Στην ελληνική εξωτερική πολιτική υπάρχει μια ψυχογενήςδιατροφικήσυνήθεια στην οποία έχουμε μακρά παράδοση: να βρίζουμε εκείνους πάνω στους οποίους μπορούμε να στηρίξουμε εποικοδομητικές για την Ελλάδα σχέσεις και, ταυτόχρονα, ναχαϊδεύουμεόλους τους άλλους.
Αν και η εν λόγω συνήθεια έφτασε στην… “ακμή” της στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 με τον τυφλό αντιαμερικανισμό και με την τότε κάθετη άρνηση της Ελλάδας ακόμα και να συνάψει διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ [πόσο γελοία ακούγονται αυτά σήμερα..], το τελευταίο διάστημα ήταν που η συνήθεια αυτή εκτοξεύθηκε εκ νέου, με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Την ίδια ώρα που τα κάναμε όλα αυτά, “λατρέψαμε” τη Μόσχα! Λατρέψαμε και το Βερολίνο! Και όποιος φώναζε για την παράνοια και τα σφάλματα που υπάρχουν σε όλα αυτά ήταν “λαϊκιστής”, “ακροδεξιός” και “επικίνδυνος” για το θλιβερό ελληνικό κατεστημένο… Τώρα, όμως, όλοι κατάλαβαν…
Διαβάστε περισσότερα στο in.gr
