ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΗΜΑ

«Προκήρυξη… ξενομανίας» από το ΑΣΕΠ

* Πολλοί Ελληνες εκδηλώνουν αντιφατική συμπεριφορά: άλλοτε γίνονται «ξενομανείς» και άλλοτε «ξενόφοβοι».

Μια πρόσφατη εκδήλωση ξενομανίας διαπίστωσα διαβάζοντας την Προκήρυξη του Ανώτατου Συμβούλιου Επιλογής Προσωπικού (Εφημερίς της Κυβερνήσεως, φύλλο 45, 03/11/97). Στη σελίδα 1464, όπου γίνεται αναφορά σε πρόσθετα ειδικά προσόντα διορισμού και ειδικότερα στο προσόν της γνώσης της αγγλικής ή γαλλικής ή γερμανικής γλώσσας για όσους θέλουν να εργαστούν στην Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος, αναφέρεται ότι οι υποψήφιοι «για να διοριστούν τελικώς πρέπει επιπλέον να έχουν:… τίτλο τουλάχιστον Lower από τα Πανεπιστήμια Cambridge και Michigan ή από τον επίσημο εκπρόσωπο του Βρετανικού Συμβουλίου (British Council) στην Ελλάδα ή την Αμερικανική Ενωση ή άλλον ισότιμο τίτλο γνώσης της Αγγλικής, ή αντίστοιχο τίτλο Γαλλικής ή Γερμανικής γλώσσας, του οποίου, όμως, τίτλου, η ισοτιμία προς το Lower (ή τον αντίστοιχο γαλλικό ή γερμανικό τίτλο) θα πιστοποιείται επίσημα, είτε από το ίδιο το Βρετανικό Συμβούλιο ή τη Βρετανική Πρεσβεία ή την Αμερικανική Ενωση ή την Αμερικανική Πρεσβεία (ή αντίστοιχα, από το κεντρικό κατάστημα του Γαλλικού ή Γερμανικού Ινστιτούτου στην Ελλάδα, ή τις αντίστοιχες Πρεσβείες)».

Στην ίδια σελίδα, λίγο πιο κάτω, διαβάζω ότι για άλλη κατηγορία θέσεων, όπου επίσης απαιτείται γνώση ξένης γλώσσας, «η γνώση αυτή αποδεικνύεται για την Αγγλική Γλώσσα με πτυχίο τουλάχιστον First Certificate των Πανεπιστημίων Michigan ή Cambridge ή αντίστοιχο τίτλο των λοιπών γλωσσών».

Μερικές απορίες που μου δημιουργήθηκαν από τα παραπάνω σημεία της προκήρυξης είναι:

α) Αν το First Certificate, δηλαδή το πρώτο, το χαμηλότερο, πιστοποιητικό γλωσσομάθειας, είναι «πτυχίο», τότε ο τίτλος σπουδών που αποκτά κανείς μετά από τετραετή φοίτηση στα τμήματα αγγλικής των πανεπιστημίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης τι είναι;

β) Γιατί το ΑΣΕΠ δεν υπέβαλε σε εξέταση στην ξένη γλώσσα τους ενδιαφερόμενους, ώστε να διαπιστώσει το ίδιο τη γλωσσομάθειά τους και να μην τους υποχρεώσει να καταφύγουν στις ξένες πρεσβείες και στα ινστιτούτα;

γ) Αν δεν ήθελε να κάνει τον κόπο και τα έξοδα αυτής της εξέτασης, γιατί εκχώρησε το δικαίωμα πιστοποίησης και τη δυνατότητα ορισμού ισοτιμιών μεταξύ πιστοποιητικών γλωσσομάθειας στους ξένους και δεν το εκχώρησε στα δύο μεγάλα πανεπιστήμια της χώρας (που διαθέτουν αντίστοιχα ξενόγλωσσα τμήματα) ή στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο;

δ) Οταν το Βρετανικό Συμβούλιο, το Γαλλικό Ινστιτούτο και το Ινστιτούτο Γκαίτε έχουν δικά τους συστήματα πιστοποίησης της γλωσσομάθειας ή/και λειτουργούν ως πράκτορες άλλων συστημάτων, από τα οποία εξασφαλίζουν σημαντικότατα εισοδήματα, πόσο αμερόληπτα μπορεί να είναι κατά την αναγνώριση της ισοτιμίας άλλων πιστοποιητικών προς τα δικά τους;

Προσωπικά δεν καταφέρνω να βρω απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα. Πιστεύω ότι μόνο η ξενομανία μπορεί να εξηγήσει τέτοια φαινόμενα. Μπορεί όμως να κάνω λάθος. Ισως να πρόκειται απλά για ανικανότητα της πολιτείας, και ειδικότερα του ΑΣΕΠ, να εκμεταλλευθεί θεσμούς και ιδρύματα που η ίδια δημιούργησε και για τα οποία δαπανά δημόσιο χρήμα.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΟΠΑΝΟΓΛΟΥ

Αναπληρωτής καθηγητής Διδακτικής των Γλωσσών, Πρόεδρος Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Γιατί ισχύει ακόμη το χαράτσι;

* Πρόσφατα έκανα γονική παροχή οπότε, εκτός του φόρου και συμβολαιογραφικών, υποχρεώθηκα στην καταβολή ενός σημαντικού ποσού υπέρ του Ταμείου Νομικών, χωρίς να απασχολήσω νομικόν πλην του συμβολαιογράφου, στο ποσόν των δικαιωμάτων του οποίου ένα ποσοστόν ήταν υπέρ του Ταμείου Νομικών.

Ερωτώ λοιπόν τους αρμοδίους, εφόσον έχουμε απελευθερωθεί εδώ και 170 χρόνια από τον τουρκικό ζυγό, γιατί να ισχύει ακόμη το χαράτσι;

Επί τη βάσει ποίας λογικής και δικαίου υποχρεούται ο πολίτης να πληρώνει από το υστέρημά του υπέρ μιας τάξης; Με την ίδια λογική θα μπορούσε σε κάθε παρόμοια πράξη να πληρώνεται χαράτσι και υπέρ τόσων άλλων ταμείων, όπως στρατιωτικών, αστυνομικών, υγειονομικών κλπ., κλπ.

Υποβάλλω τη θερμή παράκληση να ασχοληθείτε με το θέμα και να με πληροφορήσετε πώς θα μπορέσω να διεκδικήσω την επιστροφή των χρημάτων μου.

ΔΙΟΝ. ΜΑΡΟΥΛΗΣ

Ληξούρι, Κεφαλλονιά

Δημοψήφισμα για τη θανατική ποινή

* Σε όλα τα κράτη της Ευρώπης γίνονται δημοψηφίσματα για να ακουστεί η γνώμη και η θέληση του λαού στα μεγάλα προβλήματα: Για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, για τις αμβλώσεις κλπ. Στην Ελλάδα, η μόνη περίπτωσις διεξαγωγής δημοψηφίσματος είναι όταν ερωτώμεθα εάν θέλουμε Βασιλευομένη ή Αβασίλευτη Δημοκρατία. Σήμερα, που στο καθημερινό δελτίο ειδήσεων αναφέρονται μέχρι και τρεις ληστείες τραπεζών, φόνοι για το τίποτα και άλλα πολλά, που οι φυλακές δεν χωράνε πια τους ισοβίτες και λοιπούς εγκληματίες, που οι νομοταγείς και φορολογούμενοι είναι τρομοκρατημένοι αλλά και οργισμένοι όσο ποτέ άλλοτε, αντί να γίνονται συζητήσεις και να δημοσιεύονται επιστολές επωνύμων περί των θεωριών για την επαναφορά ή μη της θανατικής ποινής, να γίνει δημοψήφισμα και να ερωτηθεί αυτός ο Λαός που είναι δήθεν ο κυρίαρχος και που όλα τα κόμματα ισχυρίζονται ότι το θέλημά του υπηρετούν, εάν θέλει ή όχι την επαναφορά της θανατικής ποινής. Και για να μη κοστίσει το πράγμα, να γίνει μαζί με εκλογές, βουλευτικές ή και δημοτικές.

Κοντά στα 15 ψηφοδέλτια των κομμάτων ας προστεθούν και άλλα δύο: 1) ΟΧΙ στην επαναφορά της θανατικής ποινής, 2) ΝΑΙ στη θανατική ποινή για ειδεχθή εγκλήματα όπως: α) τρομοκράτης (ευθυνόμενος για δολοφονίες), β) έμπορος ναρκωτικών, γ) φονεύς αστυνομικού (αλλιώς, αστυνομικός δεν θα παίζει τη ζωή του για ένα μεροκάματο, θα είναι απών σε ληστείες και φόνους ­ όπως συμβαίνει σήμερα), δ) ληστεία μετά φόνου, ε) βιασμός μετά φόνου, στ) φονεύς διά δευτέρα φορά, ζ) απαγωγή μετά φόνου, η) εμπρηστής δασών.

Αντί λοιπόν να συζητούμε, ας δούμε αν ο λαός είναι ευαίσθητος προκειμένου για τη ζωή των ολίγων κτηνών και αναίσθητος για τη ζωή των απείρων αθώων θυμάτων τους και πιθανώς της δικής του αύριο.

ΣΑΒΒΑΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Θεσσαλονίκη

Διπλή έκπληξη στην Ινδία

* Την τελευταία ημέρα ενός μαγευτικού ταξιδιού στην Ινδία είχα την ατυχία να υποστώ κάταγμα του κάτω άκρου και επειδή ταξίδευα μόνη απευθύνθηκα στην πρεσβεία μας στο Νέο Δελχί. Με έκπληξη άκουσα να μου απαντούν στο τηλέφωνο στην αγγλική γλώσσα. Στην επιμονή μου να ομιλήσω ελληνικά με συνέδεσαν με ελληνίδα υπάλληλο, η οποία μου συνέστησε ένα ιδιωτικό θεραπευτήριο υπό την επωνυμία «Privat Hospital» σε προάστιο του Νέου Δελχί. Εκεί έτυχα της εξαιρετικής φροντίδος των ιατρών Dr Kalyan Sachdeve, διευθυντού και Dr Sunil Marwah, ορθοπεδικού και παρέμεινα νοσηλευομένη μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της επομένης ημέρας από όπου μεταφέρθηκα με νοσοκομειακό συνοδευομένη υπό υπευθύνου του νοσοκομείου μέχρι την επιβίβασή μου στο αεροπλάνο.

Τη δεύτερη έκπληξη ­ ευχάριστη αυτή τη φορά ­ εδοκίμασα όταν ο λογιστής του νοσοκομείου με πληροφόρησε ότι μπορούσα να πληρώσω όλα τα έξοδα της νοσηλείας όταν θα επέστρεφα στην Ελλάδα. Σημειωτέον δεν μου εζητήθη ταυτότητα ή διαβατήριο για την εισαγωγή μου στο νοσοκομείο, αρκέστηκαν μόνον εις ένα έντυπο το οποίο συμπλήρωσα μόνη μου με τα στοιχεία μου.

Οι Ινδοί έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο τουρισμός είναι ο εθνικός τους πλούτος και φέρονται φιλόξενα στους τουρίστες. Στην Ελλάδα, όπου η πολιτισμική μας κληρονομιά είναι και η βαριά μας βιομηχανία, πώς φερόμαστε στους τουρίστες;

ΕΙΡΗΝΗ Ι. ΣΤΡΙΓΟΠΟΥΛΟΥ

Καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας, Αθήνα

Αδειες φαρμακείων στα σουπερμάρκετ

* Οταν ξεσπά μια διαμάχη μεταξύ δύο κοινωνικών ομάδων το κράτος επιδιώκει τη λύση τών μεταξύ των διαφορών για να μη διαταραχθεί η κοινωνική γαλήνη.

Ολες όμως οι διαφορές δεν είναι πάντοτε οι ίδιες, ούτε και όλες οι συγκρουόμενες ομάδες έχουν τα δίκια τους, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση η σύγκρουση μεταξύ του κοινωνικού συνόλου και των κατ’ ευφημισμόν λεγομένων φαρμακοποιών, διότι τα φάρμακα πια τα φτιάχνουν οι φαρμακοβιομηχανίες και αυτοί απλώς τα εμπορεύονται με σκανδαλώδες μάλιστα ποσοστό κέρδους, από ό,τι ελέχθη 35%.

Εδώ έχουμε από τη μια μεριά έναν επαγγελματικό κλάδο που τα μέλη του με ελάχιστο τζίρο συνεχώς ανοίγουν και νέα φαρμακεία, τα οποία διατηρούνται ακριβώς και μόνο χάρη στα υψηλά ποσοστά κέρδους και από την άλλη μεριά τους ασθενείς, οι οποίοι από τα φάρμακα περιμένουν να αποκαταστήσουν την υγεία τους ή ακόμη και να διατηρηθούν στη ζωή.

Στη διαμάχη αυτή εμπλέκεται και το κράτος ως πολύ μεγάλος καταναλωτής με αγορές εκατοντάδων δισεκατομμυρίων. Λόγω μάλιστα του μεγάλου αυτού ύψους των δαπανών υποχρεώνεται να περιορίσει τα παρεχόμενα φάρμακα στους ασφαλισμένους εκθέτοντας σε κίνδυνο την υγεία τους.

Ετσι για το κράτος υπάρχουν πολλοί και σοβαροί λόγοι να βρεθεί για το κοινωνικό σύνολο και για το ίδιο συμφέρουσα λύση, που δεν είναι άλλη από την επίτευξη των χαμηλότερων δυνατών τιμών πωλήσεως των φαρμάκων. Για να το πετύχει μάλιστα αυτό δεν χρειάζεται να παρανομήσει· δεν έχει παρά να προσφύγει στους καθ’ όλα και από όλους αποδεκτούς κανόνες της ελεύθερης αγοράς με την απελευθέρωση της διακίνησης των φαρμάκων, με την προϋπόθεση βέβαια της τήρησης των κειμένων νόμων και διατάξεων που αφορούν τη λειτουργία των φαρμακείων.

Οι πρώτοι που θα επωφεληθούν και θα πετύχουν τις χαμηλότερες τιμές πωλήσεως των φαρμάκων θα είναι τα σουπερμάρκετ, μια και αυτά κατορθώνουν να εκτοπίζουν τους ενδιαμέσους αγοράζοντας απευθείας από τους παραγωγούς και περιορίζουν το κέρδος τους σε ποσοστά κάτω του 10%.

Θα διατίθενται έτσι φτηνά φάρμακα για τους αρρώστους, οι οποίοι θα τα προμηθεύονται στις επιβαλλόμενες ποσότητες και όχι ανεπαρκώς, και το κράτος από την άλλη θα εξοικονομεί δισεκατομμύρια δραχμές χωρίς να κάνει περικοπές στις ποσότητες των αναγκαίων φαρμάκων στους ασφαλισμένους.

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΓΕΡΟΥ

Αθήνα

Οι Ευαγγελικές Εκκλησίες

* Αποφάσισα να γράψω την επιστολή αυτή στην έγκριτη εφημερίδα σας για να μάθει το πανελλήνιο τις πρωτάκουστες και ρατσιστικές ενέργειες της Διεύθυνσης Ασφαλείας της Ελληνικής Αστυνομίας στη Θεσσαλονίκη καθώς και την εκκωφαντική σιωπή των υπουργείων Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως.

Ο διευθυντής της Ασφαλείας Θεσσαλονίκης εμήνυσε όλους τους υπευθύνους των «ετερόδοξων» ευκτηρίων οίκων της Θεσσαλονίκης για «παραβίαση του άρθρου 1 του αναγκαστικού νόμου 1363/38), ότι τάχα λειτουργούν χωρίς άδειες τις εκκλησίες τους, χωρίς να κάνει προηγουμένους κανέναν επί τόπου έλεγχο ή σχετική ερώτηση στο υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων που εκδίδει τις εν λόγω άδειες! Ο Πανελλήνιος Ευαγγελικός Σύνδεσμος στις 25.6.1997 έθεσε τα γεγονότα αυτά στους υπουργούς Γιώργο Ρωμαίο και Ευάγγελο Γιαννόπουλο μέσω έγγραφου διαβήματος χωρίς να λάβει καμία απάντηση.

Παρ’ ότι η μήνυση είναι απολύτως ψευδής, διότι όλες οι Ευαγγελικές εκκλησίες έχουν άδειες του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, κανένας από την Αστυνομία δεν ενδιαφέρθηκε να ελέγξει αν υπήρχαν οι άδειες κατά παράβαση των καθηκόντων τους. Ετσι, κλήθηκε και εμφανίστηκε ο λειτουργός και ποιμήν της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας Θεσσαλονίκης αιδ. Γεώργιος Γούδας ως κατηγορούμενος στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Σημειώστε ότι η συγκεκριμένη εκκλησία λειτουργεί πάνω από έναν αιώνα και ποτέ δεν έχει παρενοχληθεί ούτε επί των Τούρκων ούτε επί των Γερμανών ούτε επί των δικτατοριών του Μεταξά και των Συνταγματαρχών!

(…) Και μόνο η ύπαρξη αυτών των Μεταξικών νόμων είναι όνειδος για τη χώρα μας, που έχει καταδικασθεί από το Διεθνές Δικαστήριο του Στρασβούργου και έχει πληρώσει πρόστιμο για αυτούς ακριβώς τους νόμους. (…)

Αιδ. ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥ

Διευθυντής εκδόσεων «Ο Λόγος», μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πανελληνίου Ευαγγελικού Συνδέσμου

Οχι στο καταπιεστικό πρότυπο της Καθολικής Εκκλησίας της Βαυαρίας

* Το 1995 αποφάσισε το ανώτατο γερμανικό δικαστήριο ότι η ανάρτηση του Εσταυρωμένου στα σχολεία είναι κάτι το αντισυνταγματικό. Η απόφαση αυτή ελήφθη μετά από προσφυγή και δεκάχρονο αγώνα μιας γερμανικής οικογένειας, της οικογένειας Seler. Το καθολικό κρατίδιο της Βαυαρίας αρνείται να υπακούσει σε αυτή την απόφαση. Αυτό είναι σύντομα το ιστορικό.

Είναι περίεργο που ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Χριστόδουλος προτείνει σε εμάς τους Ελληνες ως πρότυπο εκείνο το μέρος της Γερμανίας (Βαυαρία) που δεν υπακούει στο Σύνταγμα. Το ελληνικό Σύνταγμα, ένα από τα δημοκρατικότερα του κόσμου, δημιουργήθηκε μετά από πολλούς αγώνες και όλοι μας γνωρίζουμε τι σημαίνει όταν στρατιωτικοί ή άλλοι κυβερνητικοί εξουσιαστές δεν υπακούουν σε αυτό. Η δε Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αποτέλεσε λαμπρό παράδειγμα στην πρόσφατη σκοτεινή εποχή της χώρας μας, τι σημαίνει άραγε όταν ένας μητροπολίτης επαινεί τη μη υπακοή στο Σύνταγμα, σε άλλες χώρες;

Ζω αρκετό καιρό στη Γερμανία και γνωρίζω αρκετά καλά την κατάσταση εκεί. Ναι μεν ορίζει το γερμανικό Σύνταγμα τον αυστηρό χωρισμό μεταξύ της πολιτείας και της Εκκλησίας (και γι’ αυτό δεν έχουν λόγο ύπαρξης τα χριστιανικά σύμβολα σε αίθουσες σχολείων, δικαστηρίων κλπ., ειδικά όταν έτσι κι αλλιώς στη χώρα υπάρχει μια δυνατή αθεϊστική και ισλαμιστική μειονότητα, η δε εβραϊκή ως γνωστόν εξολοθρεύτηκε), αλλά ο Χίτλερ με την περίφημη συνθήκη με το Βατικανό το 1933 όρισε προνόμια, ιδιαίτερα οικονομικά, για την Καθολική Εκκλησία και τον νεαρό συνεργάτη της, την Προτεσταντική Εκκλησία. Η συνθήκη αυτή εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα (!). Τα προνόμια αυτά δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στην Ευρώπη και η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία για μας τους Ελληνες δεν είναι μόνο θρησκεία αλλά πολύ περισσότερο εθνικό σύμβολο και πόλος ενότητας σε δύσκολες εποχές ξένης κυριαρχίας, μόνο να τα ονειρευτεί θα μπορούσε!

Αντιθέτως, η Καθολική Εκκλησία που στη Βαυαρία θέλει να επεκτείνει τα προνόμιά της μέχρι αντισυνταγματικότητας ήταν πάντα μέσο καταπίεσης. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να λάβει την ίδια αξία και θέση ως εθνικό σύμβολο που κατέχει η Ορθόδοξη Εκκλησία: όχι μόνο προτρέπει τον πόλεμο η Καθολική Εκκλησία ήδη από πιο νωρίς, από τον καιρό των Σταυροφόρων μέχρι και τώρα (εναντίον της Σερβίας, για παράδειγμα), αλλά και υποστηρίζει την καταπίεση των αλλοθρήσκων για το καλό το δικό της. Μέρος μιας εθνικής παράδοσης δεν ήταν ποτέ η Καθολική Εκκλησία και η δική μας παράδοση έχει να επιδείξει πολύ καλύτερα παραδείγματα από ό,τι τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο του Βυζαντίου, δηλαδή τον Επίκουρο, τον Δημόκριτο ή τον Διαγόρα της Μήλου, για να ονομάσουμε μερικά προχριστιανικά και ταυτόχρονα φωτεινά πνεύματα, που χρησίμευσαν πολύ περισσότερο στην ανθρωπότητα από ό,τι οποιαδήποτε θρησκεία, συμπεριλαμβανομένου και του χριστιανισμού.

Αυτό που έγινε στη Βαυαρία αντιπροσωπεύει τελικά την καταπίεση ενός ανθρώπου που σκεφτόταν διαφορετικά, τον πατέρα ενός μαθητή που δέκα χρόνια έπρεπε να περιμένει για να βρει το δίκιο του και που καθ’ όλη τη διάρκεια αυτή ταλαιπωρήθηκε και βασανίστηκε από την Καθολική Εκκλησία (μέχρι και στο Ψυχιατρείο θέλανε να τον κλείσουνε) επειδή, σύμφωνα με το δικαίωμά του κατά το Σύνταγμα, απαίτησε να απομακρυνθούν τα χριστιανικά σύμβολα από όλους τους χώρους της πολιτείας. Δέκα λοιπόν χρόνια κράτησε όλη αυτή η διαδικασία και αν δεν ήταν η ριζοσπαστική και φιλελεύθερη οργάνωση «Bund gegen Anpassung» όπως επίσης και ο γνωστός θαρραλέος δικηγόρος Gottfried Niemictz για να τον υποστηρίξουν όχι μόνο δεν θα έβρισκε το δίκιο του αλλά και θα κατέληγε σε μια επαρχιακή ψυχιατρική κλινική (αν και είναι τόσο λίγο άρρωστος όσο ο οποιοσδήποτε επίσκοπος). Κι εδώ βρίσκεται το άδικο, δηλαδή στο κυνηγητό ανθρώπων με διαφορετική σκέψη απ’ αυτή της Εκκλησίας και των άλλων εξουσιαστών, και αυτό το γερμανικό πρότυπο δεν θα έπρεπε ποτέ η Ελλάδα να αποκτήσει.

Ε. ΚΟΥΤΣΙΛΙΕΡΗ

διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Βυτεμβέργης, Γερμανία

ΤΟ ΒΗΜΑ δημοσιεύει επιστολές αναγνωστών για συγκεκριμένα θέματα, με τον όρο ότι είναι ενυπόγραφες. Για τον λόγο αυτόν οι επιστολογράφοι πρέπει να σημειώνουν και τον αριθμό του τηλεφώνου, μέσω του οποίου η Γραμματεία της Συντάξεως θα μπορεί να ελέγξει το γνήσιο της επιστολής. Ανευ των στοιχείων αυτών η δημοσίευση καθίσταται αδύνατη. Η Σύνταξη διατηρεί το δικαίωμα να συντομεύει τα κείμενα. Οι επιστολές με την ένδειξη «για δημοσίευση» μπορούν να αποστέλλονται μέσω Fax, στο (01) 3239.097 / μέσω Internet Ε-Mail: tovima@dolnet.gr