Γράφοντας το τελευταίο άρθρο περί της σειράς του Ant1 «Σουλεϊμάν» σαφώς και περίμενα ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις από τους γνωστούς «εθνικιστικούς κύκλους». Το εύρος των αντιδράσεων αρχικά με εξέπληξε. Βέβαια όταν επισκέφτηκα την ιστοσελίδα του «Άρδην» κατάλαβα. Ανάρτηση καλούσε τους φαν του κ. Καραμπελιά να επισκεφτούν τη σελίδα του «Βήματος» και απαντήσουν στις «ανοησίες» μου. Εξ ου και τα τόσα εκπληκτικής ομοιότητας σχόλια. Καθότι η πενία (σκέψης) τέχνας κατεργάζεται, η ένδεια επιχειρημάτων υποκαθίσταται με προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Έτσι, μαθαίνω ότι είμαι «δημοσιογραφικό φερέφωνο», ότι έχω «παλαιομοδίτικες ψευδοαριστερές ιδεοληψίες», ενώ την ίδια στιγμή είμαι «νέο-φιλελεύθερος» και το γραπτό μου είναι δείγμα «κακοχωνεμένου μαρξισμού». Ένας νεοφιλελεύθερος ψευδοαριστερός μαρξιστής. Καλό!
Όμως ο κ. Λεωνίδας Κουμάκης σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε σε διάφορα μπλογκ πάει τους χαρακτηρισμούς αυτούς ένα βήμα παραπέρα. Υποστηρίζει ότι έγραψα το συγκεκριμένο άρθρο κατ’ εντολή μετόχου του Mega! Το σκεπτικό του είναι λίγο προωθημένο μέσα στον απλοϊκότητά του, αλλά εξίσου συνομωσιολογικό με τις θεωρίες του κ. Καραμπελιά.
Σύμφωνα με αυτό: το Mega προβάλλει τούρκικα σίριαλ. Ο Ant1 προβάλλει τουρκικά σίριαλ. Άρα το Mega δε μπορεί παρά να είναι αλληλέγγυο στον Ant1. Το Mega συνδέεται με τον ΔΟΛ άρα, δε μπορεί, κάποιος από τον ΔΟΛ έβαλε τον Δ. Τζίνη να γράψει το συγκεκριμένο άρθρο.
Εδώ βεβαίως λανθάνουν πλείστα όσα λογικά άλματα καθώς και μια σοφιστεία μέσω της χρήσης συλλογισμού «λήψης του ζητουμένου» (όταν δηλ. κάτι που πρέπει να αποδειχτεί λαμβάνεται ως αυταπόδεικτο).
Ας σοβαρευτούμε. Δε προτίθεμαι να κάνω μαθήματα ρητορικής στον κ. Κουμάκη, απλά θα του συστήσω να διαβάζει λίγο πιο προσεκτικά. Αν το κάνει αυτό, ίσως την επόμενη φορά να δει ότι το άρθρο αυτό ήταν κάτω από την ενότητα «Γνώμες Αναγνωστών», έτσι ώστε να μην εκτίθεται τόσο εύκολα…
Επί της ουσίας, απάντηση σε όσα υποστηρίζω δεν πήρα. Συνεχίζω να μην μπορώ να αντιληφθώ γιατί να πρέπει να «κοπεί» μια σειρά (έστω και αν είναι «κακή», έστω και αν προσωπικά δεν μου αρέσει, ούτε την παρακολουθώ). Είναι σαν να υποστηρίζεις ότι επειδή σαν λαός δεν έχουμε οξυμένη κριτική ικανότητα, είναι φρόνιμο να μην εκτιθέμαστε σε «κακές» επιρροές.
Ακόμα λοιπόν και αν αυτή η σειρά είναι για κάποιους «κακή», «ανιστόρητη» και «προπαγανδιστική» έχουμε αρκετούς λόγους να συνεχίσει να προβάλλεται. Αντίστοιχοι φόβοι με αυτούς του κ. Καραμπελιά διατύπωναν οι συντηρητικοί της Μ. Βρετανίας στα μέσα του 19ου αιώνα. Η ελευθερία του λόγου ενέχει τον κίνδυνο να εισάγει δαιμόνια στην κοινωνία υποστήριζαν (και) τότε οι επικριτές της, για να πάρουν την κατάλληλη απάντηση από τον μεγάλο Άγγλο φιλόσοφο Τζον Στούαρτ Μιλ. “«Τι έχουμε να φοβηθούμε;» ρωτούσε ο Μιλ. Αν οι ιδέες, οι απόψεις που δημοσιοποιούνται είναι καλές, τότε η κοινωνία βρίσκεται στο κέρδος. Αν οι ιδέες που ελεύθερα δημοσιοποιούνται είναι κακές τότε εκτίθενται και θωρακίζουν τις καλές απόψεις που ήδη έχουμε.
Γι’ αυτό αφήστε τον κόσμο να εκτίθεται και στο τέλος θα έχουμε κέρδος έτσι κι αλλιώς” (Πάσχος Μανδραβέλης, «Η Καθημερινή», 22.03.2009). Κέρδος από προσταγές του τύπου «μην δεις», «μην αγοράσεις τα προιόντα που διαφημίζονται στην τάδε σειρά» και άλλα γραφικά, δεν πρόκειται να έχουμε. Δε χρειάζεται να είσαι δα και ο Τζον Στουάρτ Μιλ για να το καταλάβεις…
