Το εκκλησιαστικόν έτος άνοιξε με φαινόμενα συντέλειας του κόσμου. Ο ένας τυφώνας πίσω από τον άλλον σαρώνουν τον Δυτικό Ατλαντικό και τους οικισμούς που βρίσκουν στον διάβα τους σκοτώνοντας ανήμπορους ανθρώπους, καταστρέφοντας περιουσίες, διαλύοντας υποδομές. Ισως είναι η απάντηση στον Τραμπ. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, αμφισβητώντας την απώλεια ισορροπίας στο κλίμα του πλανήτη μας εξαιτίας της ανθρώπινης υπερεκμετάλλευσης των δεδομένων φυσικών πόρων, εξέπεμψε ύβριν. Και αντιμετωπίζει νέμεσιν. Και ενώ εκατομμύρια τρομοκρατημένων ανθρώπων εγκατέλειψαν σπίτια και περιουσίες αγνοώντας αν θα τα ξαναβρούν, συνέπεσε και η επέτειος της 11ης Σεπτεμβρίου για να υπενθυμίσει ότι πέρα από τα ακραία φυσικά φαινόμενα, δρα πάντα ανεμπόδιστα σε όλον τον πλανήτη, και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, το Τζιχάντ, ο Ιερός Πόλεμος των ισλαμιστών με εκατόμβες θυμάτων.
Αντίθετα στην ελληνική τουριστική όαση, που φέρνει εκατομμύρια ξέγνοιαστους επισκέπτες και άφθονο συνάλλαγμα, ξεχάστηκαν προς στιγμήν οι εκατοντάδες πυρκαγιές, που κατέφαγαν χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων.
Ακολούθησε όμως η ετήσια λαίλαπα των απατηλών αυταπατών του κ. πρωθυπουργού. Περιέργως κατηγορήθηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους επειδή επανέλαβε εαυτόν, μολονότι όφειλαν να γνωρίζουν ότι δεν εννοούσε όσα υποσχόταν προς τους εν αναμονή επενδυτές. Τα ψέματα, που του έχουν γίνει δευτέρα φύσις, δεν μπόρεσαν όμως να τον συγκρατήσουν από το να συμπεριφερθεί όπως ο σκορπιός στον αφελή βάτραχο, ο οποίος προσφέρθηκε να μεταφέρει το δηλητηριώδες ερπετό στην αντίπερα όχθη, αλλά κατά τη διαδρομή ο σκορπιός, υποκύπτοντας στο δολοφονικό ένστικτό του, τρύπησε με το σουβλί του τη ράχη του αφελούς υποζυγίου. Σκοτώνοντας τον μεταφορέα πνίγηκε όμως και ο σκορπιός, που λησμόνησε ότι δεν γνώριζε να κολυμπά.
Οι επαγγελίες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι η κυβέρνησή του προσβλέπει στις ξένες επενδύσεις προκάλεσαν προς στιγμήν ανησυχία στους φιλελεύθερους πολιτικούς αντιπάλους του. Κινδύνεψαν να στερηθούν το ελπιδοφόρο προεκλογικό αφήγημα ότι «εμείς είμαστε οι πραγματικοί εγγυητές της ασφάλειας των ξένων επενδύσεων». Ομως δεν πέρασαν ούτε 24 ώρες και η Ελντοράντο Γκολντ ανακοίνωσε ότι αναστέλλει τις επενδύσεις και τη λειτουργία της και αφήνει ανέργους τούς πάνω από 2.000 εργαζομένους σε αυτήν. Ο σκορπιός σούβλισε τον καναδό επενδυτή, που είχε πιστέψει ότι μπορεί να εμπιστευθεί το ελληνικό κράτος. Και η κραυγή ανακούφισης ακούστηκε από τα έγκατα του Μαξίμου: Να πάνε στα τσακίδια! Ηταν η φωνή της αριστερής συνείδησης του ΣΥΡΙΖΑ. Και το όλο οικοδόμημα των επενδυτικών προσδοκιών κατέρρευσε ανασύροντας από την κοντή ελληνική μνήμη τις άλλοτε στεντόρειες απειλές του αυθεντικού κ. Τσίπρα: «Να μην τολμήσουν οι ξένοι επενδυτές να βάλουν λεφτά σε ιδιωτικοποιήσεις γιατί θα τα χάσουν». Ηδη οι Καναδοί τα χάνουν, όπως ενδεχομένως και οι γερμανοί της Φραπόρτ ή η Λάμδα για το Ελληνικό.
Η κραυγή μίσους του αυθάδους συμβούλου στρατηγικού σχεδιασμού κ. Καρανίκα, όπως άλλωστε και των αμετακίνητων κ.κ. Σκουρλέτη και Σπίρτζη, εκφράζει τον αυθεντικό ΣΥΡΙΖΑ και όχι, ως φαίνεται, ο γοητευτικός πρωθυπουργός που δείχνει να λειτουργεί μάλλον ως υπεύθυνος επί των δημοσίων σχέσεων της κυβέρνησης. Εκτός αν ακολουθήσουν οι γνωστές κωλοτούμπες.
ΥΓ.: Επανήλθα από τις διακοπές όπως καταλάβατε.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
