Είναι περισσότερο από προφανές ότι οι τελευταίες επιτυχημένες πολιτικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης, η συμφωνία για το Μακεδονικό όπως και η συμφωνία για το χρέος, είχαν το «άρωμα» της Αριστεράς και αναδεικνύουν πέραν των άλλων τη βασική διαχωριστική γραμμή στο πεδίο της πολιτικής κουλτούρας και της πολιτισμικής σύνθεσης της κοινωνίας.
Το νέο αυτό στίγμα θα εκφραστεί και με τη συνταγματική αναθεώρηση, ακόμα και με την επαναφορά στην κανονικότητα σε μια σειρά πεδίων πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης που απορρυθμίστηκαν τόσο από τις μνημονιακές εξάρσεις όσο και κυρίως από το αφόρητο σύστημα της διαπλοκής που «κυβερνούσε» με γνώμονα το ίδιο οικονομικό όφελος.
Η πρώτη μεταμνημονιακή περίοδος θα σφραγιστεί από τα τρία παρακάτω επίδικα:
l Από ένα νέο πεδίο πολιτικού πολιτισμού, με κυρίαρχη την Αριστερά και τα προτάγματα της προόδου.
l Από την επανάσταση του αυτονόητου, στην οργάνωση του Κράτους, στη σχέση ιδιωτικού και δημόσιου χώρου, πολιτικών και αγαθών με κυρίαρχο στοιχείο τη διαφάνεια και την ισοτιμία.
l Από την επαναφορά της κανονικότητας στην πορεία αναρρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και στο αυτονόητο της προστασίας και της αξιοπρέπειας στην εργασία.
Αν μέχρι σήμερα η πολιτική της κυβέρνησης, του υπουργείου Εργασίας, ήταν η αμυντικού χαρακτήρα προστασία από εργοδοτικές αυθαιρεσίες, η ανάκτηση από τους εργαζομένους της αίσθησης ότι το υπουργείο είναι πράγματι το υπουργείο των εργαζομένων, ή ακόμα ακόμα η ανασχεδίαση πολιτικών, η αναρρύθμιση ξεχασμένων θεμάτων, κρίσιμων όμως για τη ζωή των εργαζομένων, όπως τα θέματα Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία. Τώρα την επόμενη μέρα μετά τα μνημόνια, θα επικρατήσει η άσκηση «επιθετικών» πολιτικών επαναφοράς της κανονικότητας στην αγορά εργασίας και ενίσχυσης της επένδυσης στο ανθρώπινο δυναμικό στο επιχειρηματικό πεδίο.
Σε ένα περιβάλλον που καθορίζεται από την ιστορική και αέναη αντίθεση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, η επίλυση δεν είναι η άφρων νουθεσία για το τέλος της ιστορίας, αλλά η εφαρμογή ενός πλαισίου με κανόνες και αρχές που κατά τη δική μας την αντίληψη, αυτή της Αριστεράς, το βάρος θα πέφτει προς την πλευρά της εργασίας και της προστασίας της.
Οσο σαφή είναι τα παραπάνω, άλλο τόσο σαφές είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν θα γυρίσουμε στις παθογένειες του παρελθόντος, σε όλα τα πεδία των σχέσεων στους εργασιακούς χώρους, αλλά πάντα σε συνεργασία με τους εργαζομένους θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για την ενίσχυση της διαφάνειας και της άμεσης δημοκρατίας παντού.
Στο πεδίο λοιπόν των πολιτικών πρωτοβουλιών έχουμε την εφαρμογή των παρακάτω άμεσων μέτρων:

1 Την αύξηση του κατώτατου μισθού και την επανεξέταση στο πεδίο της εφαρμογής των αρχών του ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου και της ίσης μεταχείρισης παντού.
2 Την εφαρμογή των δύο ήδη νομοθετημένων αρχών για την ουσιαστική λειτουργία του συστήματος των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των ΣΣΕ, την επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων και την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης.
3 Την εφαρμογή με την έκδοση μιας σειράς κανονιστικών πράξεων της Εθνικής Στρατηγικής για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, για την καθιέρωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και Ασφάλειας.
4 Τη θέσπιση φορέα ασφάλισης επαγγελματικού κινδύνου.
5 Την ολοκλήρωση του οδικού χάρτη για την αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας και όλων των μορφών παραβατικότητας στους εργασιακούς χώρους.
6 Την αναρρύθμιση κάθε μορφής ευελιξίας με γνώμονα την προστασία των εργαζομένων
Το μέλλον της εργασίας δεν θα μπορέσει να υπάρξει αν δεν δεθεί απόλυτα με την επένδυση στους ανθρώπους, με τις αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις, με αξιοπρεπείς αμοιβές και με τη νομιμότητα σε όλα τα πεδία λειτουργίας της αγοράς εργασίας.
Ο κ. Ανδρέας Νεφελούδης είναι γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ