Κάθε φορά που συμβαίνει ένα έκτακτο γεγονός , είτε πρόκειται για πυρκαγιά, είτε για σεισμό, είτε για ατύχημα αποδεικνύεται η ανετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού,τα ελλείμματα συντονισμού,η ανεπάρκεια των μέσων.Όλα επαφίενται στην τύχη ,στην καλή διάθεση ή στην αυταπάρνηση κάποιων .
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι το ελληνικό κράτος δεν διακρίθηκε ποτέ ούτε για την προβλεπτικότητα,ούτε για την ετοιμότητα του.
Μονίμως αρμόδιοι και αναρμόδιοι τρέχουν εκ των υστέρων για να αντιμετωπίσουν τα όποια προβλήματα ,συνηθέστατα χωρίς κάποιο επιχειρησιακό σχέδιο,πολλές φορές χωρίς την ανάλογη αίσθηση ευθύνης.
Και βέβαια μετά την όποια φυσική ή άλλη καταστροφή συνεχίζουμε το ίδιο έργο, λες και δεν έχει συμβεί τίποτε.
Ο ένας μεταθέτει τις ευθύνες στον άλλο ,παρακολουθούμε μια ανταλλαγή κατηγοριών και συνεχίζουμε ακάθεκτοι να περιμένουμε την επόμενη τραγωδία ,για να ξανασυζητήσουμε πάλι ποιος και γιατί φταίει.
Το βασικό πρόβλημα όμως είναι η παντελής έλλειψη οργάνωσης και η αδυναμία ιεράρχησης των προβλημάτων από την πολιτική ηγεσία.
Κάποιος ευθύνεται για παράδειγμα που έχουμε φτάσει στον Αύγουστο και δεν έχουν παραληφθεί ακόμα τα εναέρια πυροσβεστικά μέσα ,που ούτως ή άλλως θα τα πληρώσουμε…
Περιμένουμε τα τελεσίγραφα της τρόικας για να αλλάξουν κακώς κείμενα που τα ξέρουμε αλλά δεν τολμάμε ,για λόγους πολιτικού κόστους η αδυναμίας κατανόησης να τα αλλάξουμε.
ΤΟ ΒΗΜΑ
