιλαμβανόμαστε πλήρως τη σημασία της παρουσίας ενός ενωμένου και συσπειρωμένου ΠαΣοΚ για την ενίσχυση του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος, ουδείς στο ΠαΣοΚ πρέπει να αισθάνεται απειλούμενος από εμάς. Διεκδικήσαμε εμπράκτως λόγο και ρόλο στην πορεία του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος. Οταν ορισμένοι διακριτικά έμεναν στα μετόπισθεν, εμείς μαχητικά υπερασπίσαμε προωθητικές κυβερνητικές επιλογές (ταυτότητες, στροφή στο Μακεδονικό, Ελσίνκι, ελληνοτουρκικές σχέσεις, εργασιακό, υγεία). Η κριτική συμπόρευση με το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα είναι καθαρή πολιτική επιλογή μας.
Η πολυχρωματική και πολυφωνική Κεντροαριστερά, όπως εύστοχα τη χαρακτήρισε ο Κώστας Λαλιώτης, πρέπει να συγκροτείται παντού. Μέσα στον λαό και στα κινήματα, στην αντιπαράθεση με την Κεντροδεξιά, στην προγραμματική εμβάθυνση αλλά και στο κράτος και στην κυβέρνηση. Δεν θα είναι πολύχρωμη σε όλα τα άλλα επίπεδα και μονόχρωμη στο κράτος και στις «επίζηλες κυβερνητικές θέσεις».
3. Είναι προφανές ότι στον ευρύτερο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της Κεντροαριστεράς χρειαζόμαστε επειγόντως μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Ανοιχτό διάλογο, άρση παρεξηγήσεων, αμοιβαίο σεβασμό και κυρίως κοινή δράση. Το «όλοι μαζί» του Πρωθυπουργού να επεκταθεί πέραν του ΠαΣοΚ. Να περιλάβει τον κόσμο της εργασίας και του πολιτισμού, όλους όσοι έχουν αγωνία αλλά και προσδοκία για την προοπτική της Κεντροαριστεράς. Της παράταξης που εκτείνεται από το μεταρρυθμιστικό Κέντρο, έχει ραχοκοκαλιά ένα ενωμένο και ανανεωμένο ΠαΣοΚ και καταλήγει στην εκσυγχρονιστική και οικολογική Αριστερά. Ολοι αυτοί μαζί συγκροτούν ένα ανθεκτικό και νικηφόρο πλειοψηφικό ρεύμα απέναντι σε μια Κεντροδεξιά που ανασυγκροτείται και προσπαθεί να διευρύνει τα όριά της με την προσθήκη του ΚΕΠ του κ. Αβραμόπουλου. Το Φόρουμ της Εκσυγχρονιστικής και Οικολογικής Αριστεράς θα συμβάλει στο μέτρο των δυνάμεών του ώστε η μετάβαση από τον δικομματισμό σε έναν γόνιμο διπολισμό να σφραγιστεί από την ηγεμονία της Κεντροαριστεράς.
Ο κ. Νίκος Μπίστης είναι εκπρόσωπος της Ανανεωτικής Εκσυγχρονιστικής Κίνησης της Αριστεράς.
