ΣΤΗΝ παρατεινόμενη και επιδεινούμενη κρίση της Ανατολικής Μεσογείου το ελληνικό σκάφος δοκιμάζεται και όχι, δυστυχώς, για πρώτη φορά στη μακραίωνη ιστορία της χώρας μας. Κατά συνέπεια ίσως κάποιος αναγνώστης να αναρωτηθεί μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό γιατί να συζητούμε για μια αθλητική διοργάνωση όπως είναι οι Μεσογειακοί Αγώνες που θα διεξαχθούν στο διάστημα 22 Μαΐου – 1 Ιουνίου στην περιοχή Ταραγόνα της παγκοσμίως γνωστής Καταλωνίας της Ισπανίας. Να σημειωθεί ότι το κέντρο της Ταραγόνας απέχει περί τα 100 χλμ. από τη Βαρκελώνη, ολυμπιακή και άλλων σπουδαίων αθλητικών δρωμένων μεγαλούπολη (μάλιστα στο εξαίρετο ποδηλατοδρόμιο της Βαρκελώνης θα διεξαχθεί το άθλημα των τροχών των Μεσογειακών).
ΟΙ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΙ Αγώνες, θεσμός με αφετηρία το 1951 στην Αλεξάνδρεια όπου τότε είχε δεσπόζουσα θέση η ελληνική παροικία και η Αίγυπτος ήταν άμεσα και πολυποίκιλα συνδεδεμένη με τη ελληνική περιπέτεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, είναι εννοιολογικά πολυσήμαντοι άσχετα αν στη ροή αυτών των επτά περίπου δεκαετιών έχουν περάσει από διάφορες οργανωτικές διακυμάνσεις και άλλα τινά. Ο κόσμος έβγαινε από το τούνελ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η αιγυπτιακή ιδέα της δημιουργίας ενός νέου ευρύτατης γεωγραφικής εμβέλειας αθλητικού θεσμού στόχευε στην επανασύνδεση των σχέσεων των χωρών της μεσογειακής λεκάνης, λίκνου του παγκόσμιου πολιτισμού που εκπροσωπούσαν τρεις ηπείρους. Οι Μεσογειακοί Αγώνες ως (ας μας επιτραπεί η λέξη) παράρτημα της ΔΟΕ δεν στερούνται περιπετειώδους πορείας. Η τωρινή κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο αλλά και στην κεντρική ζώνη –Ιταλία –ως προσφυγικό πρόβλημα και στη Δυτική πλευρά (Καταλωνία – Αφρική) είναι αναπόφευκτο να επηρεάζει τον θεσμό, πιθανόν εκ θεμελίων, αλλά ο σκοπός του διατηρεί πολλά ισχυρά στοιχεία επιβίωσης και εξέλιξης.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να παραγνωρίζεται ότι οι Αγώνες με ένα περίγραμμα 33 αθλημάτων πέραν της επικοινωνίας των λαών, μέσω της αθλητικής νεολαίας, είκοσι και πλέον χωρών, δίνει την ευκαιρία σε αθλητές και αθλήτριες που δεν έχουν κορεσθεί από την επιτυχή συμμετοχή σε μείζονος σημασίας διοργανώσεις (Ολυμπιακοί, παγκόσμια και ηπειρωτικά πρωταθλήματα κ.λπ.) να χαρούν τις ψυχοσωματικές δυνατότητές τους και να ανταμειφθούν μετά από μακροχρόνιες και επίπονες προσπάθειες. Κάτι, που αντιλαμβάνεσθε είναι και κοινωνική προσφορά, λίαν σημαντικό. Απ’ ό,τι γνωρίζουμε, η ελληνική συμμετοχή θα είναι ευρεία ως προς τα αθλήματα (με τελευταία προσθήκη το χάντμπολ γυναικών) και περίπου 300 ατόμων.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ υπόμνηση. Η Ελλάδα σους Αγώνες του 1951 πήρε την πρώτη θέση στον Στίβο, με δεύτερη την τότε Γιουγκοσλαβία και την Ιταλία τρίτη. Πρώτευσαν ο Στέφανος Πετράκης (ακμαίος δρων στα 94 χρόνια του), Κώστας Γιαταγάνας (σημαιοφόρος, σφαιροβολία) και ο δεκαθλητής από την Αλεξανδρούπολη Φώτης Κοσμάς. Ελαβαν μέρος και οι εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Ολοι τους εδραίωσαν τον ελληνικό Αθλητισμό στην πολυκύμαντη και δύσκολη δεκαετία του ’50.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
