Η επιχείρηση «Ξένιος Ζευς» με στόχο τον έλεγχο της παράνομης μετανάστευσης έφερε αποτελέσματα. Ενδεικτικά, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛ.ΑΣ. από την έναρξη της επιχείρησης μέχρι σήμερα συνελήφθησαν 1.555 αλλοδαποί γιατί διέμεναν παράνομα στη χώρα, βεβαιώθηκαν φορολογικές παραβάσεις ενώ μειώθηκαν και οι εισροές παράνομων μεταναστών από την περιοχή του Έβρου («Το Βήμα, 10.8.12). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επιχείρηση της αστυνομίας είναι μια πολιτική απόφαση που απαντάει στις ανησυχίες των πολιτών και στο αίσθημα ανασφάλειας και φόβου που τους κατακλύζει λόγω των αυξημένων κρουσμάτων βίας, εν μέρει εξαιτίας και του μεγάλου αριθμού πάμφτωχων παράνομων μεταναστών που διαμένουν στη χώρα. Υπό αυτό το πρίσμα και δεδομένης της (μέχρι τώρα) επιτυχίας της επιχείρησης, ξενίζει η ανακοίνωση δώδεκα βουλευτών του Σύριζα που καταγγέλουν την κυβέρνηση ότι «ποινικοποιεί τη φτώχεια», ενώ μιλάει για «πόλεμο κατά των ξένων φτωχών, επιβράβευση της ρατσιστικής βίας, κρατικής και παρακρατικής, και βέβαια το διασυρμό της χώρας μας διεθνώς». Το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης είναι αρκούντως σύνθετο και λεπτό και αν σταθούμε σε μια μόνο πτυχή του, το αντιμετωπίζουμε εκουσίως(;) αποσπασματικά και επιδερμικά. Το ένα σκέλος είναι πράγματι το ανθρωπιστικό κομμάτι, αν τηρούνται οι διεθνείς κανόνες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε αυτό έχει δίκιο ο Σύριζα και πρέπει να ακούσουμε την απάντηση της αστυνομίας. Γι’ αυτό όμως που δε λέει λέξη το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι για την εφαρμογή του νόμου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αριθμός των παρανόμως διαμενόντων στη χώρα είναι μεγάλος και προφανώς αναλογικά λίγοι πληρούν τις προϋποθέσεις χορήγησης ασύλου. Σε καθαρά πρακτικό επίπεδο η χώρα δείχνει να μην αντέχει τις «καραβίες» των μεταναστών που εισέρχονται καθημερινά παράνομα στην επικράτεια. Ένα άλλο ζήτημα είναι αυτή καθαυτή η επιχείρηση «Ξένιος Ζεύς». Τα πρώτα στοιχεία είναι πράγματι ενθαρρυντικά, πλην όμως αναρωτιέται κανείς αν πρόκειται για «πυροτέχνημα» επικοινωνιακού χαρακτήρα ή ενέργεια που εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλάνο επίλυσης του ακανθώδους αυτού προβλήματος. Θα έχει διάρκεια η επιχείρηση ή οι έλεγχοι θα τελειώσουν ξαφνικά ένα πρωί; Και για τους λαθρομετανάστες που μεταφέρονται στα «κέντρα προσωρινής παραμονής» υπάρχει κάποιο σχέδιο, δεδομένου ότι πολλές χώρες δεν αποδέχονται τον επαναπατρισμό τους ή θα ακολουθήσουμε το γνωστό μοτίβο του «βλέποντας και κάνοντας»; Τα ερωτήματα είναι πολλά και για να έχουμε την πλήρη εικόνα του θέματος της λαθρομετανάστευσης πρέπει να συνθέσουμε τα κομμάτια του πάζλ με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, παραμερίζοντας προκαταλήψεις και στερεότυπα. Η μόνη βεβαιότητα είναι ότι μετά από δύο δεκαετίες πλήρους αδράνειας από πλευράς πολιτείας πρέπει να γίνει επιτέλους κάτι. Με σεβασμό στους νόμους του κράτους και τις διεθνείς συμβάσεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων.