Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ κάθε επετείου έχει δύο όψεις. Η μία είναι ιστορικής έννοιας για το πότε, πού και γιατί συνέβη το γεγονός σε άμεση συνάρτηση με τον περίγυρο και τις συνθήκες της συγκεκριμένης εποχής. Η άλλη εκφράζεται και σχηματοποιείται ως σχολιασμός για το τι συνέβη στο χρονικό διάστημα που καλύπτεται από την επέτειο. Στην περίπτωση των 120 ετών από την ίδρυση του ΣΕΑΓΣ, της αρχαιότερης αθλητικής ομοσπονδίας της χώρας (το 1928 χάριν ευφωνίας μετατράπηκε σε ΣΕΓΑΣ, όπως σημειώνει ένας αυτόπτης μάρτυρας, ο ιστορικός Παύλος Μανιτάκης) υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο όσον αφορά την πατρότητα της συνδεσμοποίησης των ελληνικών αθλητικών σωματείων μετά την έξαρση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ πολλοί που γνωρίζουν ότι η φαεινή ιδέα δεν γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά στην Πάτρα. Μάλιστα, όχι σπάνια, αναφέρεται ότι η πατρότητα ανήκει στον μεγάλο φιλαθλητικό άνδρα –τον αποκαλούμενο «Η δρυς της Γυμναστικής» πρόεδρο του Πανελλήνιου Γ.Σ. Ιωάννη Φωκιανό. Εικόνα εντελώς διαφορετική μάς παρέχεται από την ιστορική έρευνα, που τεκμηρίωσε ο αείμνηστος και λίαν σημαντικός ιστορικός συγγραφέας και δημοσιογράφος της Πάτρας Ν. Πολίτης. Ναι μεν ο ΣΕΓΑΣ ιδρύθηκε στην Αθήνα, κατά το πανελλήνιο αθλητικό συνέδριο του 1897, στον «Παρνασσό», λίκνο του ελληνικού πολιτισμού κατά την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και στη συνέχεια, αλλά ο σπόρος ρίχτηκε δύο χρόνια νωρίτερα όταν τον Φεβρουάριο του 1895 κλιμάκιο της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων επισκέφθηκε την Πάτρα προς επιλογή αθλητών για τους Αγώνες του 1896. Επικεφαλής ο Ιωάννης Φωκιανός.
ΤΟΤΕ οι εκπρόσωποι του Παναχαϊκού (αργότερα μετονομάστηκε σε Παναχαϊκή), ιδιαίτερα ο ρέκτης πρόεδρός του Χρήστος Κορύλλος, «έκαμαν κοινωνόν της ιδέας προς ένωσιν των γυμναστικών σωματείων της χώρας» τον Ιωάννη Φωκιανό. Προφανώς η ιδέα άρεσε στον Φωκιανό και έτσι συντάχθηκε πρακτικό με τις υπογραφές του Φωκιανού, του Κορύλλου, του γενικού γραμματέα του Παναχαϊκού Δημ. Μητσόπουλου και των εκπροσώπων του έτερου σωματείου της πρωτεύουσας της Πελοποννήσου, επίσης σημαντικού, Αιμ. Γερούση, πρόεδρο, και Θ. Τσουνούκα, γεν. γραμματέα, όπου εκφραζόταν η ευχή όπως συγκληθεί στο κλεινόν άστυ συνέδριο «διά την ένωσιν χάριν της παγιώσεως και διαδόσεως της Γυμναστικής εν Ελλάδι 20-2-1895)».
Η ΕΥΧΗ εκείνων των πρωτοπόρων της Πάτρας βρήκε πρακτική ανταπόκριση μετά από 15 μήνες –τον Μάιο του 1896 μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες –(στο μεταξύ είχε φύγει από τη ζωή ο Φωκιανός, πικραμένος και παραγκωνισμένος) όταν έγιναν στην Πάτρα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και δρομολογήθηκε με τη φροντίδα του Πανελλήνιου το αθλητικό συνέδριο στις αρχές του 1897. Αυτά από τη Μικρή αυθεντική Ιστορία που ακουμπά, όμως, στη Μεγάλη.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ