Δεν θα μπω στην κουβέντα πώς ακριβώς το είπε, αλλά ο Τόμας Βίζερ, απερχόμενος πρόεδρος του EuroWorking Group, έχει δίκιο. Η μόνη κυβέρνηση που αγκάλιασε πραγματικά και επί της ουσίας τα Μνημόνια είναι η κυβέρνηση Τσίπρα.
Αυτό δεν συνέβη τυχαία. Συνέβη επειδή ΣΥΡΙΖΑ και Μνημόνια έχουν ένα ισχυρό κοινό σημείο: τη διάγνωση του προβλήματος.
Πάμε λίγο πίσω.
Το 2009 η χώρα οδηγήθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή σε έναν πρωτοφανή δημοσιονομικό εκτροχιασμό, τον οποίο αποδείχθηκε ανίκανη να διαχειριστεί η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Ετσι το 2010 αποκλείστηκε από τις αγορές και ουσιαστικά χρεοκόπησε. Τα Μνημόνια ακολούθησαν ως μέσο αποφυγής της χρεοκοπίας.
Από τότε συγκρούστηκαν δύο σχολές σκέψης που περιείχαν μια διάγνωση και μια αντιμετώπιση του προβλήματος.
Η πρώτη (την οποία συμμερίστηκε και ο γράφων…) υποστήριζε ότι η χώρα αντιμετωπίζει ένα σύνθετο οικονομικό πρόβλημα, το οποίο έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως τέτοιο.
Δυστυχώς δεν εισακουστήκαμε.
Η δεύτερη πίστευε ότι η Ελλάδα δεν έχει απλώς πρόβλημα οικονομίας αλλά πρόβλημα χώρας. Δεν αρκούσε λοιπόν να αντιμετωπιστεί ο οικονομικός εκτροχιασμός, έπρεπε να διορθωθεί η χώρα.
Αυτή ήταν η βασική άποψη των δανειστών, με πρώτους τους Γερμανούς και το ΔΝΤ.
Αυτή την άποψη διακίνησε το πρώτο διάστημα και η κυβέρνηση Παπανδρέου για να βγάλει από επάνω της τις ευθύνες της χρεοκοπίας. Αν δεν απατώμαι ο Γ. Παπανδρέου είναι ο πρώτος που μίλησε για «διεφθαρμένη χώρα».
Κι αυτή την άποψη ασπάστηκε με ακόμη μεγαλύτερη θέρμη ο ΣΥΡΙΖΑ μετονομάζοντας τη χώρα σε «καθεστώς».
Συνολικά, τους πρώτους μήνες του Μνημονίου αλλά και αργότερα, οι δανειστές, οι «τροϊκανοί», διάφοροι υπουργοί του Παπανδρέου και ο ΣΥΡΙΖΑ συνέκλιναν στο ίδιο αφήγημα: τα συμφέροντα, η διαπλοκή, οι ολιγάρχες, η διαφθορά…
Ακόμη και ο όρος «ολιγάρχες» εισήχθη στην Ελλάδα μάλλον από στελέχη του ΔΝΤ που είχαν θητεύσει στην Ανατολική Ευρώπη –εμείς έως τότε τους λέγαμε «διαπλεκόμενους».
Θυμάμαι ακόμη, το 2011 ή 2012, ένα στέλεχος της «τρόικας» να μου αναλύει ως πρόβλημα της χώρας την «ανάρμοστη σχέση» (αυτή ήταν ακριβώς η διατύπωσή του…) ανάμεσα «σε τράπεζες, ολιγάρχες και μέσα ενημέρωσης» –σαν να άκουγα τον Τσίπρα ή τον Σκουρλέτη…
Καμία αντίρρηση. Μόνο που η χώρα δεν είχε χρεοκοπήσει για τίποτα από αυτά.
Χρεοκόπησε επειδή το δημόσιο έλλειμμα του 2009 πήγε στο 15,6% και επειδή οι λειτουργικές δαπάνες του κράτους υπερδιπλασιάστηκαν από το 2004 έως το 2009. Τόσο απλό.
Η απλή εξήγηση όμως δεν άρεσε επειδή δεν είχε δράκο.
Ποιον να ενοχοποιήσουν; Τους μισθωτούς του Δημοσίου και τους συνταξιούχους παρότι εκεί πήγαινε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των δαπανών που χρεοκόπησαν τη χώρα; Προφανώς όχι. Δεν συμφέρει πολιτικά.
Αποφάνθηκαν λοιπόν ότι φταίει συνολικά η χώρα. Η οποία οφείλει να διορθωθεί, αν όχι να αλλάξει.
Και έτσι φτάσαμε να συζητούμε τι σημαίνει φρέσκο γάλα, πώς δίνουν δάνεια οι τράπεζες, πόσο γρήγορα απονέμεται η δικαιοσύνη και τι θα γίνει με τα φαρμακεία.
Σοβαρά προβλήματα ασφαλώς, αλλά άσχετα με το θέμα μας. Ετσι, για παράδειγμα, δημιουργήθηκε πρόβλημα στις τράπεζες (που δεν είχαν πρόβλημα…) και έμεινε αλώβητο το κράτος (που ήταν το πρόβλημα). Και έτσι κατέληξαν τα Μνημόνια να τσακωθούν με ολόκληρη την κοινωνία.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου εξανεμίστηκε γρήγορα από το προσκήνιο.
Αλλά δανειστές και ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίζονταν ως αντίπαλοι έλεγαν ουσιαστικά τα ίδια πράγματα. Και γι’ αυτό όταν αποκαταστάθηκε η μεταξύ τους επικοινωνία αγκαλιάστηκαν σαν αδελφές ψυχές.
Είχαν κοινό στόχο ένα «παλαιό καθεστώς» ή κάτι που νόμιζαν παλαιό καθεστώς. Και κοινή μέθοδο: την επιτήρηση.
Ο Ντάισελμπλουμ και ο Βίζερ το ομολογούν ανοιχτά. Ο Τσίπρας ακόμη διστάζει. Λογικό. Δυστυχώς γι’ αυτόν, εκλέγεται στην Ελλάδα.

Οξυδέρκεια

Οξυδερκής με τα μέλλοντα, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Κούλογλου αποκάλυψε ότι εφεξής τον Μητσοτάκη δεν θα τον καλούν στις συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος «ούτε για παρατηρητή».
Δεν κατάλαβα γιατί. Αλλά πάντως τίποτα τέτοιο δεν συνέβη.
Αντιθέτως, και πριν λαλήσει ο πετεινός, ο σύντροφος Μελανσόν ζήτησε να εκδιωχθεί από την ομάδα της Αριστεράς στην Ευρωβουλή ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οχι για τα καραγκιοζιλίκια του Παπαδημούλη, αλλά επειδή τους θεωρεί αριστερούς-μαϊμού – ούτε παρατηρητές δεν τους θέλει!
Και πόσος είναι «ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ» στην Ευρωβουλή; Σιγά το πλήθος! Εξι εκλέχτηκαν, δύο έχουν μείνει, συν ο οξυδερκής Κούλογλου που αντικατέστησε τον Γλέζο.
Ισως γι’ αυτό μπερδεύονται ποιος στέλνει τα μέιλ!

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ