Οι σεπτοί (πρώην και τέως) λειτουργοί της δημοκρατίας έχουν βαλθεί να μας πείσουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι όχι μόνο κατέστρεψαν με τις ενέργειες και παραλείψεις τους την Ελληνική Δημοκρατία, αλλά και θέλουν να την πάρουν μαζί τους στον πολιτικό και ηθικό αφανισμό. Πώς άλλως δυνάμεθα να εξηγήσουμε την όλως αήθη και αποκρουστική επιδίωξη για προσπορισμό χρημάτων από το δημόσιο ταμείο μέσω της διεκδίκησης αναδρομικών αυξήσεων σε βουλευτικές αποζημιώσεις και συντάξεις από εκατοντάδες πρώην βουλευτές; Την ώρα που η ελληνική οικονομία και κοινωνία χειμάζεται, η χώρα απειλείται με διεθνή οικονομική και πολιτική απομόνωση, η μεσαία τάξη εξοντώνεται, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών έχουν εξουθενωθεί από τα επάλληλα κύματα μειώσεων του εισοδήματός τους και αύξησης των φόρων τους, την ώρα που ο κοινωνικός ιστός της πατρίδας μας αποσυντίθεται, οι κ.κ. πρώην βουλευτές βρήκαν την ευκαιρία «να βγάλουν τα σπασμένα» ζητώντας με προσφυγές μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ έκαστος.
Πόσο, αλήθεια, πολιτικό παχυδερμισμό κρύβει και πόση κοινωνική αναλγησία φανερώνει αυτή η ενέργεια; Το κρισιμότερο και πλέον εντυπωσιακό σημείο της υπόθεσης είναι αναμφισβήτητα ότι όλοι οι διατελέσαντες και διεκδικούντες (συν γυναιξί και τέκνοις) βουλευτές δεν έχουν συνειδητοποιήσει καν σε ποια κατάσταση και συγκυρία βρίσκεται η κοινωνία και η δημοκρατία μας. Δεν έχουν επίγνωση της δραματικής σύγχυσης και οργής που σιγοβράζει στο νου και την ψυχή των Ελλήνων, που δοκιμάζουν τούτες τις μέρες την πιο βαθιά απογοήτευση και την πιο μαύρη απελπισία.
Δεν αντιλαμβάνονται καν τις ευθύνες που βαρύνουν τους ίδιους για την διαμόρφωση των συνθηκών τούτης της συγκυρίας, ευθύνες που εξαρτώνται απευθείας από την πολιτεία τους ως βουλευτές και υπουργοί. Έρχονται λοιπόν, με περισσή αλαζονεία και αυθάδεια, να προπηλακίζουν ηθικά την χειμαζόμενη κοινωνία και να προκαλούν βάναυσα το αίσθημα των πολιτών. Δεν διαθέτουν, ως φαίνεται, την ελάχιστη συναίσθηση ότι με αυτή τους την επιδίωξη καρφώνουν τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο της χωλής δημοκρατίας της μεταπολίτευσης.
Δεν ξέρω βέβαια αν πρέπει να θλίβομαι ή να επιχαίρω γι’ αυτό, γιατί δεν γνωρίζω τι θα είναι αυτό που θα την διαδεχθεί. Ωστόσο είναι αναμφισβήτητο ότι αφού ως δρώντες πολιτικοί έγιναν οι πιο επιτυχημένοι υπονομευτές και οι πιο βέβαιοι δολιοφθορείς της δημοκρατίας, σήμερα επιβεβαιώνουν και επικυρώνουν τον ρόλο τους, αφού αναδεικνύονται σε δολοφόνους της. Δολοφόνοι που πριονίζουν με δύναμη τα σκοροφαγωμένα θεμέλια του πολιτεύματος, απογυμνώνοντας το πολιτικό σύστημα και τη δημοκρατική νομιμότητα από κάθε νομιμοποίηση στα μάτια των πολιτών.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου οφείλουν να κάνουν το ελάχιστο προς αποκατάσταση της ηθικής τάξης. Πρέπει άμεσα να συντάξουν και να αποστείλουν μια επιστολή σε όλους τους πρώην πολιτικούς που διεκδικούν χρήματα, ζητώντας να αποσυρθούν γραπτώς χωρίς περιστροφές όλες οι αξιώσεις σε βάρος του δημοσίου. Επίσης, ως ελάχιστη προσπάθεια διάσωσης του κύρους και της αξιοπρέπειας του πολιτικού κόσμου, οι ίδιοι να ζητήσουν την μείωση στο 50% της αποζημίωσης κάθε αιρετού και κάθε εξωκοινοβουλευτικού κυβερνητικού αλλά και την μείωση της κομματικής επιχορήγησης σε ίσο ποσοστό τουλάχιστον, για όσο διάστημα διαρκεί η οικονομική κρίση.
Ας προσπαθήσουν οι νυν ταγοί να συγκρατήσουν την κατρακύλα του πολιτικού ήθους. Ας προσπαθήσουν να αποκαταστήσουν το ανεπανόρθωτα καταρρακωθέν κύρος του πολιτικού συστήματος. Έχουν υποχρέωση οι νυν να αναπληρώσουν, όσο μπορούν τουλάχιστον, το έλλειμμα ευαισθησίας και υπευθυνότητας των πρώην. Των πολιτικών δολοφόνων της δημοκρατίας με το πριόνι…
