Αγραφος κανόνας

Στην πολιτική υπάρχει ένας άγραφος αλλά σιδερένιος κανόνας: υπουργός που χάνει φεύγει. Φταίει, δεν φταίει. Προσπάθησε, δεν προσπάθησε.

Οχι απαραιτήτως επειδή είναι κακός άνθρωπος. Αλλά επειδή η απομάκρυνση είναι ο μόνος τρόπος για να απεγκλωβιστεί η κυβέρνηση από την αποτυχία του.

Ο Πρωθυπουργός προσπέρασε αυτόν τον κανόνα στην περίπτωση του Παππά.

Και θα τον πληρώσει ξανά. Τον Παππά. Η διαδικασία αδειοδότησης βρίσκεται πάλι στον αέρα και ούτε αυτή τη φορά πρόκειται να ολοκληρωθεί εύκολα.

Ο λόγος; Επί της ουσίας, η επιμονή του υπουργού να δικαιώσει τον εαυτό του μετά το περυσινό φιάσκο. Εστω και με ακριβές εκπτώσεις ή φτηνές φανφάρες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πέρασε από τη Βουλή τροπολογία για τις τεχνικές προδιαγραφές των τηλεοπτικών σταθμών χωρίς προηγούμενη γνωμοδότηση του ΕΣΡ.

Ο αριθμός των επτά αδειών προέκυψε βάσει των προδιαγραφών αυτών. Αλλά το ΕΣΡ επιβεβαίωσε (με ψήφους οκτώ έναντι μιας) ότι ο υπουργός νομοθέτησε χωρίς προηγούμενη γνωμοδότηση –σιγά που θα του το χάριζαν!

Αποτέλεσμα; Οποια κι αν είναι η συνέχεια, ο οιοσδήποτε ενδιαφερόμενος θα προσφύγει στο ΣτΕ, το οποίο (έστω για τυπικούς λόγους) θα ακυρώσει και τη νέα διαδικασία. Πάρ’ τον κάτω ξανά τον Παππά!

Γιατί το κάνει; Γιατί επιμένει να ανακατεύεται; Από πείσμα ή από μαζοχισμό;

Η μια εξήγηση είναι ότι αρνείται να αποδεχθεί το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος, το οποίο επιβεβαίωσε μεγαλοπρεπώς το ΣτΕ: η ραδιοτηλεόραση δεν είναι δουλειά του ή (για να το πω πιο σωστά) είναι δουλειά άλλων.

Η δεύτερη ότι πιστεύει πως με τις φοβέρες, τα ψέματα, τους εκβιασμούς και τους μισθοφόρους θα περάσει κάποια στιγμή το δικό του.

Κάνει λάθος και στα δύο.

Το πρώτο θα επιβεβαιώνουν συνεχώς το ΕΣΡ (αφού απέτυχε να το συγκροτήσει από υπαλλήλους του…) και η Δικαιοσύνη.

Δεν πρόκειται να ερμηνεύσουν διαφορετικά τα πράγματα όχι για τις ανοησίες που διακινεί ο Παππάς περί συμφερόντων αλλά επειδή δεν υπάρχει άλλη ερμηνεία.

Το δεύτερο επειδή η απελπισία είναι κακός σύμβουλος στην πολιτική κι ένας απελπισμένος υπουργός περισσότερο κοστίζει στην κυβέρνηση παρά συμφέρει. Κυρίως αν θεωρεί ότι έχει στοχοποιηθεί και φοβάται την επόμενη μέρα.

Δύο λάθη είναι πολλά αλλά δευτερεύοντα. Το βασικό λάθος όμως το διέπραξε ο Πρωθυπουργός. Που παρέβη έναν άγραφο κανόνα της πολιτικής.