Εάν προσπαθήσει κανείς ψύχραιμα, χωρίς κομματικές παρωπίδες, και όσο μπορεί αποστασιοποιημένα να αποκωδικοποιήσει τις πρόσφατες εκλογές στην κεντροαριστερά θα διαπιστώσει ότι κάτι κινείται στον άλλοτε κραταιό χώρο.
Η συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες ήταν πολύ υψηλή και ελάχιστοι πίστευαν ότι τόσοι πολλοί πολίτες, παρά τις λοιδορίες και τα αρνητικά σχόλια τμήματος των ΜΜΕ, θα «σφράγιζαν» με την παρουσία τους την επιχείρηση ανασυγκρότησης του χώρου.
Η συμμετοχή των περίπου 210.000 ψηφοφόρων στον πρώτο γύρο και οι 157.000 πολίτες που προσήλθαν προχθές στον δεύτερο γύρο, δημιουργεί επί της ουσίας ένα απρόβλεπτο πολιτικό γεγονός που έως σήμερα, περνούσε, ηθελημένα ή αθέλητα, απαρατήρητο από όλους τους «ουδέτερους» σχολιαστές.
Αυτό που προκύπτει πλέον είναι ότι, όσο η κυβέρνηση χάνει δυνάμεις και μειώνεται η παρεμβατικότητά της στις κοινωνικές διεργασίες, έχει πλέον αρχίσει η μαζική επιστροφή ριζοσπαστικοποιημένων ψηφοφόρων της κεντροαριστεράς στον παραδοσιακό πολιτικό τους χώρο.
Θα συνεχιστεί αυτό; Θα φανεί στην πορεία και από τις πρωτοβουλίες που θα αναλάβει η νικήτρια Φώφη Γεννηματά και πως θα κινηθούν και οι υπόλοιποι διεκδικητές της εξουσίας.
Το στοίχημα από εδώ και πέρα είναι η ενότητα του χώρου της κεντροαριστεράς και η επανασύνδεση του χώρου με τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους που στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, είτε απείχαν, είτε ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.
Πολλά θα κριθούν και από το ιδεολογικό στίγμα του νέου φορέα, όπως αυτός θα προκύψει από το επικείμενο συνέδριο τον προσεχή Ιανουάριο ή Φεβρουάριο του 2018, αλλά και κατά πόσο θα υπάρξει εκπροσώπηση όλων των τάσεων και ομογενοποίηση των διαφόρων απόψεων.
Ο δρόμος είναι μακρύς για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς, αλλά πλέον όλοι είναι ενώπιον των ευθυνών τους, καθώς είναι κρίσιμο ο χώρος να κερδίσει το στοίχημα της οργανωτικής και πολιτικής ενοποίησης.
Δεν χωρούν άλλα λάθη. Το παρελθόν ήταν διδακτικό για πολλά και για πολλούς.
