Δεν είναι η πρώτη φορά που οι εφημερίδες του συγκροτήματος βρίσκονται στο κέντρο μιας εντεινόμενης πολιτικής σύγκρουσης και αντιπαράθεσης.
Από τις απαρχές της έκδοσής τους, λόγω των ιδιοχαρακτηριστικών τους και ιδιαιτέρως εξαιτίας της ελκυστικότητας και της επιρροής τους στην κοινή γνώμη αλλά και της σύνδεσής τους με εξέχουσες προσωπικότητες της πολιτικής, των επιχειρήσεων, των γραμμάτων και των τεχνών, αποτέλεσαν Μήλον της Εριδος.
Ορισμένοι το ξεχνούν, άλλοι πιθανώς δεν το γνωρίζουν, ωστόσο το «Ελεύθερον Βήμα» εξεδόθη τον Φεβρουάριο του 1922 από τον Δημήτρη Λαμπράκη με προτροπή του Ελευθερίου Βενιζέλου και την υποστήριξη του Πρόδρομου Μποδοσάκη, προκειμένου να συμβάλει στην ανασυγκρότηση της χώρας και του έθνους μετά την, επερχόμενη τότε, ήττα του ’22 και την καταστροφή της Σμύρνης.
Επιχειρήθηκε λοιπόν σε εκείνη τη συγκυρία η αναστολή της έκδοσής του, οι ιδρυτές του εσύρθησαν στα δικαστήρια και αντιμετώπισαν τα μύρια όσα. Αλλά και αργότερα, το 1928, όταν ο Βενιζέλος κέρδισε εκ νέου τις εκλογές και επιχειρήθηκε το ιστορικό άλμα αστικού εκσυγχρονισμού, «Βήμα», «Νέα» και «Οικονομικός Ταχυδρόμος» πρωταγωνίστησαν, διακρίθηκαν και βεβαίως αντιμετωπίστηκαν από μερίδα της πολιτικής ζωής σκαιότατα και επιχειρήθηκε η κατασυκοφάντησή τους.
Και μετέπειτα ωστόσο, όταν πέρασε η σκοτεινιά του μεγάλου πολέμου και του Εμφυλίου, με τη δημοκρατική παράδοσή του, το πνεύμα ειρήνευσης, αλλά και διεκδίκησης της ανασυγκρότησης και ελευθέρωσης της μεταπολεμικής Ελλάδας, που καθοδηγούσε τους επιφανείς γραφιάδες του, το συγκρότημα διεκδικήθηκε όσο τίποτε άλλο στον ελληνικό Τύπο.
Κάπως έτσι διαμορφώθηκε και ο μέγας μύθος που το συνόδευε και συνεχίζει να το συνοδεύει. Για τους αναγνώστες και την πλειονότητα των πολιτών είναι ένας φορέας γνώσης και ιδεών, ένα ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο, μια βάση προόδου και προαγωγής των καλών ελληνικών προσπαθειών.
Κατά την τρέχουσα συνωμοσιολογική εκδοχή αντιθέτως, το συγκρότημα είναι «ένα σκοτεινό κέντρο που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και διευθετεί συμφέροντα».
Στη βάση αυτής της εκδοχής, για μεν την Ακροδεξιά είναι κόκκινο πανί, για δε την Αριστερά κάτι σαν τα χειμερινά ανάκτορα του Τσάρου. Κάπως έτσι αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τις εφημερίδες μας ο κ. Τσίπρας, ως τρόπαια της εξουσίας του και ως βάση της διεκδικούμενης νομιμοποίησής του απέναντι στην ευρύτερη δημοκρατική παράταξη.
Στην αρχή θέλησε να διαπραγματευτεί και να επιβάλει σχέση υποτέλειας, τη μόνη που του ταιριάζει σύμφωνα με το δόγμα του Αντόνιο Γκράμσι για την «εφημερίδα-κόμμα» που έχει υιοθετήσει.
Το επιχείρησε με την προηγούμενη εκδοτική αρχή, το επιδίωξε και τώρα με τον κ. Μαρινάκη. Και όταν διαπίστωσε ότι ο νέος εκδότης μας δεν ήταν διατεθειμένος να αποδεχθεί καθεστώτα ελέγχου και ποδηγεσίας τού κήρυξε τον πόλεμο.
Τον ενέταξε στον πολιτικό του σχεδιασμό, τον αναγόρευσε σε κεντρικό πολιτικό πρόσωπο, τον ανέδειξε σε ηγέτη και καθοδηγητή της αντιπολίτευσης και βεβαίως του φόρτωσε τα αμαρτήματα του κόσμου όλου προκειμένου να τον πλήξει και να τον μειώσει, επιβεβαιώνοντας έτσι με τρόπο αδιάψευστο ότι η δίωξή του είναι πολιτική και κατασκευασμένη.
Οσο όμως κι αν προπαγανδίζει ασυστόλως ο Πρωθυπουργός, ο εκδότης μας δεν είναι πολιτικός. Είναι διακεκριμένος επιχειρηματίας, με διεθνείς δραστηριότητες και συμφέροντα πρωτίστως εκτός της χώρας.
Ολες του δε οι δραστηριότητες είναι βάσεις νομιμότητας και αυστηρής τήρησης αρχών, κανόνων και συμβατικών υποχρεώσεων, όπως έχουν διαπιστώσει τα δεκάδες συνεργεία ελέγχου που αποστέλλονται διαρκώς από τους υφισταμένους του κ. Τσίπρα.
Το ενδιαφέρον του για το συγκρότημα πήγασε από την καταγωγή του και την αγάπη του για τον τόπο και την Ιστορία του. Η αναγκαιότητα διάσωσης των ιστορικών εφημερίδων τον παρακίνησε, παρά οτιδήποτε άλλο.
Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που οι εφημερίδες έμειναν προσηλωμένες στις αρχές και στις αντιλήψεις τους και δεν μετακινήθηκαν. Παρουσιάζουν και σχολιάζουν τα γεγονότα με αντικειμενικό τρόπο, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς εμπάθεια, με ακρίβεια και διασταύρωση των στοιχείων και των πληροφοριών.
Τα γραπτά μένουν και αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Και αυτά τιμούν οι αναγνώστες. Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
