Χωρίς καμία υπόνοια εφησυχασμού, θεωρώ ότι η απειλή της αναβίωσης του εθνικιστικού κινήματος στη χώρα είναι μικρή, συγκριτικά πάντοτε με το πρόσφατο παρελθόν του προηγούμενου σκοτεινού αιώνα της Ηπείρου μας, όπως τον περιέγραψε χαρακτηριστικά ο Mark Mazower [http://www.amazon.com/Dark-Continent-Europes-Twentieth-Century/dp/067975704X].

Εν απουσία χαρισματικής ηγεσίας, τα εθνικιστικά κόμματα της ΧΑ και του ΕΛΑΜ, παρουσιάζουν τραγελαφικό «πολιτικό» λόγο και προσπαθώντας να καλύψουν την ανεπάρκειά τους, καταφεύγουν σε εθνικιστικές εξάρσεις βίας, τραμπουκισμούς και δολοφονίες. Οργανωτικά και ιδεολογικά υστερούν σε σχέση με τους αντίστοιχους ακροδεξιούς χώρους στη Δ. Ευρώπη και κυρίως στη Γερμανία, όπως αντίστοιχα υστερούν και οι κρατικοί μηχανισμοί στον σύγχρονο ελληνικό χώρο δράσης των δύο μας συλλογικών κρατικών οντοτήτων.

Ευτυχώς που η Ευρώπη έχει αποδείξει, έστω καθυστερημένα, ότι διαθέτει αντιστάσεις, τόσο εναντίον των ακραίων αυτών κινημάτων, όσο και ενάντια στις κερδοσκοπικές ενέργειες των διεθνών αγορών χρήματος. Το στενό όμως κρατικό συμφέρον των Μελών της ΕΕ, δυστυχώς, ακόμα υπερτερεί, αφού αντιμετωπίζει μυωπικά την έννοια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δίνοντας έδαφος στους ευρωσκεπτικιστές και στους σοβινιστές να δρούν σχεδόν ανεξέλεγκτα. Αντίδραση από το δημοκρατικό χώρο υπάρχει, τόσο μέσω των θεσμών, των κοινοβουλίων, της δικαστικής εξουσίας, της ασφάλειας του κράτους και της τέταρτης εξουσίας, όσο και εξωθεσμικά, μέσω διαδηλώσεων και άλλων εκδηλώσεων καταδίκης του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.

Ο κρατικός μηχανισμός όμως επιβάλλεται να δράσει άμεσα, εξίσου δυναμικά και να απωθήσει το εθνικιστικό κίνημα στο περιθώριο και τον υπόκοσμο όπου μόνο εκεί του «αξίζει» να υπάρχει, γιατί μόνο εκεί μπορούν να βρουν καταφύγιο και «κατανόηση» οι αδύναμοι, οι κομπλεξικοί και οι ιδιοτελείς.

Η νόμιμη διαβίωση του συγκεκριμένου ατυχούς μετανάστη στην Ελλάδα αποτελεί ακόμα ένα κίνητρο για το κράτος να δράσει άμεσα προς την κατεύθυνση της διαφανούς και απόλυτης εξιχνίασης του δειλού αυτού εγκλήματος. Η νομιμότητα όμως του Σαχτζάτ Λουκμάν δεν πρέπει να αποτελεί άλλοθι για εφησυχασμό, αφού παρόμοιες ενέργειες από θρασύδειλους στο μέλλον πάντοτε θα εγκυμονούν.

Η αγορά εργασίας έχει επίσης τις άμυνες της, πόσους εργατικούς μετανάστες δηλαδή μπορεί να δεχτεί. Η ατελής όμως αγορά εργασίας, όπως είναι η ελληνική και η κυπριακή, οδηγεί τους νόμιμους και μόνιμους κάτοικους της κάθε χώρας στην ανεργία και την ένδεια, δίνοντας ψήφους στους εθνικιστές.

Επιπλέον, η ημεδαπή υπογεννητικότητα, σε περιόδους ανάπτυξης και οικονομικής ευφορίας, έδινε τη δυνατότητα απορρόφησης του νεανικού κυρίως αλλοδαπού πληθυσμού, σε χαμηλής κυρίως πνευματικής ανάγκης εργασίες, ενός πληθυσμού που προέρχεται από νόμιμη εργατική μετανάστευση αλλά και αρκετά μεγάλη, σε ανησυχητικό βαθμό, λαθρομετανάστευση από χώρες με μεγάλη γεννητικότητα, του λεγόμενου Λιγότερο Ανεπτυγμένου Κόσμου.

Λύσεις για την αντιμετώπιση του ζητήματος του Εθνικισμού υπάρχουν, όπως είναι, μεταξύ άλλων, η εφαρμογή του νόμου για την απέλαση όλων των λαθρομεταναστών και την απόδοση καρτών διαμονής και εργασίας μόνο στους κλαδικούς τομείς της οικονομίας που υπάρχει πραγματική ανάγκη και την αποδοχή του καθεστώτος ασύλου, βάσει του ευρωπαϊκού νομοθετικού πλαισίου, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και ισότιμης κατανομής των βαρών από την λαθρομετανάστευση και την «αγορά» ασύλου.

Τέλος, η υλοποίηση της πολιτικής της αναπλήρωσης, τουλάχιστον, του ημεδαπού πληθυσμού (2,1 παιδιά ανά γυναίκα σε γόνιμη αναπαραγωγική ηλικία) αποτελεί την μόνη πραγματική διέξοδο από την κρίση, αφού το μέλλον είναι τα παιδιά,τα οποία όταν θα ενηλικιωθούν θα αποτελούν την ασπίδα του κοινωνικού κράτους, εφόσον βρίσκουν εργασία σε μια υγιή και ανταγωνιστική οικονομία υψηλής παραγωγικότητας στα πλαίσια της βιώσιμης ανάπτυξης (ήτοι, η ανάπτυξη η οποία ανταποκρίνεται στις ανάγκες της παρούσας γενιάς, αλλά δεν θέτει σε κίνδυνο της αναπτυξιακές δυνατότητες των επόμενων γενιών”).

* Οικονομολόγος – Διεθνολόγος