Στην έκδοση ΒΗΜΑ Κυριακής, της 12ης Ιανουαρίου, στη σελίδα Α30 και υπό τον τίτλο «100+1 ελληνικά προϊόντα ΠΟΠ και ΠΓΕ» δημοσιεύτηκε το, κατά τα άλλα, ενδιαφέρον ρεπορτάζ της κ. Μάχης Τράτσα περί προϊόντων με προστατευμένη γεωγραφική ένδειξη προέλευσης. Περιέργως όμως, μεταξύ των τόσο σημαντικών πληροφοριών (μείωση παραγωγής της φέτας, έστω και χωρίς αναφορά στην απότομη αύξηση των τιμών των ζωοτροφών, συσχετισμοί με αντίστοιχα ευρωπαϊκά προϊόντα, κλπ), πέρασε και μια ανακριβής πληροφορία για το ούζο Μυτιλήνης, η οποία προκαλεί σύγχυση στον αδαή αναγνώστη. Συγκεκριμένα η πληροφορία «εκτός πιστοποίησης το ούζο Μυτιλήνης, διότι το αλκοόλ που προστίθεται για την παρασκευή του δεν παράγεται στο νησί», καταγραμμένη και εντός του κειμένου και υπό μορφή λεζάντας, είναι ανακριβής.

Παραπέμπω για τούτο σε δύο ισχύοντα σήμερα νομοθετήματα:

Το πρώτο είναι η Απόφαση Υφυπουργού Οικονομίας και Οικονομικών 3006716/772/0029/2004 (ΦΕΚ 1284/Β/2004), όπως έχει τροποποιηθεί, περί αναγνώρισης της γεωγραφικής ένδειξης ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ, για ούζο που παράγεται στη Λέσβο, εκτός της περιοχής Πλωμαρίου, η οποία Απόφαση αναγνωρίζει την εν λόγω γεωγραφική ένδειξη σε εθνικό επίπεδο και καθορίζει τους όρους υπό τους οποίους ένα ούζο δικαιούται να ονομάζεται ούζο Μυτιλήνης. Για το ούζο Πλωμαρίου υφίσταται άλλη, εθνική και ευρωπαϊκή νομοθετική πράξη αναγνώρισης.

Το δεύτερο είναι ο ευρωπαϊκός κανονισμός Καν. (ΕΚ) 110/2008, περί αλκοολούχων ποτών, στο Παράρτημα ΙΙΙ του οποίου περιλαμβάνεται κατάλογος όλων των αναγνωρισμένων γεωγραφικών ενδείξεων που αφορούν σε αλκοολούχα ποτά που παράγονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στον κατάλογο αυτόν, που βρίσκονται καταχωρισμένα, μεταξύ άλλων, το αγγλικό Scotch Whisky και το γαλλικό Cognac (Κονιάκ), βρίσκεται καταχωρισμένο στο σημείο 29 και το ελληνικό Ούζο Μυτιλήνης. Όλες οι γεωγραφικές ενδείξεις του καταλόγου απολαμβάνουν της ίδιας προστασίας από τον κανονισμό.

Τόσο στην ως άνω Υπ. Απόφ., όσο και στον τεχνικό φάκελο του ούζου Μυτιλήνης, που δια του Γενικού Χημείου του Κράτους (αρμόδια αρχή) κατέθεσε η χώρα μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την καταχώρισή του στον ευρωπαϊκό κατάλογο αναγνωρισμένων γεωγραφικών ενδείξεων αλκοολούχων ποτών δεν υφίσταται περιορισμός σχετικός με την καταγωγή της αλκοόλης γεωργικής προέλευσης, που αποτελεί την αποκλειστική αλκοολούχο πρώτη ύλη παρασκευής του ούζου. Για περαιτέρω κατανόηση σας πληροφορώ ότι η επωνυμία πώλησης «ούζο», γενικότερα, αποτελεί αφ’ εαυτής αναγνωρισμένη και επομένως προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη, με χώρες καταγωγής ούζου την Ελλάδα και την Κύπρο, γιατί βρίσκεται καταχωρισμένη στον ίδιο ευρωπαϊκό κατάλογο, μαζί με το ούζο Μυτιλήνης. Για τούτο ακριβώς δε νοείται και δεν επιτρέπεται η κυκλοφορία αλκοολούχου ποτού με την επωνυμία ούζο που έχει παρασκευαστεί ή εμφιαλωθεί σε άλλη χώρα πλην Ελλάδας και Κύπρου. Στον τεχνικό φάκελο του «Ούζου», επίσης δεν υφίσταται περιορισμός ως προς την καταγωγή της αλκοόλης. Και δεν θα μπορούσε, αφού μεγάλο μέρος της είναι εισαγόμενο. Επί της ουσίας, η καταγωγή της αλκοόλης γεωργικής προέλευσης, ως ουδέτερης οργανοληπτικής συμπεριφοράς πρώτη ύλη στερείται σημασίας για το τελικό προφίλ του ούζου. Οι σπόροι, οι καρποί, τα φυτά που χρησιμοποιούνται και οι τεχνικές που εφαρμόζονται κατά την απόσταξή τους, στη χώρα μας γενικότερα για το ούζο και στη Λέσβο ειδικότερα για το ούζο Μυτιλήνης, είναι που προσδιορίζουν το χαρακτήρα ούζου. Και αυτός προστατεύεται με την εθνική και ευρωπαϊκή αναγνώριση της γεωγραφικής ένδειξης (προφανώς η αρθρογράφος με τη λέξη «πιστοποίηση» υπονοεί αυτήν ακριβώς την αναγνώριση). Το ούζο Μυτιλήνης, επομένως, απολαμβάνει πλήρους και ισχυρής εθνικής και ευρωπαϊκής προστασίας.

Επομένως δεν υπάρχουν λόγοι ανησυχίας; Δυστυχώς, υπάρχουν. Αλλά όχι στο θέμα που αναφέρεται η αρθρογράφος. Ήδη στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κατατεθεί ενδιαφέρον προερχόμενο από άλλες χώρες της για κατάργηση της απαγόρευσης, που σήμερα υφίσταται, εμφιάλωσης των αλκοολούχων ποτών με γεωγραφική ένδειξη εκτός του γεωγραφικού χώρου στον οποίο αφορά η γεωγραφική ένδειξη. Με απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι επιδιώκεται π.χ. το ελληνικό ούζο ή η ιταλική γκράπα να επιτραπεί να εμφιαλώνεται εκτός Ελλάδας. Βέβαια, σ’ αυτήν την προοπτική η χώρα μας ανθίσταται. Όμως, εάν τούτο επιτευχθεί, για τις συνέπειες ο νοών νοείτο.

Μυτιλήνη 31-1-2014