Το αδιέξοδο του κ.Τσίπρα

Κατά κοινή ομολογία η χώρα δεν είναι στα καλύτερά της.

Το εσωτερικό πολιτικό κλίμα είναι το χειρότερο δυνατό. Η κυβερνητική συνοχή έχει προ πολλού κλονιστεί, τα σκάνδαλα, η σκανδαλολογία και εσχάτως τα πρωτοφανή γεγονότα της Τούμπας και τα όσα διχαστικά εξέπεμψαν και συνεχίζουν να εκπέμπουν δεν επιτρέπουν την απαιτούμενη ελάχιστη συνεννόηση και συναίνεση που εκ των συνθηκών επιβάλλεται.

Το δυστύχημα είναι ότι σε αυτό το αρρωστημένα διχαστικό περιβάλλον και τα εξωτερικά μέτωπα, ιδιαιτέρως εκείνο της Τουρκίας, οξύνονται καθημερινά, προσθέτοντας τόνους αβεβαιότητας και ανησυχίας συνολικά για την εξέλιξη των ελληνικών υποθέσεων.

Η Ελλάδα υποτίθεται ότι βρίσκεται σε τροχιά προετοιμασίας για την έξοδο και απεξάρτηση από το καθεστώς των μνημονίων, αλλά οι εντάσεις, όπως και οι εκκρεμότητες, περισσεύουν.

Αισίως έχουμε φθάσει στα μέσα Μαρτίου και τίποτε δεν έχει ξεκαθαρίσει για τη διεκδικούμενη επανένταξη της ελληνικής οικονομίας στο διεθνές οικονομικό σύστημα.

Εως τώρα η κυβέρνηση δεν έχει παρουσιάσει το υπεσχημένο αναπτυξιακό σχέδιο, το οποίο γενόμενο αποδεκτό με ενθουσιασμό από τις διεθνείς αγορές θα μετέδιδε αισιοδοξία και πίστη για την πορεία της οικονομίας, την προσέλκυση των επενδύσεων και την ενδυνάμωση των εξαγωγών.

Το ζήτημα των ελληνικών τραπεζών επίσης παραμένει εκκρεμές, δεν εμπνέει για την ώρα βεβαιότητες εξόδου από την κρίση, παρά αντιθέτως διατηρεί τις αβεβαιότητες. Αν και μετά τον Μάιο δεν διαφανούν οι θετικές προοπτικές τους, οι συνθήκες θα δυσκολέψουν έτι περαιτέρω.

Ταυτόχρονα η υπόθεση της αναδιάρθρωσης του χρέους δεν έχει ξεκαθαρίσει, παραμένει μετέωρη, κανείς δεν μπορεί να βεβαιώσει ότι οι δαπάνες τοκοχρεολυσίων θα είναι συμβατές με την πορεία της οικονομίας.

Ούτε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει τοποθετηθεί ευθέως. Αναμένει τις ελληνικές και ευρωπαϊκές δεσμεύσεις.

Δεν έχει δοθεί επίσης από την πλευρά της κυβέρνησης ένα καθαρό σήμα επικράτησης συνθηκών δημοσιονομικής πειθαρχίας στο μέλλον. Κάτι που θα διευκόλυνε πιθανώς τις τοποθετήσεις των ξένων.

Επιπλέον, οφείλουν άπαντες να αναλογιστούν ότι αυτό το σύνθετο και συνδυασμένο έργο δεν μπορεί να εξελιχθεί ομαλά χωρίς τη συμμετοχή της Τράπεζας της Ελλάδος, που αποτελεί τον ισχυρότερο σύμβουλο της κυβέρνησης. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει επαφή της κυβέρνησης με τη Διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις κρίσιμες οικονομικές υποθέσεις της χώρας.

Αν υπό το βάρος όλων αυτών των εκκρεμοτήτων και αβεβαιοτήτων στις αρχές Ιουνίου τα επιτόκια των δεκαετών ελληνικών ομολόγων δεν είναι κοντά στο 3,5%, αλλά αντιθέτως κινούνται στη ζώνη του 5%, όλο το εγχείρημα θα τελεί υπό αίρεση και αμφισβήτηση.

Κοινώς, όπως λέει και ο λαός μας, θα έχει γίνει μια τρύπα στο νερό και όλα θα πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή.

Ο κίνδυνος διολίσθησης της χώρας σε νέο κύκλο αμφισβητήσεων είναι φανερός διά γυμνού οφθαλμού. Και χωρίς αμφιβολία είναι αποτέλεσμα των αδυναμιών του κ. Τσίπρα και των συμμάχων του να πολιτευτούν με γνώμονα μόνο τα ευρύτερα συμφέροντα της χώρας.

Εμπλεξε δυστυχώς τους κομματικούς και εξουσιαστικούς σκοπούς με εκείνους της χώρας και τώρα βρίσκεται αντιμέτωπος με πρωτοφανές αδιέξοδο.

Εχει ακόμη λίγο χρόνο στη διάθεσή του να αντιστρέψει την πορεία των πραγμάτων. Αρκεί να αφιερωθεί αποκλειστικά στα πραγματικά προβλήματα της χώρας και να ξεπεράσει τα κομματικά και ιδιοτελή, που απεδείχθησαν, πέραν των άλλων, ζημιογόνα και κενά περιεχομένου.