«Αν μου πρότειναν να κυβερνήσω το κράτος θα άρχιζα από την αποκατάσταση της έννοιας των λέξεων» είχε πει ο Κομφούκιος. Θα προσπαθήσω λοιπόν να αποκαταστήσω τη λέξη πλεονάσματα, για των οποίων τη διανομή ερίζουν χωρίς ντροπή κυβέρνηση, αντιπολίτευση, δανειστές και ΜΜΕ. Πραγματικά πλεονάσματα προκύπτουν μόνο αφού πληρώσεις όλες τις υποχρεώσεις σου και σου μένει περίσσευμα. Ομως πώς μπορεί να παρουσιάζεται πλεόνασμα, όταν ταυτόχρονα οι ληξιπρόθεσμες και συνεπώς αμέσως απαιτητές υποχρεώσεις του Δημοσίου ανέρχονται σε πάνω από έξι δισεκατομμύρια ευρώ;
Οπως έγραφα (30.4.2017), κι εγώ μπορώ να έχω πλεόνασμα στον ετήσιο προϋπολογισμό μου όταν δεν πληρώνω ενοίκιο, δόσεις δανείων, τον μπακάλη της γειτονιάς, ΔΕΗ, νερό και φόρους, κι έτσι με γεμάτες τις τσέπες να κάνω τον γενναιόδωρο προς τους φτωχούς από τα χρωστούμενα που δεν εξοφλώ.
Ομως οι διαπληκτιζόμενοι για τα δήθεν πλεονάσματα, συμπεριλαμβανομένων των εθελοτυφλούντων δανειστών μας (που μας βαρέθηκαν φαίνεται και θέλουν να ξεμπερδεύουν), αντιπαρέρχονται ότι παραμένουν απλήρωτα ληξιπρόθεσμα χρέη του Δημοσίου. Ενδεικτικά αναφέρω απλήρωτες προμήθειες σε νοσοκομεία, ενοίκια υπουργείων, ΔΕΗ και νερό, πανεπιστημιακά συγγράμματα προς ιδιώτες εκδότες, ΦΠΑ προς εξαγωγείς, επιστροφές αχρεωστήτως καταβληθέντων φόρων, μη πληρωμή τόκων υπερημερίας, εκκρεμούσες επί χρόνια 100.000 κύριες συντάξεις, 126.000 επικουρικές και 25.000 εφάπαξ, κ.ο.κ.
Οι δανειστές πίεζαν μεν, υποτίθεται, την κυβέρνηση να εξοφλήσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της, που χαρακτηρίζονται μάλιστα κρυφά ελλείμματα, αλλά δέχονταν ταυτόχρονα να συζητούν πώς θα διανεμηθούν τα δήθεν πλεονάσματα.
Συνέβη δε και το εξής εξωφρενικό: η τρόικα πίεζε την κυβέρνηση να εξοφλήσει μέρος των ληξιπρόθεσμων προκειμένου να μας χορηγήσει τα υπόλοιπα 800 εκατομμύρια από την τελευταία δόση του τρέχοντος δανεισμού της. Και η κυβέρνηση έτρεχε την τελευταία στιγμή να δώσει μερικές χιλιάδες συντάξεις για να μη χαθεί η υποδόση. Κι όμως δεν επρόκειτο να χαθεί τίποτα. Απλώς δεν θα παίρναμε τα 800 εκατομμύρια ευρώ που είναι δόση δανείου. Τώρα αυτά προστέθηκαν στο ήδη υπέρογκο δημόσιο χρέος μας. Αν δεν τα παίρναμε απλώς δεν θα αυξανόταν το χρέος και θα αναγκαζόταν η κυβέρνηση να εξοφλήσει ληξιπρόθεσμα από το δήθεν πλεόνασμα. Ενα πλεόνασμα που ούτως ή άλλως, στο ποσοστό που είναι πραγματικό, οφείλεται και στη βαρύτατη φορολογία, που επέβαλε η αριστερή μας κυβέρνηση στο ανεκτικό υποζύγιο στο οποίο έχουν βαθμιαία εξελιχθεί οι έλληνες πολίτες.
Ετσι μεταξύ άλλων μένουν απλήρωτες δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι που πένονται χωρίς κάποιο εισόδημα. Αν πληρώνονταν τα οφειλόμενα θα ανακουφιζόταν η αγορά, θα γίνονταν προσλήψεις αντί απολύσεων και δεν θα έκλειναν χιλιάδες επιχειρήσεις.
Ομως προέχει ο λαϊκισμός.
Να μοιρασθούν κάποια εκατομμύρια στους φτωχούς για να παραστήσει η κυβέρνηση ότι και πλεονάσματα επιτυγχάνει και τα μοιράζει ως καλός Σαμαρείτης εισπράττοντας και το χειροκρότημα αμαθών ή ιδιοτελών δημοσιογράφων και αφελών οπαδών. Και με την ένοχη ανοχή των δανειστών μας που δέχονται ότι υπάρχει υπερπλεόνασμα και συζητούν για τη διανομή του. Αν έχω λάθος, παρακαλώ να μου υποδειχθεί.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
