Το σύμβολο της βίας

Μια μεταχειρισμένη αλλά ακριβής έκφραση του Φρανσουά Μιτεράν λέει ότι «πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων».

Και γι’ αυτό όταν μιλάμε για Ρουβίκωνα, Εξάρχεια, αντιεξουσιαστές, «τάγματα εφόδου» στα πανεπιστήμια, μολότοφ και τρομοκρατία, η συμβολική τους διάσταση είναι πολύ πιο ουσιαστική από την πραγματική. Χωρίς διαβαθμίσεις.

Διεκδικούν το δικαίωμα να λειτουργούν ως αυτόνομες νησίδες ανυπακοής, βίας, αυθαιρεσίας, επαναστατικού ακτιβισμού ή επαναστατικής δικαιοσύνης μέσα σε μια δημοκρατικά συντεταγμένη πολιτεία.

Ακόμη χειρότερα. Διεκδικούν ταυτοχρόνως τη φροντίδα, τη μεγαλοψυχία ή την επιείκεια μιας πολιτείας την οποία πολεμούν.

Είναι αυτονόητο ότι καμία δημοκρατία δεν μπορεί να αναγνωρίσει ή να παραχωρήσει τέτοιο δικαίωμα. Σε κανέναν –εκτός αν θέλει να υποσκάψει τα θεμέλιά της…

Αλλά εκεί ακριβώς οδηγεί η ανοχή με την οποία η «πολιτεία του ΣΥΡΙΖΑ» αντιμετωπίζει τέτοιου τύπου φαινόμενα. Ενδεχομένως πλήττουν (και) τον ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως όμως πλήττουν τη δημοκρατία.

Πρόσφατο παράδειγμα, ο Κουφοντίνας.

Η έγνοια ορισμένων να σωθεί είναι αξιέπαινη. Αλλά και παράξενη.

Δεν εννοώ βεβαίως διάφορες εφημερίδες και κάποιους βαρεμένους. Δικαίωμά τους να υποστηρίζουν τον Κουφοντίνα, τον Γιαγκούλα ή τον Εσκομπάρ.

Εννοώ επίσημα στελέχη της κυβερνητικής παράταξης όπως ο Φίλης. Τι λέει ο Φίλης;

1. «Να μην εξαιρεθεί ο Κουφοντίνας από τον νόμο των αδειών». Δεν εξαιρείται. Είναι δικαίωμά του να ζητήσει άδεια και το ασκεί ανεμπόδιστα. Η πολιτεία έχει δικαίωμα να του δώσει ή να μην του δώσει. Το ασκεί και εκείνη. Ο νόμος (για τον οποίο καίγεται ο Φίλης) εφαρμόζεται απολύτως.

2. «Δεν ξέρω ποιος θα πάρει την ευθύνη αν του συμβεί κάτι κακό». Γιατί χρειάζεται να πάρει κάποιος την ευθύνη; Ο Κουφοντίνας είναι ενήλικος. Εχει ο ίδιος την ευθύνη των πράξεών του.

3. «Δεν είναι από τους ανθρώπους που θα υποχωρήσουν εύκολα (…) εκτελεστής ήταν». Αυτό τι το λέει; Για να μας τρομάξει; Να μας εκβιάσει; Διότι η δημοκρατία που πιστεύω εγώ (δεν ξέρω ο Φίλης…) ούτε τρομάζει ούτε εκβιάζεται.

Το πρόβλημα όμως του Κουφοντίνα δεν είναι η άδεια. Είναι το σύμβολο. Μιας παπαρολογίας βουτηγμένης στο αίμα. Αυτό υπηρετεί ο ίδιος και οι όμοιοί του. Και όχι φυσικά επειδή κόπτεται για τα δικαιώματα ή τη δημοκρατία.

Ενδεχομένως δεν το καταλαβαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός και αν το καταλαβαίνει περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε.