Η νέα αναγκαστική προσφυγή της Αργεντινής στο ΔΝΤ δεν ξυπνά μόνο εφιαλτικές μνήμες στους κατοίκους της πολύπαθης χώρας, αλλά αποτελεί και ένα ηχηρό μήνυμα για όσους τρέφουν αυταπάτες ότι η έξοδος από την κρίση είναι μια απλή υπόθεση. Πολύ περισσότερο όταν τη διαχειρίζονται λαϊκιστές πολιτικοί που καλλιεργούν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις στους πολίτες.
Επί δύο και πλέον δεκαετίες η Αργεντινή, αν και διαθέτει ένα πλήθος πλουτοπαραγωγικών πηγών, ταλανίζεται από αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις με ηγεσίες που έρχονται και παρέρχονται αλλά δεν είναι σε θέση να σταθεροποιήσουν την οικονομία και το νόμισμα της. Κι αυτό γιατί ακολουθούν μια αντιφατική λαϊκίστικη πολιτική που υπονομεύει τη σταθερότητα της οικονομίας και οδηγεί στη συνεχή υποτίμηση τους πέσος.
Αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης και διαχείρισης της εξουσίας σε μια περίοδο κρίσης, κάτι θυμίζει και σε εμάς. Επί μια σχεδόν δεκαετία βρισκόμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, επειδή ακριβώς οι πολιτικές ηγεσίες αδυνατούν να διαμορφώσουν μια μακροπρόθεσμη πολιτική εξόδου από την κρίση και συμπεριφέρονται καιροσκοπικά, ανάλογα με τις συγκυριακές κομματικές και προσωπικές τους επιδιώξεις.
Έτσι και τώρα καλλιεργείται από την κυβέρνηση του Σύριζα η ψευδαίσθηση της καθαρής εξόδου από τα μνημόνια και της ανάκτησης της πολιτικής και οικονομικής ανεξαρτησίας της χώρας. Με δεκάδες προαπαιτούμενα να εκκρεμούν και με το βραχνά του χρέους να επικάθεται στο κεφάλι μας, καθώς δεν είμαστε μόνο εμείς που αποφασίζουμε αλλά και οι δανειστές μας,που έχουν τα δικά τους πολιτικά προβλήματα.
Οι αγορές όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις – και τώρα στην Αργεντινή – δεν αποφασίζουν να δανείσουν με όρους φιλανθρωπίας ή αλληλεγγύης. Σταθμίζουν τα συμφέροντα τους πολύ περισσότερο από ότι βολεύει χώρες και κυβερνήσεις. Αρκεί μια λάθος κίνηση, μια απόκλιση από τους στόχους για να σε γκρεμίσουν. Το διαπιστώνουμε άλλωστε και στην κλίμακα των επιχειρήσεων με την ιστορία της Folli Follie .
Όσο λοιπόν κι αν προσπαθεί το επιτελείο του Μαξίμου να μας πείσει ότι ο ανηφορικός δρόμος βρίσκεται στο τέλος του, ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις η να περιμένουμε θαύματα. Έχουμε ακόμα πολύ δύσκολο δρόμο μπροστά μας και πολλά σκαμπανεβάσματα πριν απελευθερωθούμε οριστικά από το βραχνά της ανασφάλειας.
ΤΟ ΒΗΜΑ
