Σχετικά με την τιμωρία που επιβλήθηκε στους καταληψίες μαθητές στο Ρέθυμνο..
Οι μαθητές δεν κάνουν καταστροφές. Επομένως σωστά ελέχθη ότι δεν έγιναν καταστροφές από τα παιδιά. Αλλά όταν αυτά κουράζονται να παριστάνουν τους επαναστάτες – και σας βεβαιώ, δεν κάθονται να φυλάνε το σχολείο για πολύ- μπαίνουν μέσα οι εξωσχολικοί – προς το μεσημεράκι- και τότε γίνεται το « έλα να δεις» ! ..
Από το ‘74 και μετά, σε ετήσια βάση, οι εκπαιδευτικοί έχουμε βιώσει ανυπολόγιστες φθορές στα σχολεία και δεν τολμούσαμε να μιλήσουμε ή προσπαθούσαμε, εις μάτην, να διαπραγματευτούμε με απίθανα δεκαπενταμελή… ΄Αμα έχουν πειστεί από εξωσχολικούς παράγοντες ότι πρέπει να κάνουν κατάληψη, θα την κάνουν ο κόσμος να χαλάσει! Ο διάλογος έχει αποδειχτεί ατελέσφορος. Ούτε οι γονείς μπορούν να τα μαζέψουν, αν δεν επαυξάνουν κιόλας… « Να μην επιστρέψουν με το κεφάλι σκυμμένο» μου έλεγε ένας πατέρας αφού είχαν προηγηθεί το σπάσιμο μιας τζαμαρίας την οποία πλήρωσε, βεβαίως, βεβαίως, η Σχολική Επιτροπή, η παράδοση στην πυρά των κουρτινών στα παράθυρα του ισογείου και διαφόρων άλλων τινών..…
Την πρώτη μέρα δεν έχουν αιτήματα, είναι χύμα! Την επόμενη, όμως, έρχονται διαβασμένα. Στη γενική απογοήτευση, όλων μας – καθηγητών- μαθητών- έρχεται να προστεθεί και το αίσθημα της ματαίωσης. Τίποτα δεν γίνεται και τίποτα δεν αλλάζει! Δυστυχώς, αυτά είναι πράγματα που όχι μόνο δεν λύνονται ενδοσχολικά αλλά γνωρίζουν και τα ίδια ότι και ο νόμος είναι ανενεργός. Χάιδεμα και ατιμωρησία.
Τα φτωχά παιδιά, που είναι και τα περισσότερα, λυπάται κανείς. Τα άλλα θα μάθουν στα φροντιστήρια ο τι δεν μαθαίνουν στο σχολείο. Γιατί τα έχουμε τα φροντιστήρια; Μα για να αναπληρώνουν το σχολείο. Άλλωστε εκτιμάμε μόνο ο τι πληρώνουμε.
Είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε το σχολείο να κλείνει και να καταστρέφεται για χρονικό διάστημα από δυο έως και τέσσερις εβδομάδες και παραπάνω και να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Και στο τέλος, όταν ξανανοίγει, η τάξη δεν συμμαζεύεται… Και όσοι κάνουν τους μαθητοπατέρες, το κάνουν εκ του ασφαλούς και ανέξοδα αλλά κυρίως χωρίς γνώση. Στο τέλος, όμως, έρχεται πάντα ο λογαριασμός!
Πάντως ο Διευθυντής προσπάθησε να εφαρμόσει τον νόμο αλλά η ίδια η Πολιτεία δεν τον τήρησε. Ας διαπραγματευτούν, ενδεχομένως, την τιμωρία αν την θεωρούν πολύ αυστηρή αλλά να υπάρξει τιμωρία. Άλλωστε είναι κοιινωνική εργασία που καλό θα τους κάνει. Δεν είναι ενδεδειγμένη κίνηση, ο μεν Υπουργός να αδειάζει τον Διευθυντή, η δε Προϊσταμένη αρχή την εισαγγελέα.
Τώρα επανέρχεται και το Πανεπιστήμιο στον «παλιό καλό εαυτό του» .
