Πολλοί θυμούνται τις σκηνές βίας στην Ισπανία τα τελευταία χρόνια, όταν αστυνομικοί έμπαιναν στα σπίτια απλών πολιτών και τους έβγαζαν με βία για να προχωρήσουν οι πλειστηριασμοί.

Ήταν το 2008 όταν είχε αρχίσει να σκάει η στεγαστική φούσκα στην Ισπανία και εκατομμύρια Ισπανοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με το τσουνάμι των πλειστηριασμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι τότε είχαν εκδοθεί 415.117 διαταγές έξωσης και αναγκάστηκαν περίπου 253.000 πολίτες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.

Χιλιάδες στεγαστικά δάνεια ήταν επισφαλή, όπως και πολλές χιλιάδες ήταν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι υπήρξαν 3,4 εκατομμύρια άδεια σπίτια σ’ όλη τη χώρα (σ.σ. αυτό αναλογεί στο 15% περίπου των σπιτιών στην Ισπανία), τα περισσότερα εκ των οποίων ανήκουν στις τράπεζες.

Η υπόθεση των πλειστηριασμών προκάλεσε μεγάλη κοινωνική ένταση: άνθρωποι με κρίσεις πανικού μεταφέρονταν στα νοσοκομεία, άλλοι αυτοκτόνησαν, παιδάκια με τους γονείς τους έκλαιγαν στους δρομους, κ.α.

Υπό το βάρος της λαϊκής οργής, η συντηρητική κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι, αναγκάστηκε να εκδώσει διάταγμα με το οποίο ανέστειλε για δυο χρόνια το κύμα των εξώσεων. Είχαν ήδη όμως αυτοκτονήσει άνθρωποι. Ακολούθησε το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας που ανέστειλε την εφαρμογή διαταγών εξώσεων σε πολίτες που είχαν οφειλές για στεγαστικό δάνειο.

Η ιστορία των πλειστηριασμών στην Ισπανία προκάλεσε μεγάλη πολιτική κρίση και αλυσιδωτές αντιδράσεις, ενώ και η Διεθνής Αμνηστία είχε ξεκινήσει εκστρατεία κατά των εξώσεων με την εξής επισήμανση: «Το δικαίωμα στη στέγη είναι ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο παραβιάζεται στην Ισπανία, και τα μέτρα τα οποία έχουν υιοθετηθεί είναι ανεπαρκή».
Ήταν η πρώτη φορά του η Διεθνής Αμνηστία παρενέβη με έκθεσή της για το συγκεκριμένο θέμα και το έκανε για την Ισπανία. Ας ελπίσουμε να μην χρειαστεί να παρέμβει και για την Ελλάδα.

Στην Ελλάδα ήδη βλέπουμε τι γίνεται με τους πλειστηριασμούς στα Ειρηνοδικεία. Οι σκηνές μιλάνε από μόνες τους.
Ας παρέμβει η κυβέρνηση πριν είναι αργά, ώστε να παραταθεί και ακόμα καλύτερα να μονιμοποιηθεί η προστασία της λεγόμενης λαϊκής –πρώτης- κατοικίας, αλλά και η επαγγελματική στέγη των έντιμων μικροεπαγγελματιών και όχι των μπαταχτσήδων.

Η ιστορία των πλειστηριασμών δεν είναι fake news, είναι μια πραγματικότητα και αυτή καταγράφεται σε όλη την επικράτεια. Μην γίνουμε Ισπανία και πολλαπλασιαστούν τα οικογενειακά δράματα.