Στην Αμερική –και κόντρα στη συντηρητική τοπική κουλτούρα- παρακολουθούσα φανατικά το “Dallas”. Θυμάμαι το τελευταίο επεισόδιο μιας τηλεοπτικής σεζόν, όπου οι εχθροί του J.R. Ewing κατορθώνουν τελικά να του κατασχέσουν το φετίχ του, την εταιρεία πετρελαίων “Ewing Oil”. Το μόνο αντικείμενο που απέμενε στο άδειο πια γραφείο του ήταν το κάδρο με τη φωτογραφία του πατέρα του, ιδρυτή της εταιρείας.
Στη μελαγχολική παρατήρηση του γιου του, John Ross, ότι η οικογενειακή επιχείρηση χάθηκε για πάντα, ο J.R., με εμφανή συγκίνηση στη φωνή και δείχνοντας προς το κάδρο, είπε στο γιο του: «Όχι, αγόρι μου, ΑΥΤΗ είναι η Ewing Oil!» Φέρνω συχνά στο μυαλό μου εκείνο το επεισόδιο του “Dallas” αυτές τις μέρες, καθώς συνάδελφοι αλλά και φοιτητές μου με κοροϊδεύουν που έχω ακόμα αναρτημένη στο γραφείο μου τη σημαία της ΑΕΚ.
Κι εγώ, σαν άλλος J.R., δείχνοντας προς το σύμβολο μιας μεγάλης ιδέας (που όλως συγκυριακά απέκτησε αιτιώδη συνάφεια με μια αξιοθρήνητη, χρεοκοπημένη ΠΑΕ του επαγγελματικού ποδοσφαίρου), τους απαντώ: «Όχι, φίλοι μου, ΑΥΤΗ είναι η ΑΕΚ!» Αφιερωμένο εξαιρετικά σε ερασιτέχνες γιαλαντζί «επενδυτές», σε νοσηρά εγωκεντρικούς «οργανωμένους οπαδούς», και σε τενεκέδες δήθεν «υποψήφιους αγοραστές» που κάνουν εσχάτως ανέξοδη ρεκλάμα στην πλάτη της!
