Αυτός Παρίσι, κι εκείνοι Κρύα Βρύση

Για να είναι πιο πλήρης ο τίτλος αλλά και πιο κοντά στο βιογραφικό του κ. Γαβρόγλου, πιο δόκιμο θα ήταν ίσως κάτι σαν «Ο υπουργός στο Λονδίνο, οι μαθητές στο… Βελεστίνο». Τρία ολόκληρα διπλώματα πήρε ο κ. Γαβρόγλου στην Αγγλία, από τα Πανεπιστήμια του Λάνκαστερ, του Κέμπριτζ και του Λονδίνου διαδοχικά. Μπράβο του, και να τον χαίρονται οι συγγενείς του και οι φίλοι του. Πάντως, το μόνο βέβαιο είναι πως, όταν ο νυν υπουργός παρεπιδημούσε στη Γηραιά Αλβιώνα και μάζευε διπλώματα, δεν είχαν όλα τα Ελληνόπουλα τη δυνατότητα να σπουδάσουν στην Αγγλία, για οικονομικούς προφανώς λόγους. Ηταν αυτός λόγος να μην πάει ο κ. Γαβρόγλου ή όποιος άλλος ήθελε και μπορούσε; Οχι, βέβαια.

Το ότι όχι μόνο οι σπουδές αλλά ακόμη και η μετάβαση στο εξωτερικό διευρύνουν τους ορίζοντες των ανθρώπων είναι βεβαιωμένο. Επιπλέον, δίνουν ενίοτε και την ευκαιρία για χρήσιμες γνωριμίες. Υποθέτω, λοιπόν, ότι κατά την παραμονή του στην Αγγλία ο κ. Γαβρόγλου «έσχεν», εκτός των άλλων, και την ευκαιρία να γνωριστεί με τον κ. Σπύρο Λάτση, εξ ου και επί σειρά ετών το όνομά του φιγουράρει στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος Λάτση. Μόνο σχετικά πρόσφατα, και αφού προηγουμένως είχε γίνει σχετικό σούσουρο για τη βεντάλια των δραστηριοτήτων του κ. Γαβρόγλου, στον ιστότοπο του Ιδρύματος Λάτση προστέθηκε με αστερίσκο, ως διευκρίνιση/μπάλωμα: «Απέχει από τα καθήκοντά του από τις 5.11.2016». Μάλιστα, οι δεσμοί του με την οικογένεια Λάτση είναι τέτοιοι ώστε ακόμη και τη μετατροπή σε μουσείο του ιστορικού πλοίου «Νεράιδα», του μπαμπά Λάτση, ο κ. Γαβρόγλου την προβάλλει στο Διαδίκτυο (αν ήμουν κακός, θα έλεγα «τη διαφημίζει», αλλά δεν είμαι).

Από πού; Μα, από την αγαπημένη του Αίγινα, όπου και πάλι το Διαδίκτυο μάς πληροφορεί ότι ο κ. Γαβρόγλου διαθέτει εντυπωσιακό σπίτι στην εξαιρετική θέση Σφεντούρι. Εξ όσων γνωρίζω και πάλι, ούτε σπίτι στο Σφεντούρι μπορούν να αγοράσουν ή να χτίσουν όλοι οι Ελληνες, για οικονομικούς προφανώς λόγους.

Εκτός, όμως, από ομότιμος καθηγητής, από στέλεχος του Ιδρύματος Λάτση (λέγεται ότι αυτός ήταν ο άνθρωπος-κλειδί για όλες τις υποτροφίες και τις χρηματοδοτήσεις επί χρόνια) και από ιδιοκτήτης εντυπωσιακού εξοχικού στο Σφεντούρι, ο κ. Γαβρόγλου είναι και… αριστερός. Είδες, παρά λίγο να μου διαφύγει αυτό. Και μάλιστα, «αριστερός» που φροντίζει επιμελώς να θέτει σε εφαρμογή, σε όλα τα πεδία και σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, το βασικό δόγμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: εξισωτισμός προς τα κάτω. Ή, με άλλα λόγια, μιζεραμπιλισμός. Για αυτούς τους ανθρώπους σοσιαλισμός σημαίνει, προφανώς, όχι ισοκατανομή του παραγόμενου πλούτου με την οικονομική έννοια του όρου, αλλά κατά το δυνατόν ισοκατανομή της μιζέριας –εξαιρούνται, βέβαια, τα κυβερνητικά στελέχη και οι κάθε λογής παρατρεχάμενοι των «πρωτηφοράδων». Μου θυμίζουν όλο και περισσότερο κάτι κουκουεδάκια, εκεί γύρω στο 1960, που έλεγαν: «Οταν κανένας γύρω σου δεν φοράει καινούργιο κοστούμι, δεν σε νοιάζει αν και το δικό σου είναι τριμμένο ή μπαλωμένο». Τι να ‘καναν κι εκείνοι οι έρμοι; Αυτά τους έλεγε η καθοδήγηση, αυτά μολόγαγαν.

Για να επανέλθουμε όμως στα της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης, μετά την καταδίκη της αριστείας, την απαγόρευση των έξτρα μαθημάτων σε ορισμένα σχολεία και την υποβάθμιση/απαξίωση των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων, ο δημαγωγικός ισοπεδωτισμός ξαναχτύπησε, αυτή τη φορά με θύμα τις εκδρομές που κάνουν ορισμένα λύκεια στο εξωτερικό. Στο μέτρο που δεν μπορούν να πάνε όλα τα παιδιά, δεν θα πηγαίνει κανένα! Λες και η εκδρομή στο εξωτερικό είναι η μόνη σχολική δραστηριότητα στην οποία είναι πιθανό κάποιοι μαθητές να δυσκολεύονται να συμμετάσχουν. Το ίδιο, προφανώς, ισχύει και για το πάρτι της αποφοίτησης σε κάποιο «κέντρο» ή και για την πενθήμερη εντός Ελλάδος. Ας τις καταργήσουμε, λοιπόν, κι αυτές τις πολυτέλειες. Ας πηγαίνουν τα παιδιά «κάπου κοντά και φτηνά». Μάλιστα, σε ένα επόμενο στάδιο του συριζανελικού εξισωτισμού/μιζεραμπιλισμού, θα μπορούσαν τα παιδιά να είναι και ομοιόμορφα ντυμένα, ώστε κανένα τους να μην ξεχωρίζει από τα άλλα. Οπως στις φωτογραφίες που βλέπουμε από την Αλβανία του Χότζα, από την Τασκένδη, ή από το χωριό Μπελογιάννης στην Ουγγαρία της δεκαετίας του 1950.

Αποφοίτησα από δημόσιο γυμνάσιο. Ενα από εκείνα τα γυμνάσια της Αθήνας που τότε, στη δεκαετία του 1960, οι μισοί από όσους έμπαιναν στην πρώτη δεκάδα στο Πολυτεχνείο, στην Ιατρική, στη Νομική, στη Φιλοσοφική, κ.λπ., ήταν απόφοιτοί τους. Το σωτήριον έτος 1967 λοιπόν, ο βαριεστημένος αλλά καπάτσος γυμνασιάρχης μας κατάφερε να εξασφαλίσει άδεια από το υπουργείο Παιδείας για εκδρομή στο εξωτερικό (πιθανότατα το έκανε για να πάει κι αυτός το ταξιδάκι του μετά της οικογενείας του, αλλά αυτό μικρή σημασία είχε). Φαντασμαγορικά, σχεδόν διαπλανητικά, πράγματα για την εποχή εκείνη! Ετσι, σε διάστημα μόλις δέκα ημερών πούλμαν με μαθητές των δυο τελευταίων τάξεων του λυκείου πρόλαβε να πάει στο Βελιγράδι, στη Βιέννη, στο Μόναχο, στη Ζυρίχη, στη Φλωρεντία, στη Ρώμη, στη Βενετία! Ανοιξαν τα μάτια μας! Ενας ολόκληρος κόσμος αποκαλύφθηκε ξαφνικά μπροστά μας –και δεν εννοώ μόνον τα αξιοθέατα και τα μουσεία. Ξεστραβωθήκαμε! Ολοι οι μαθητές της τάξης; Οχι, δυστυχώς, και πάλι για οικονομικούς προφανώς λόγους. Ομως το ότι κάποιοι έστω, έφηβοι 16 και 17 ετών, πήγαμε σε όλα αυτά τα μέρη, μόνο θετικά μπορώ να το αποτιμήσω. Δηλαδή, τι ακριβώς θα είχαν κερδίσει η χώρα και η κοινωνία αν δεν είχε πάει κανείς μας τότε στο εξωτερικό; Ή, αντ’ αυτού, αν λίγο περισσότεροι είχαμε κάνει τον γύρο της Πελοποννήσου;

Κατά τα άλλα, και για να επανέλθω στον προσφιλή μου κ. Γαβρόγλου, ας θυμίσω μιαν ακόμα ιδιότητά του, και μάλιστα παλαιότερη από όλες τις άλλες. Ο κ. Γαβρόγλου είναι επίσης εκ Κωνσταντινουπόλεως ορμώμενος. Με την ευρύτερη, τη γεωγραφική έστω έννοια του όρου, απόγονος των ικανότατων εκείνων Φαναριωτών, γνωστών για την επιδεξιότητά τους στο να καταλαμβάνουν θέσεις-κλειδιά στους μηχανισμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ισως αν υπήρχαν ακόμα Παραδουνάβιες Ηγεμονίες ο κ. Γαβρόγλου να είχε γίνει δραγουμάνος ή κάτι τέτοιο στην αυλή κάποιου οσποδάρου. Δεν βαριέσαι, όμως. Και σήμερα υπάρχουν ηγεμόνες. Αν όχι με γεωπολιτικούς όρους, με πολιτικούς ή οικονομικούς οπωσδήποτε. Αν, μάλιστα, μπορεί κάποιος να τα κάνει όλα αυτά πουλώντας λαϊκίστικα φύκια του χειρότερου είδους για αριστεροφανείς κορδέλες, τόσο το καλύτερο για αυτόν.

Ο κ. Ανδρέας Παππάς είναι επιμελητής εκδόσεων και μεταφραστής.