Σε λίγες μέρες θα τιμήσουμε –τρόπος του λέγειν –για άλλη μια χρονιά την παγκόσμια ημέρα ελευθερίας του Τύπου. Δυστυχώς κάθε χρόνο οι εκθέσεις διεθνών οργανισμών καταγράφουν, αντί για βελτίωση, μια διαρκή επιδείνωση, μια διόγκωση διώξεων, περιορισμών αλλά και μίσους απέναντι σε δημοσιογράφους και μέσα ενημέρωσης. Πριν από λίγες μέρες οι Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα κατέγραψαν μια τραγική κατάσταση για την ελευθερία του Τύπου σε παγκόσμιο επίπεδο.
Με 21 χώρες, αριθμό-ρεκόρ, να βρίσκονται σε καθεστώς ανελευθερίας, αξιοσημείωτο είναι ότι η επιδείνωση δεν περιορίζεται μόνο σε αυταρχικά καθεστώτα αλλά επεκτείνεται πια και στην Ευρώπη σε χώρες όπως η Τσεχία, η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Μάλτα. Δίπλα μας, στην Τουρκία, η κατάσταση τείνει να ξεπεράσει κάθε όριο με περισσότερους από 160 δημοσιογράφους να είναι στη φυλακή και σε πάνω από 170 μέσα ενημέρωσης να έχει μπει λουκέτο. Μόλις προχθές η μοναδική ίσως αντιπολιτευόμενη εφημερίδα, η «Τζουμχουριέτ», βρέθηκε με τον διευθυντή της και άλλους 13 ακόμη δημοσιογράφους καταδικασμένους γιατί τόλμησαν να επικρίνουν τον Ερντογάν.
Σε πάρα πολλές χώρες, σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα, η ρητορική μίσους κατά των δημοσιογράφων έχει φτάσει σε επικίνδυνα όρια. Στρατιές από πληρωμένα τρολ από πολιτικούς –και όχι μόνο –προάγουν το μίσος, καλλιεργούν την εχθρότητα και την απαξία της ενημέρωσης. Σε μια εποχή όπου η διακίνηση των πληροφοριών έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις, με τις ειδήσεις, τα fake news και τη συνωμοσιολογία να διαπλέκονται, ο πόλεμος απέναντι σε όσους προσπαθούν να ενημερώσουν υπεύθυνα, καταγράφοντας με συνέπεια και χωρίς παρωπίδες την πραγματικότητα που ζούμε, έχει γίνει καθημερινό φαινόμενο.
Στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ η στοχοποίηση δημοσιογράφων και μέσων ενημέρωσης είναι καθημερινό σχεδόν φαινόμενο. Ο διακαής πόθος της ηγεσίας του ήταν και είναι ο έλεγχός τους με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο. Με προεξάρχοντα τον Πρωθυπουργό εκπέμπουν χολή και μίσος σε κάθε ευκαιρία. Αν και δεν τολμούν να το εκφράσουν δημόσια, θαυμάζουν τον Πούτιν, τον Ερντογάν, τον Τσάβες που έχουν καταφέρει να ελέγξουν ή να φιμώσουν κάθε φωνή που αντιστέκεται στα σχέδιά τους. Για την ηγεσία του Μαξίμου ελευθερία του Τύπου σημαίνει υποστήριξη άνευ όρων στα κελεύσματα της εξουσίας.
Συνεργό στις επιδιώξεις τους έχουν τη χαμένη εμπιστοσύνη μεγάλου μέρους του κοινού απέναντι στους δημοσιογράφους και τα μέσα ενημέρωσης. Με σημαντικό μερίδιο και δικής μας ευθύνης, καθώς η συνάφεια με την εξουσία υπήρξε πάντοτε ισχυρό δέλεαρ για πολλούς. Η ισοπεδωτική απόρριψη και οι απλουστευτικές γενικεύσεις οδηγούν εν τέλει στην αδιαφορία για την αλήθεια, στην άγνοια και υπονομεύουν τη δημοκρατία. Είτε μας αρέσει είτε όχι, χωρίς ελεύθερο και ανεξάρτητο Τύπο η εξουσία διευκολύνεται να δρα ανενόχλητη, ανεξέλεγκτη, χειραγωγώντας τους πολίτες και το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
