Ή έρωτας με την πρώτη ματιά. Στα αλήθεια, έχει συμβεί σε κανέναν τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια; Ή μήπως είναι ένα συναίσθημα που χάνεται ολοένα στον καιρό; Αρχικά, συνέβαλε η μεγάλη έκρηξη των social media.
Το 2008 μπήκε στη ζωή μας το facebook. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, όλα άλλαξαν στη προσέγγιση των σχέσεων. Μπορεί να φαίνεται ότι επικοινωνούμε, αλλά στην πραγματικότητα μιλάμε σε μια άψυχη οθόνη. Έτσι, αυτός ο μικρόκοσμος που δημιουργούμε στο διαδίκτυο έχει και αντίκτυπο στην κοινωνία –και πλέον η ζωή, είναι ένας μικρόκοσμος του facebook. Κάνουμε πολλούς φίλους, γράφουμε ότι είμαστε σε σχέση και άλλα τέτοια, γιατί πολύ απλά θέλουμε να είμαστε αρεστοί στους άλλους. Ακόμα, όταν δούμε μια ωραία φωτογραφία ενός κοριτσιού την προσθέτουμε για φίλη. Ύστερα αρχίζει ένα άλλο παιχνίδι, η λεγόμενη κατασκοπία, για να μάθουμε αν έχει κάτι αυτόν τον καιρό…
Εδώ όμως είναι το βασικό ερώτημα. Πώς είναι δυνατόν να ερωτευτώ μια κοπέλα, από τη στιγμή που στο facebook, έχω επισκεφτεί χιλιάδες profil και έχω ανοίξει χιλιάδες φωτογραφίες; Το γούστο μου δεν έχει “ακριβύνει”; Έτσι, κάθε φορά που συναντάω μια κοπέλα στο δρόμο, που δεν είναι τόσο ελκυστική, φυσικό είναι να μην την προσέξω, αφού τα μάτια μου έχουν συνηθίσει να βλέπουν μέσα σε λίγα λεπτά δεκάδες ωραίες κοπέλες!
Ενός κακού μύρια έπονται, η κινητικότητα που δημιούργησαν τα κοινωνικά δίκτυα έκανε πολλούς ανθρώπους να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο σαν την πρώτη πηγή ενημέρωσης, με συνέπεια, να μειώσουν τις ώρες της τηλεόρασης και να σταματήσουν να ακούνε ραδιόφωνο… Οι διευθυντές προγραμμάτων τότε, έπρεπε να στρέψουν το ενδιαφέρον του τηλεθεατή ξανά στο “χαζοκούτι”. Όπως είχε πει και κάποιος, «τα εξώφυλλα με γυμνές γυναίκες πουλάνε και στους τυφλούς».
Το 2009 λοιπόν, προβάλλεται το πρώτο ελληνικό Next Top Model, για να ακολουθήσουν μερικούς μήνες μετά και τα άλλα. Έτσι, το ντύσιμο των παρουσιαστριών γίνεται ολοένα και πιο προκλητικό, καλλίγραμμα πόδια, στήθη χωρίς σουτιέν και αυτά από την πρωινή μέχρι και την βραδινή ζώνη. Πώς είναι δυνατόν να ερωτευτώ μια κοπέλα, από τη στιγμή που έχω ερεθιστεί, με προγράμματα τύπου Next Top Model και με όλα τα “πρωινάδικα”; Με όλα αυτά τα θεάματα, αναπόφευκτα δεν αναζητώ και εγώ, δίπλα μου, μία με τις αναλογίες της Δήμητρας Αλεξανδράκη;
Τρίτον, το τι επιλέγουμε να κάνουμε στο διαδίκτυο είναι καθαρά δική μας επιλογή. Το θέμα είναι τί επιλέγουμε; Πρόσφατα άκουσα στο ραδιόφωνο πως οι ιστοσελίδες με σεξουαλικό υλικό ξεπέρασαν και τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. “Ρουλέτες ερώτα”, διάσημες με topless, nip slip, τσόντοvideo και οι αριθμοί ανεβαίνουν κατακόρυφα. Ακούγεται παράδοξο, αλλά εδώ που φτάσαμε δεν είναι. Η μοναξιά κατάφερε να νικήσει τη μοναξιά! Πώς είναι δυνατόν να ερωτευτώ μια κοπέλα, να την κοιτάξω δηλαδή στα μάτια, από τη στιγμή που ασυνείδητα, τα μόνο που παρατηρώ πάνω της, είναι τα βυζιά και ο κώλος της.
Ένας άλλος παράγοντας είναι αυτός του πληρωμένου έρωτα. Όπου αυτό προϋπήρχε από πάντα. Η ανικανότητα όμως να αγαπήσουμε μια άλλη κοπέλα δεν προϋπήρχε, αλλά γεννήθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι λοιπόν, η φοβία να ερωτευτούμε, μας πηγαίνει κατ’ ευθείαν στα μπουρδέλα της Φυλής, στα στούντιο της Σόλωνος και του Βοτανικού, και στις πιάτσες της παραλιακής.
Εδώ δε θα κάνω κάποιο άλλο σχόλιο, γιατί εν μέρει θα συμφωνήσω… πως αν δεν υπήρχαν αυτά τα κορίτσια, καμία παντρεμένη δεν θα κοιμόταν ήσυχη.
Η μόνη μου πικρία είναι, πως οι στατιστικές δείχνουν εξάρσεις στις μικρότερες ηλικίες… και τώρα ήρθε η ώρα της ερώτησης. Η δίψα μου για έρωτα, δε σταματάει κάθε φορά που φεύγω από αυτά τα μέρη; Πώς είναι δυνατόν δηλαδή, να ερωτευτώ μια κοπέλα, που έχει χαμηλές αναλογίες, δεν έχει κάνει πλαστική, δε μοιάζει στη Δήμητρα Αλεξανδράκη, ούτε στη Μενεγάκη, αλλά ούτε ψάχνει για σχέση; Ακόμα κι αν ερωτευτούμε κάποιον άλλον, όπου οι πιθανότητες πρέπει να είναι 1%, το βόλεμα της συνήθειας, η χαμηλή εκτίμηση του εαυτού και ο εσωστρεφής χαρακτήρας, κάνουν το οτιδήποτε για να μην ρωτήσουμε τον άνθρωπο που βρίσκεται δίπλα μας, το πιο απλό, «πώς σε λένε;»
