«Ελάτε να πλύνετε τα αίματα!»

Από τον Σεπτέμβριο 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει το ίδιο παιχνίδι: πασχίζει να μοιραστεί το κόστος της διακυβέρνησης με την αντιπολίτευση.

Η λογική είναι περίπου «θα κάνω εγώ τον φόνο που θέλω και εσείς ελάτε να πλύνετε τα αίματα!».

Προφανώς η ιδέα γεννήθηκε το καλοκαίρι του 2015, όταν η ανοησία ή η επιπολαιότητα οδήγησαν την τότε αντιπολίτευση να πλύνει τα αίματα που άφησε η διαπραγμάτευση Τσίπρα – Βαρουφάκη. Χωρίς καμία πολιτική δέσμευση, ούτε καν συζήτηση!

Υπακούει όμως και σε μια βαθύτερη πεποίθηση των κυβερνώντων: με τον φανατισμό, τον ετσιθελισμό και την εμμονή του καλού αριστερού πιστεύουν ότι όλοι κάτι τους χρωστούν, επειδή κακώς δεν κυβερνούσαν έως τώρα τη χώρα.

Δεν είναι τυχαίο ότι τρία χρόνια στα πράγματα, αντί να κάνουν καμιά δουλειά, είτε καταφέρονται κατά των προηγουμένων είτε ξορκίζουν κάποια υποτιθέμενη «αριστερή παρένθεση» την οποία ουδείς προεξόφλησε και ακόμη λιγότερο σχεδίασε.

Αυτή η διαρκής κομπίνα είχε στη διάρκεια της τριετίας πολλά επεισόδια, από την απλή αναλογική έως τις κατά καιρούς συναινετικές εξάρσεις του Πρωθυπουργού.

Αλλά ελάχιστα αποτελέσματα. Η υγειονομική ζώνη γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε αρραγής –ίσως επειδή οι «παράγκες» του ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ και στην Κεντροαριστερά εξουδετερώθηκαν από τις ίδιες τις εξελίξεις…

Αυτό βεβαίως δεν απογοήτευσε τους εμπνευστές της κομπίνας. Από τα εθνικά θέματα έως το Σύνταγμα ή τα «συμφέροντα» επαναφέρουν το ίδιο και ίδιο σενάριο: ότι πότε ο «Σταύρος», πότε η «Φώφη», πότε ο «Προκόπης», πότε ο «Καραμανλής» θα στείλουν βοήθεια στην πολιορκημένη κυβέρνηση άλλοτε για «εθνικούς» και άλλοτε για «αντιδεξιούς» λόγους.

[Τις παρηγορητικές περιπτώσεις Παπακώστα, Μεγαλοοκονόμου, Ραγκούση ή Αντώναρου δεν τις μετράω για ευνόητους λόγους!]

Φυσικά η βοήθεια δεν έρχεται ποτέ. Και έτσι η φαντασίωση παρατείνεται πεισματικά έως το επόμενο επεισόδιο. Τελευταίο κρούσμα: η συνταγματική αναθεώρηση, αμέσως μετά το Σκοπιανό.

Το ένα και το άλλο βαφτίστηκαν «ευκαιρία» που δεν πρέπει να χαθεί –αλλά ευκαιρία για ποιον και γιατί; Και λόγω «ευκαιρίας», όλοι (υποτίθεται) οφείλουν να συνδράμουν το Μαξίμου.

Τίποτα φυσικά δεν επιβεβαίωσε τις προσδοκίες της κυβέρνησης.

Το Σκοπιανό στράβωσε και οδηγείται στο αναμενόμενο αδιέξοδο –όπως πολλοί είχαμε προειδοποιήσει από την αρχή…

Υστερα από κάποιες αρχικές ταλαντεύσεις και με διάφορες αποχρώσεις, η αντιπολίτευση κατέληξε στο αυτονόητο. «Θέλετε να λύσετε το Σκοπιανό; Κυβέρνηση είστε, λύστε το!».

Το ίδιο θα συμβεί και με την πολυτραγουδισμένη αναθεώρηση, την οποία πρώτη από όλους η κυβέρνηση δεν θέλει. Αν την ήθελε, είχε τρία χρόνια στη διάθεσή της να την ξεκινήσει και αντί να το κάνει την περιέφερε σε καφενεία και μπαράκια.

Θα συμβεί όμως το ίδιο, όχι επειδή το θέλουν ο Βενιζέλος και ο Λοβέρδος, αλλά επειδή κανείς δεν θέλει κάτι διαφορετικό. Η απομόνωση και «στρατηγική ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ίσως η μοναδική κοινή επιδίωξη όλης της αντιπολίτευσης.

Ή όπως συνηθίζει να λέει γνωστό στέλεχος της Κεντροαριστεράς, «με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μοιράζομαι ούτε τον πυρετό μου!».

Συνεπώς, όσους φόνους και αν κάνει η κυβέρνηση, κανείς δεν πρόκειται «να πλύνει τα αίματα». Θα απολογηθεί μόνη της.

Ηταν η εξέλιξη αυτή προδιαγεγραμμένη; Δεν το γνωρίζω. Τώρα όμως έτσι έχουν τα πράγματα και είναι μάλλον απίθανο να αλλάξουν.

Και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να απορεί για τη στάση του Μητσοτάκη στο Σκοπιανό ή να αναρωτιέται τι άλλαξε από το 2016, όταν ο νεοεκλεγείς τότε αρχηγός της ΝΔ μιλούσε για συνταγματική αναθεώρηση, υποψιάζομαι ότι η απάντηση είναι περίπου αυτονόητη.

Από τότε μεσολάβησαν δύο χρόνια, βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για τις εκλογές, η κυβέρνηση συνωστίζεται στον θάλαμο αναχωρήσεων και η ΝΔ προηγείται καμιά δωδεκαριά μονάδες στις δημοσκοπήσεις.

Εξ όσων μπορώ να αντιληφθώ, σε τέτοιες συνθήκες δεν κυκλοφορούν αφελή κορόιδα, ούτε χρήσιμοι ναυαγοσώστες.

Πρωταπριλιά!

Μέσα σε ένα πενθήμερο η αντιπολίτευση έκανε την κυβέρνηση να πάρει πίσω το νομοσχέδιο για τα ζώα, τον διορισμό του διοικητή ΕΦΚΑ, τις δηλώσεις του Κατσίκη και τους υπολογισμούς Πολάκη για το ΚΕΕΛΠΝΟ.
Τέσσερα στα τέσσερα!
Ασε που μόλις πήγε ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη, κόπηκε στην πόλη το νερό.
Δεν ξέρω αν η επίδοση οφείλεται περισσότερο στην ικανότητα της αντιπολίτευσης ή στην ανικανότητα της κυβέρνησης.
Για να μην αδικήσω κανέναν, θα τη μοιράσω στα δυο.
Αλλά θα αναγνωρίσω στον Πρωθυπουργό την ιδέα να ανοίξει στο κοινό σταθμούς του μετρό που δεν έχουν μετρό. Είμαι βέβαιος πως κανείς άλλος εκτός από αυτόν δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί.
Ούτε Πρωταπριλιά να ήταν!