Αγαπητό Βήμα
Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα το άρθρο του Υπουργού κ. Βαγγέλη Αποστόλου σχετικά με το πρόβλημα των δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα.
Μετά από είκοσι σχεδόν χρόνια εφαρμογής ενός ακριβού και αναποτελεσματικού μοντέλου δασοπυρόσβεσης η διατύπωση τέτοιων απόψεων προϋποθέτει θάρρος και υπευθυνότητα.
Συμπληρώνω κάποια στοιχεία για να τελειώνουμε επιτέλους με το θέμα των δασικών πυρκαγιών ή τουλάχιστον να ολοκληρώνουμε την ανάλυση και την εξαγωγή των απαραίτητων συμπερασμάτων μιας και στη μεσογειακή ζώνη στην οποία βρισκόμαστε πυρκαγιές θα υπάρχουν αλλά το θέμα είναι ο έλεγχος και ο περιορισμός τους.
Τα μεσογειακά δάση λοιπόν δεν αποτελούνται από είδη φυτών που τους αρέσει να καίγονται. Ο όρος «πυρόφιλο» θα πρέπει να αντικατασταθεί πλέον με τον όρο «πυράντοχο» σύμφωνα τόσο με την άποψη του αείμνηστου Σπύρου Ντάφη όσο και με τον διεθνώς αποδεκτό όρο fire resistance plants.
Αυτό σημαίνει ότι τα εν λόγω είδη μπορούν να ανταπεξέλθουν μόνο ως ένα βαθμό σε καταστροφές από πυρκαγιά.
Μοιάζουν πολύ με τον ανθρώπινο οργανισμό που μπορεί να ανακάμψει από τραύματα μέχρι ενός αριθμού μεγέθους και σοβαρότητας όχι όμως πέραν αυτού.
Τα μεσογειακά δάση επίσης δεν χρειάζονται την φωτιά για να αναγεννηθούν. Η άποψη αυτή για τα πευκοδάση είναι μύθος καθόσον πολλές σοβαρές μελέτες σε μεσογειακές χώρες έχουν δείξει ότι αυτά αναγεννιούνται θαυμάσια και χωρίς πυρκαγιά.
Οι δασικές πυρκαγιές αποτελούν τον ξαφνικό βίαιο θάνατο του οικοσυστήματος. Η φυσικές διεργασίες με πολύ κόπο ανακάμπτουν μετά από ένα τέτοιο γεγονός και εφόσον αυτό έχει μια «ανεκτή» συχνότητα.
Για το λόγο αυτό, καθώς και για το ότι οι δασικές πυρκαγιές προξενούν πέραν των φυσικών οικοσυστημάτων, τεράστιες καταστροφές και στην αγροτική οικονομία και σε εγκαταστάσεις και υποδομές καθώς και την απώλεια ανθρώπινων ζωών, αντιμετωπίζονται από τις προηγμένες χώρες σαν μια μεγάλου μεγέθους φυσική καταστροφή.
Τεράστια ποσά δαπανώνται για τον έλεγχο τους τόσο προληπτικά όσο και κατασταλτικά αλλά και για την εξέλιξη νέων τεχνολογιών και μέσων.
Η χώρα μας τα τελευταία χρόνια διέπραξε σε επίπεδο πολιτικής για το θέμα αυτό πολύ σοβαρά σφάλματα.
Η ανάθεση σε έναν φορέα (Πυροσβεστικό Σώμα) αυτού του σοβαρού θέματος, αποδείχτηκε λανθασμένη παρά τις ηρωικές πολλές φορές προσπάθειες που κατέβαλλαν οι πυροσβεστικές δυνάμεις.
Είναι καιρός η αντιμετώπιση τόσο σοβαρών θεμάτων να γίνεται με συνεργατικό πνεύμα και με την αξιοποίηση όλου του δυναμικού που διαθέτουμε.
Με τιμή
Στυλιανός Σούλιος
Οικονομολόγος – Δασοπόνος MSc
