Όχι αγαπητέ, δεν μπορεί ο Τσίπρας να σε σώσει. Όπως δεν μπόρεσε και ο “γερμανοτσολιάς” Σαμαράς με τον Βενιζέλο, όπως δεν μπόρεσε και ο Παπανδρέου. Kaι ο λόγος είναι απλός. Αυτό που εννοείς σαν Σωτηρία δεν έχει καμία σχέση με τη Ζωή και το Δικαίωμα σε αυτή.

Ζωή είναι να αγωνίζεσαι, να παλεύεις, να εργάζεσαι σκληρά για τα Όνειρά σου. Ζωή είναι να θέλεις με σθένος να παράξεις, να δημιουργήσεις, να είσαι Χρήσιμος.

Κανένας δεν έχει το δικαίωμα αλλά κυρίως δεν μπορεί να ορίσει ή και να περιορίσει τα Όνειρα της νέας γενιάς, τον μόνο μας σύμμαχο, την πηγή της δύναμής μας για να δώσουμε αυτόν τον αγώνα.

Όνειρα που τα πακετάραμε μαζί με τις Φιλοδοξίες και τους Στόχους μας και τα βάλαμε στην Σοφίτα. Εκεί που βάζουμε κάθετί που έχει σημασία για εμάς.

Δεν τα χαρίζουμε σε κανέναν, δεν τα ξεχνάμε, δεν τα εγκαταλείπουμε. Μαζέυουμε δυνάμεις και συνειδητά αγωνιζόμαστε για το κοινό καλό, ενώ παράλληλα ζούμε σε μια άδικη για εμάς πραγματικότητα.

Το μόνο που ζητάμε από τους προηγούμενους είναι η δική μας ευκαιρία να πράξουμε, να αναλάβουμε ευθύνες, να πάρουμε αποφάσεις για εμάς.

Και η στιγμή αυτή είναι τώρα, γιατί η καμένη γη, είναι και η πιο γόνιμη.

Είναι η στιγμή να σπείρουμε τον καρπό της αλληλεγγύης, της καινοτομίας, του πατριωτισμού.

Να επενδύσουμε στην Παιδεία με εμπροσθοβαρείς πολιτικές, να αποδαιμονοποιήσουμε λέξεις και έννοιες, να δείξουμε τον σεβασμό που πρέπει στις παλαιότερες γενιές.

Να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε μια χαμένη Γενιά αλλά ότι είμαστε η Γενιά που θα ξαναχτίσει την Ελλάδα. Την Ελλάδα όπως την Ονειρευόμαστε.

Γιατί τις Καλύτερες Μέρες μας δεν τις Κερδίσαμε… ακόμα.